Aardige wandeltocht in de driehoek Vlist, Schoonhoven en Bergambacht. De Krimpenerwaard heet dit gebied, met als glinsterend hoogtepunt het idyllische riviertje De Vlist, waar de route kilometers langs voert. Een mooi landweggetje en een even mooie graskade maken de wandeling af. Toch scoort hij niet hoog. Waarom niet?
Wandelroute fileren
Terug in de bus naar Utrecht CS analyseren mijn ex-collega Martijn en ik onze wandeling van vandaag. Of eigenlijk: we fileren hem, want zo zijn wij.
F****ng jammer
Martijn: “Het was toch wel een f****ng stuk langs die weg. Dat was echt wel f****ng jammer.” (Martijn is een beetje grof in de mond, ik kuis dat natuurlijk, want Frankwandelt.nl is een keurige website.)
Wij willen gras
Ik: “En dan die graskade, die viel tegen, had ik meer van verwacht. Ik had sowieso heel veel meer gras verwacht. Bijna alleen maar gras eigenlijk. Gras willen we, heel veel gras. Fokking jammer. Ik bedoel: f****ng jammer.”
Zeuren over een route
En zo hebben we eigenlijk over elk onderdeel van deze route wel wat te zeuren. De routebeschrijving: vrij onduidelijk. Het café in Vlist: de appeltaart was te koud. De grond onder onze wandelzolen: veel te veel asfalt. Schoonhoven: een mooi dorp, gemiste kans dat de route daar niet doorheen gaat. Het weer: irritant koud. Het wandelgezelschap: irritant negatief.
Kan het boeiender?
Afijn, zo een dag was het. Terwijl we ons enorm op deze wandeling hadden verheugd. Hoe dat kwam? Door de routebeschrijving. De auteur omschrijft de wandeling aldus: “Een vermoeiende tocht, dat zeker, maar wel over een ongekend fraaie graskade, misschien wel de fraaiste in haar soort, een traject over een lengte van vele kilometers over het mooiste landweggetje van de Krimpenerwaard, mogelijk zelfs van heel het Groene Hart en een schitterend tracé langs de oever van de Vlist, zonder twijfel het mooiste riviertje van het Groene Hart. Dat alles in één wandeling, kan het nog boeiender?”
Trappelen van ongeduld
Dus vinden jullie het gek dat Martijn en ik stonden te trappelen van ongeduld om met deze tocht te beginnen? Dat we zeer goed gemutst op pad gingen, met een glimlach van oor tot oor? Ons verheugend op eindeloze graskades afgewisseld met idyllische landweggetjes om onze vingers bij op te vreten?
Nee, dat vinden jullie niet gek.
Langs de drukke N207
Maar eerst moeten we de route nog zien te bereiken vanaf halte Molenkade in Bergambacht. Dat gaat langs de drukke N207. En met elke stap langs de weg en met elke langs suizende auto daalt onze stemming. En trekt onze glimlach zich terug van onze oren.
Mooiste landweggetje van de Krimpenerwaard
Gelukkig stijgt die stemming in rap tempo als we vervolgens afslaan. En over het “mooiste landweggetje van de Krimpenerwaard” ons pad vervolgen. Want het weggetje is heerlijk gebutst, met een lappendeken van verschillende jaargangen en soorten asfalt. En de omgeving is een traktatie voor onze ogen.
Ganzen, smienten en... de lente
Rechts kijken we uit over de contouren van Bergambacht. Een kerkje, een molentje, wat huisjes. Links verdrinkt onze blik in de oneindige vergezichten van Polder Bergambacht. Ganzen trekken in V-vorm over, honderden smienten maken dat kenmerkende fluitgeluid waardoor ze ook wel bekend staan als ‘fluiteenden’. En verderop zien we een stelletje huis-tuin-en-keuken eenden ‘het’ doen. De lente is in aantocht.
