Voor wie niet opziet tegen soppen door de modder is dit een prachtige tocht. Weidse polders, eindeloze graskades met elzen en knotwilgen, een slingerend riviertje. En ook: ganzen in v-vorm boven je hoofd, nestelende zwanenpaartjes in de velden, hazen die wegschieten voor je voeten. En dus die sopmodder.
Camera en verrekijker in één: de droom van elke wandelaar. Met de compacte Canon Powershot Zoom kijk je die ijsvogel recht op z'n mooie snavel. En maak je er ook nog een foto of filmpje van. Hoe goed is hij?
De weersvoorspellingen voor vandaag waren gunstig: droog, af en toe zon, weinig wind. Alleen aan de kust, daar zouden winterse buien vallen.
...maar toch nattigheid
En dus stap ik met een vrolijk gemoed uit de bus in Haastrecht. Al snel ben ik de bebouwing uit en strekt de groene polder zich voor me uit. En dan voel ik nattigheid. Het begint met een spatje. Spatjes rijgen zich aaneen tot iets wat je een bui zou kunnen noemen. De brutale bui breidt zich uit tot ordinaire regen. Die tot het eind van deze Trage Tocht aan zal houden.
...en wind
Winterse buien aan de kust, ze waren voorspeld. Wist niet dat Haastrecht aan zee lag. Maar goed, vanonder mijn stormparaplu (de wind is flink aangewakkerd) ziet het landschap er toch mooi uit. Triest maar mooi.
Kwaaie zwanen
Dan verlaat de Trage Tocht het verharde pad en krijg ik op de Tiendweg het eerste gras onder m’n voeten. Gelukkig ben ik zo slim geweest waterdichte schoenen aan te trekken, want de graspaden zijn flink nat. Een zwanenstel waggelt geïrriteerd van het pad. Zelf kan ik ook prima kwaad kijken, dus we vullen elkaar goed aan.
Groene Hart voor mezelf
Een nadeel van regen: je wordt er zo allejezus nat van. Een voordeel van regen: andere mensen wagen zich niet buiten, dus vandaag heb ik het hele Groene Hart vrijwel voor mezelf. En dat is een aparte ervaring in dit weidse gebied. Ik zou er bijna pleinvrees van krijgen.
Bergvlietse houtkade
Verderop wordt het mooier en mooier. De Bergvlietse houtkade heet het hier, en prachtig dat-ie is. Ruig begroeid, gelardeerd met elzen en knotwilgen die voor extra charme zorgen en mooie doorkijkjes bieden op de omringende velden. Kaarsrechte sloten schieten op een mistige horizon, hier en daar breekt wat ganzenwit het overdadige groen, groepen fluitende smienten stijgen op en storten weer ter aarde.
Overstapjes & wiebelige plankjes
Hier en daar moet ik m’n stramme poten over wat overstapjes zien te krijgen. En af en toe ga ik voetje voor voetje over een wiebelig plankje pal langs de brede vaart (“nu niet uitglijden, Frank, nu niet uitglijden”, zeg ik hardop, want ik ben toch alleen).
Place for assholes
In het dorpje Vlist kan ik even opdrogen in café De Vlisterstee. Een soort kroeg annex dorpshuis. Met ouwe kerels die met de bar vergroeid zijn plus ‘bordjes met humor’ die je alleen in dit soort tenten treft. Boven de wc hangt bijvoorbeeld het opschrift ‘Place for assholes’. Lachuh!
Droge sokken
Gelukkig zijn m’n sokken nog droog. Wat een slimmerik ben ik toch om m’n waterdichte schoenen aan te trekken. Ik feliciteer mezelf nogmaals en ga weer op pad.
Het weiland in
Even later hou ik m’n montere pas in. Want na een comfortabel asfaltweggetje langs de kronkelende rivier De Vlist vindt de Trage Tocht dat ik nodig een weiland in moet. Ik kijk nog even goed op m’n GPS, dubbelcheck de routebeschrijving. En ja: het is echt de bedoeling dat ik hier dit modderige weiland in stap.
Hazen!
Dat doe ik dus. Soppen is het hier wel, maar ik zink gelukkig niet weg. Het heeft wel wat om kilometers lang een zompig weiland te doorkruisen. Opeens schieten er op een meter of 30 afstand twee grote hazen weg over de velden. Gigantische sprongen, ik zie water opspatten onder hun poten. Helemaal tot aan de horizon kan ik ze volgen. Wat zijn ze toch razendsnel, en wat een prachtig gezicht. Mijn dag is geslaagd!
Wegzakken in de modder
Even verderop wordt het drassiger en drassiger en inmiddels moet ik op m’n tenen lopen om geen water te maken in m’n Goretex schoenen. Maar bij de ingang naar een andere weide hebben koeien de grond volkomen kapot getrapt (dank dames!) en al snel zak ik tot m’n enkels weg in de modder. Geen houden meer aan, m’n schoenen lopen vol.
Hooge Boezem + molen
Gelukkig bereik ik nu vaste wal onder de voeten. En in m’n schoenen soppend wandel ik over een mooi slingerend asfaltpad terug naar Haastrecht aan Zee. Als toetje krijg ik nog mooi zicht op het nieuwe natte natuurgebied Hooge Boezem met Boezemmolen nr. 6.
Aanrader
Leerpunt: als in de routebeschrijving staat ‘na regenval is het flink soppen in de weilanden’, trek dan HOGE waterdichte schoenen aan. Wél een aanrader deze tocht.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
Alle foto's in dit artikel heb ik geschoten met de Fujifilm X-T3, een compacte systeemcamera. Benieuwd naar deze camera? Bekijk mijn review. Of bekijk mijn Top 10 Systeemcamera's.
De beste camera’s en verrekijkers!
Zoek je een geweldige camera of verrekijker voor onderweg? Ik heb de allerbeste camera's en kijkers voor je op een rij gezet. Gebaseerd op reviews en testen van de experts.
Zoek je een bijzonder vakantiehuisje in Nederland? Natuurhuisje.nl heeft een prachtig aanbod van huisjes middenin natuurgebieden. Ver weg van de massa geniet je van diepe rust en heerlijke natuur. Speciaal voor jou selecteerde ik de 10 mooiste!
Trage Tocht
Haastrecht (bushalte)
Naar de routebeschrijving
