Deze oude NS-wandeling voert je door polderlandschap, langs hoge zeedijken en een brede rivier. In de Hollandse Biesbosch wandel je over kleine kronkelpaadjes langs oude kreken en getijdengeulen. Je passeert waterrijke grienden waar wilgen met hun voeten in het water staan. Jij ook af en toe, dus trek hoge waterdichte schoenen aan.
Vanaf de bushalte voert de wandeling door niet bijster interessant gebied. Nieuwbouwwijken, recreatieplassen, hondenlosloopgebieden en een park waar je in het juiste seizoen walnoten kunt rapen.
De route vervolgt door boswachterij De Elzen. Nieuwe natuur die een jaar of dertig geleden is aangelegd. Heel spannend is het niet, ook al vind je hier aardige bomenlanen-in-wording en oude getijdengeulen: kreken waar de zee vroeger voor eb en vloed zorgde.
Na een traject door polder De Biesbosch, omgeven door hoge zeedijken, kom je bij de raison d'être van deze oude NS-wandeling: de Hollandse Biesbosch. De wandeling scheert langs het meest westelijke randje van Nationaal Park De Biesbosch, door de uiterwaarden van de Nieuwe Merwede. Deze getijdenrivier is zeer breed: tot wel 700 meter. Je kijkt nu en dan prachtig uit over het weidse water dat soms veel weg heeft van een meer.
Een echte rivier is de Nieuwe Merwede trouwens niet: hij is gegraven tussen 1861 en 1874, om water van de Waal te kunnen afvoeren. Vóór de aanleg waren hier om de haverklap dijkdoorbraken en overstromingen.
Nu pak je heerlijke kronkelpaadjes door het natuurgebied, dat bestaat uit geheimzinnige kreken omgeven door hoog riet, verruigde grienden met wilgen die half in het water staan en dijkjes met knotwilgen. Je moet niet bang zijn om af en toe een omweg te maken omdat het pad onder water staat.
Even verderop wordt de begroeiing dichter en dichter. Ik worstel me door kletsnat gebladerte en al na een paar minuten is m’n broek volkomen doorweekt. “Dat droogt wel weer op in de zon”, denk ik dan nog goedgemutst, want ik hou wel van spannende paadjes. En stil dat het hier is: afgezien van de talloze winterkoninkjes, boomkruipers en spechten heb ik het rijk alleen. Ik zie een ijsvogel wegschieten en ontdek talloze sporen van reeën. Bevers en zeldzame blauwborsten komen hier ook voor, maar die ontmoet ik niet.
Bloemrijk is het hier ook. De getijdenbeweging zorgt ervoor dat bijzondere planten gedijen. Je kunt hier velden vol wilgenroosjes treffen, en een overvloed aan kattenstaart, fluitenkruid en springkruid. De spindotter kleurt het buitendijkse gebied in april en mei knalgeel. De spindotterbloem tref je nergens ter wereld behalve in de Biesbosch.
Nu in oktober staat er veel reuzenbalsemien langs het pad. Hij doet z’n naam eer aan, want het is een reusachtige plant met – ter compensatie – lieflijke roze bloemetjes. Die schattige schijn bedriegt: deze plant is opgenomen op de lijst van ‘zorgwekkende invasieve exotische soorten’. Hij kan woekeren als een malle en veel inheemse planten verdringen.
Dat merk ik even verderop, want ik loop door een balsemien-woud dat dichter en dichter wordt. Overal liggen omgewaaide bomen en afgewaaide wilgentakken, overwoekerd door brandnetels. Al snel omsingelt een jungle van reuzenbalsemien me, en ik voel me als een arm vliegje dat door een spin wordt ingekapseld. Dan stuit ik op een ondoordringbare balsemien-muur en kan ik onmogelijk verder. Alleen een kapmes zou nog soelaas bieden.
Omdat ik die dit keer thuis heb gelaten, zit er niets anders op dan me een weg terug te worstelen door het oerwoud. Met de staart tussen de benen, danig geschramd en met armen en benen die in brandnetelvuur en -vlam staan, kies ik het hazenpad. En ik vervolg m’n weg over een heerlijk overzichtelijk asfaltfietspad.
Dat gaat even later weer over in onverharde graspaadjes door hoge vegetatie, al blijven jungle-taferelen dit keer achterwege. Het pad voert door wilgenbos, langs rietlanden en je passeert wat rivierduintjes.
Bij ‘De Kop van ‘t Land’ – waar een pont aanmeert – kom je weer in de bewoonde wereld. Pak je die pont, dan kun je een bezoek brengen aan het Biesbosch Museum Eiland aan de overkant van de Nieuwe Merwede, waar je de cultuurhistorie van de Biesbosch kunt opsnuiven. Door al die wilde avonturen ben ik niet meer museumwaardig, en ik wandel verder.
Het laatste stuk gaat bijna helemaal over verharde fietspaden door boerenland. Akkers, weilanden en zelfs een wijngaard kom je tegen. De uitzichten blijven lekker weids, maar het mooiste is er wel af. Toch een bijzondere tocht al met al.
Wil je hem gaan lopen? Doe dat dan met een gps-apparaat of gps-app op je telefoon en pak mijn track van oktober 2021. De track van Wandelnet klopt op verschillende punten niet meer, en leidt je de wilde balsemien-jungle in. Ik heb dit inmiddels aan hen doorgegeven.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.