Zoektocht langs De Vlist
“Gers”, vindt Martijn. “Ja, dit is vet cool”, antwoord ik. Ter hoogte van Schoonhoven komen we bij riviertje De Vlist. Het ligt er prachtig bij. Maar hebben we er veel oog voor? Niet echt. Martijn en ik verdiepen ons in de tekst van ons gidsje. Want hoe moeten we nu verder?
Schitterende molens
Het gidsje rept over schitterende molens, zoals de Bonrepas. Over de fraaie route langs de benedenloop van De Vlist. En over de fantastische doorkijkjes die ons te wachten staan. Dat zal allemaal wel, maar hoe moeten we? Is het de bedoeling dat we de asfaltweg langs de rivier volgen? Nee toch? We zouden toch juist vermoeiende graskades krijgen?
Verlangen naar gras
Martijn snapt er geen f****ng moer van. Op mijn beurt snap ik er geen gewone moer van. We staan op het punt met gevaar voor eigen leven over een veel te hoog hek aan de linkerkant van De Vlist te klimmen. Want daar lonkt immers gras. En iets wat op een graspad lijkt. Wij willen niet nog meer asfalt. Wij willen gras. We hebben recht op gras. We hongeren naar gras. Zo erg is het verlangen naar gras dat het ons groen voor de ogen wordt.
Autoverkeer
Maar dat hek is wel erg hoog. Dus uit arren moede wandelen we toch maar het asfaltweggetje aan de overzijde op. Dat weliswaar mooi meeslingert met De Vlist, maar waarover toch wel aardig wat autoverkeer ons telkens de berm in dwingt. Terwijl de routebeschrijving ons had beloofd dat we nauwelijks last zouden hebben van gemotoriseerd verkeer.
Heerlijke wipmolens
Maar oké, mooi is het hier zeker. Met telkens het glinsterende water, de weidse polder daarachter en inderdaad een stel heerlijke wipmolens die zijn weggewaaid uit een ansicht. Ondanks de irritante auto’s is het hier toch wel genieten geblazen.
Café De Vlist
Uitblazen kunnen we ook al, bij het café De Vlist. Lekkere bruine kroeg, vriendelijke bediening. Maar je zou die appeltaart met slagroom ook gerust een keer níet kunnen nemen.
Zoeken naar de route
Voorbij Vlist lopen we toch echt weer een paar keer te zoeken, door gebrek aan aanwijzingen in de routebeschrijving. Met behulp van het kaartje en mijn gps komen we er elke keer uit, maar jammer is het wel.
Ongekend fraaie graskade?
Jammer is ook dat het asfalt een constante factor is onder onze wandelschoenen. Gras krijgen we pas helemaal tegen het eind van de wandeling. En dat is inderdaad een mooi pad. Maar een “ongekend fraaie graskade, misschien wel de fraaiste in haar soort” vinden we zwaar overdreven. Al is het alleen maar omdat hij aankoerst op die drukke provinciale weg waar we in het begin zo chagrijnig van werden. Martijn en ik weten uit ons blote hoofd nog wel mooiere grastrajecten te noemen in het Groene Hart.
Toch een aanrader!
Zo, genoeg gezeurd. Moet je deze wandeling nou gaan doen of niet? Zou ik zeker doen. Om deze redenen:
Je hebt geen last meer van hooggespannen verwachtingen
En verder kan ik ondanks de matige route-aanwijzingen de wandelgids wel aanbevelen. Hij staat bomvol mooie routes in het Groene Hart. Plus nuttige (en leuke) informatie over wat je onderweg allemaal tegenkomt.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
Alle foto's in dit artikel heb ik geschoten met de Fujifilm X-T3, een compacte systeemcamera. Benieuwd naar deze camera? Bekijk mijn review. Of bekijk mijn Top 10 Systeemcamera's.
De beste camera’s en verrekijkers!
Zoek je een geweldige camera of verrekijker voor onderweg? Ik heb de allerbeste camera's en kijkers voor je op een rij gezet. Gebaseerd op reviews en testen van de experts.
16 km
Rondwandeling
Bergambacht (bushalte)
