Stinsenplanten

Het nietige parkeerplaatsje bij Huys te Warmont staat om 10 uur ’s ochtends al bijna vol. Gek is dat niet, want het is heerlijk wandelweer, het is zondag en je kunt prachtig wandelen in het omliggende landgoedpark. Oude beuken- en eikenlanen wisselen af met slingerpaadjes. Langs het pad zien we heel veel stinsenplanten. De sneeuwklokjes staan vol in bloei, de krokussen zijn in opkomst. Alleen de narcissen wachten warmer weer af.

Luidklok uit 1392

Huys te Warmont komt in zicht en laat zich fraai fotograferen met sneeuwklokjes op de voorgrond. Het 18de eeuwse huis kwam in de plaats van de middeleeuwse burcht die de Spanjaarden in de 80-jarige oorlog hadden verwoest. Boven in de rechter toren zie je nog de luidklok uit 1392, die aan de Spaanse verwoesting was ontsnapt.

Boomgaarden en moestuinen

Ooit werd het huis omringd door boomgaarden, weilanden en moestuinen, maar in de 17de eeuw besloten ze het landgoed in de stijl van destijds om te vormen, met rechte lanen, een langgerekt zichtkanaal en bos.

Moerascipres

Dat bos betreed je via een donker paadje tussen de taxusbomen. Het leidt je naar een weide met enorme beuken. Verderop kom je langs een al even grote moerascipres, herkenbaar aan z’n luchtwortels die als kabouters rond de stam lijken te dansen. En overal van die vrolijke voorjaarsbloeiers: de verwilderde nazaten van de bolletjes die eigenaren in vroeger eeuwen in de grond hebben gestopt.

Oude Toren

Een stukje langs de weg brengt ons bij een volgend hoogtepunt: de Oude Toren, gebouwd in tufsteen in de 12e eeuw. De Leidenaren zelf hebben hem ‘geruïneerd’ tijdens het Beleg van Leiden in 1573. Ze waren namelijk bang dat de Spanjaarden er hun intrek zouden nemen om van daaruit de stad belegeren.

Naargeestig gepiep

Samen met de ommuurde begraafplaats met eeuwenoude grafstenen en de hoge bomen vormt de kerkruïne een pittoresk plaatje. Leuk om een rondje om de Oude Toren te maken. Duw daarvoor het hek open, dat precies zoals de wandelbrochure schrijft “naargeestig piept”. Gelukkig is het midden op de dag, want ’s avonds zouden spookachtige beelden bij ons kunnen opkomen van rondfladderende vleermuizen en heksen op bezemstelen.

Jongeherenkostschool

Even verder vind je een minder spectaculair maar wel mooi statig gebouw: het Seminarie Mariënhaven, een rijksmonument. In dit internaat werden tot 1967 rooms-katholieke priesters opgeleid. Volgens de brochure was het gebouw met het torentje tot 1799 een Franse jongeherenkostschool, de andere gebouwen zijn er tegenaan gebouwd om de vele studenten te huisvesten. Rond 1930 waren er meer dan 300 studenten, allemaal met een eigen kamer, lezen we in de brochure.

De Oude School

We wandelen het dorpje binnen en net zoals een hongerklop je kan overvallen, bonst bij ons de koffiebehoefte plots op de deur. Dus wandelen we even van de route af de Dorpsstraat in, waar we op een intiem pleintje een dorpspomp, het Oude Raadhuis en waarschijnlijk het leukste café van Warmond treffen: De Oude School. Inderdaad gevestigd in een oude school (uit 1861) en met een terras waar zon en cappu’s ons opwarmen. De taart is niet te versmaden.

Een huishouden van...

De tocht pakken we weer op bij het huis van Jan Steen, die er zoals bekend huishoudelijk een potje van maakte, althans op z’n doeken. Ook het verhaal over Jans huis zelf is nogal rommelig. De ontdekking dat de kunstschilder hier tussen 1658 tot 1660 woonde, is een eeuw geleden gedaan door de Warmondse amateurhistoricus William Machen. Professionele Sherlocks namen sindsdien het speurwerk over en denken dat hij waarschijnlijk schuin aan de overkant heeft gewoond, in een huis dat niet meer bestaat. Voor de zekerheid hebben ze de hele straat maar naar hem vernoemd.

Eilandje Koudenhoorn

Jans aanwezigheid is ook op andere manieren nog merkbaar. De twee jaar die hij hier heeft gewoond, persen ze tot de laatste druppel uit, zien we aan de vele bordjes en afbeeldingen van zijn schilderijen op de route. Langs zijn buste lopen we een heel ander schilderij binnen: de natuur van Koudenhoorn. Dit eilandje is een halve eeuw geleden aangelegd in ’t Joppe, een plas die ontstond toen Leiden hier zand ging opzuigen voor woningbouw en de aanleg van de spoorlijn naar Schiphol.

Door de modder

Het pad wordt modderiger en modderiger. Langs de randjes van het verwilderde wilgenbos lopend, proberen we het schoeisel netjes te houden. Onbegonnen werk: prikkelstruiken drijven ons soms dwars door de modder. De uitzichten zijn gelukkig fraai. We komen langs plassen met van die overhangende takken waar vissende ijsvogels dol op zijn, maar de enige visser die we zien heeft een hengel en een baard. In het smalle staartje van het eiland kijken we ver uit over ’t Joppe. Verderop treffen we een oud-Hollands tafereeltje met dobberende vissersbootjes, een molen, rietkragen en aalscholvers die op paaltjes hun vleugels laten drogen.

Vervlogen tijden

Terug in Warmond wandelen we door de Dorpsstraat. Alweer een pittoresk beeld dat aan vervlogen tijden doet denken. Een monumentale bollenschuur, fraaie oude huisjes, leuke winkeltjes, uitnodigende terrasjes. Warmonders bespreken zittend op hun stoepjes de laatste dorpsroddels.

Theekoepel

De drukte laten we achter ons en we passeren monumentale boerderijen. Vlak voor de finish wandelen we Park Groot Leerust in langs het bijbehorende ‘Huys’ waar Leidse burgemeesters, professoren en notabelen woonden. Bij de fraaie theekoepel werpen we nog een blik over het water van de Warmonderleede. Al met al een hele leuke wandeling die de komende tijd almaar kleurrijker wordt door de ontluikende stinsenplanten.

Met dank aan Christianne die mij via mijn website op deze wandeling attendeerde.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling hebben we gedaan op zondag 2 maart 2025. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je gratis aanvragen via zuidhollandslandschap.nl.

Ga naar Zuidhollandslandschap.nl >>