Landgoed Ockenburgh aan de kust bij Den Haag is zeker een bezoekje waard. Op deze rondwandeling kom je langs alle hoogtepunten van het landgoed, zoals de 19de eeuwse villa, de fraaie bomenlanen en het Hyacintenbos. Op het brede strand heb je zicht op de Zandmotor, een zandvlakte die voor nieuwe duinen zorgt. De saaiere (asfalt)kilometers kosten punten.
Bij de start krijg je gelijk een prachtig uitzicht op Villa Ockenburgh die aan het eind van een lange eikenlaan verrijst. Pas later in de wandeling kom je langs de villa, je zakt eerst af naar het zuiden. Bossige paadjes in recreatiegebied Madestein voeren je langs Pluk! Dat uitroepteken hoort bij de naam van deze “stads-, zorg- en kinderboerderij waar altijd wat te doen is”, vertelt de brochure. En de brochure heeft gelijk, want op het fijne terras – en binnen in de lunchroom – serveren ze zelfgebakken taart en koffie.
Ben je minder van het lui consumeren: zelf plukken kan ook. Vanaf mei staat de tuin vol fruit en kruiden. Nu in maart valt er nog niets te plukken, dus wij wandelen de aanpalende heemtuin in over kleine paadjes. Een mooi rondje waarop je kikkers, padden, schildpadden en ook ijsvogels kunt spotten. Vandaag bewonderen we alleen de stinsenplanten langs het pad.
De beloofde saaiere kilometers volgen, deels over asfalt, waarbij de flats van Haagse buitenwijken je waarschijnlijk niet in vervoering zullen brengen. Leuker is de middeleeuwse boerderij Huis de Camp. Hoewel je hem zelf in je fantasie van de grond af moet opbouwen. In 1973 is de hele boel gesloopt en je ziet alleen nog de fundamenten. Bouwinstructies: ontwerp een boerderij van hout met een rieten dak, met aan de zijkant een aparte stenen woonruimte, de ‘stenen kamer’. En zorg voor een voorname uitstraling, want de bewoners waren van adel.
Via een parkje en de gebouwen van GGZ-instelling Parnassia krijgt de wandeling weer wat schwung: je loopt het Van Leydenhof binnen, een binnenduinbos waar de familie Van Leyden de scepter zwaaide. Die zorgde voor onverharde paadjes langs rododendrons die vandaag nog niet bloeien (bloeitijd: van begin april tot eind juni). Hier vind je ook koepelnesten van de rode bosmier. We zien ze krioelen over een boom waar je beter niet tegenaan kunt leunen: bij een beet injecteren ze je met mierenzuur, wat vrij pijnlijk is.
We zijn duidelijk te vroeg in het seizoen, want ook de hyacinten zijn nog niet uitgekomen. Jammer, want nu wandelen we door het Hyacintenbos. In april, zo belooft de brochure, zorgen ze voor paarsblauwe tapijten tussen de bomen. We zien wel andere stinsenplanten: allerlei klokjes, narcissen en de laatste krokussen.
Opnieuw wat saaiere kilometers brengen ons bij Kijkduin. Een klim tegen de duinen opent fraai zicht op zee en een zeer breed strand. Naar het zuiden toe kijk je uit over Zandmotor DeltaDuin, een kunstmatige zandbank in de vorm van een schiereiland. Door golfslag, wind en stroming verspreidt het zand zich langs de kust. Daardoor blijven stranden en duinen op een veilige breedte. Ook de dieren zijn er blij mee: bij laagwater zie je vogels naar voedsel speuren en soms spot je zelfs een zeehond op de zandbank.
De route gaat bovenlangs, wij hebben meer zin in een korte wandeling over het brede strand. Daarna klim je het duin weer over en al snel volgt een lange steile trap die je naar de top van de Puinduinen brengt. Hier heeft Den Haag in de jaren zestig stadspuin laten storten, afkomstig van gesloopte huizen. Je komt langs kunstwerken, waaronder Hemels Gewelf, een ellipsvormige aarden wal met een doorsnede van 40 bij 30 meter van de Amerikaanse kunstenaar James Turrell.
Je daalt af en wandelt het landgoed weer op, langs villa Ockenburgh. Al rond 1650 had dichter Jacob Westerbaan hier een landgoed laten aanleggen met een groot landhuis. Dat werd in 1851 in neoclassicistische stijl herbouwd tot de huidige villa met details die koloniaal aandoen. De villa is ooit een jeugdherberg geweest en op het landgoed was een camping. Nu vind je in de villa een restaurant en buiten een heerlijk terras.
Je volgt de kaarsrechte bomenlaan, het enige element dat nog resteert van de strakke tuin met rechthoekige bloemperken en buxushagen die hier oorspronkelijk was aangelegd. In de 19de eeuw maakte de strenge tuin plaats voor een romantisch landschapspark in Engelse stijl, met zoveel mogelijk ‘wilde natuur’.
Volgens de brochure is dat bij de Zwitserse Partij goed gelukt: “Dit stukje met oude duinen en majestueuze beuken kan zo doorgaan voor een miniatuur berglandschap.” Ook hier moet je weer even een beroep doen op je fantasie. Al met al is een bezoek aan het landgoed zeker de moeite waard (Frankwandelt-rating: 80/100), maar de saaie kilometers maken de wandeling helaas middelmatig (Frankwandelt-rating: 65/100).
Deze wandeling hebben we gedaan op zaterdag 9 maart 2024. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je downloaden op Zuidhollandslandschap.nl.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.