Even doorbijten

De eerste 3 kilometer moet je even doorbijten. Je wandelt, wel met prachtig zicht op de Lek, over een weg met aardig wat autoverkeer. Gevaarlijk is het niet, wel een beetje hinderlijk. Helaas is niet alleen de lente, maar ook het motorseizoen weer losgebarsten.

Uiterwaarden van de Lek

Na die 3 asfaltkilometers duik je de uiterwaarden van de Lek in. En dan begint het (risicoloze) avontuur. Want een pad heb je nu niet meer tot je beschikking. Je volgt gewoon naar eigen inzicht de rivier. En dat is geweldig leuk.

De prikkels over

Af en toe moet je wat prikkeldraad over. Soms via een overstapje, maar andere keren moet je de prikkels overstaploos trotseren. Mag ik hier wel komen?, vraag ik me soms af. Maar aan het begin stond toch echt een bordje dat je hier vrij mag wandelen.

Mooie, oude rivier

Wat is de Lek een mooie rivier. Ik kende hem eigenlijk alleen van de aardrijkskundelessen op school. Dan had je de Maas, de Rijn, de Waal en ook nog de Lek. Heel lang is-ie niet, 62 kilometer schoon aan de haak. Beginnend bij het mooie Wijk bij Duurstede stroomt hij bij Kinderdijk over in de nieuwe Maas. En dat al sinds 200 jaar voor Christus. Respect!

Zandstrandjes langs de Lek

Je krijgt weidse uitzichten over de kronkelende rivier, die flink bevaren wordt. Aan de overkant reikt een kerkje naar de hemel. Een groep schoolkinderen laat golven vrolijkheid vanaf gene zijde over het water rollen. Lome koeien begrazen uiterwaardengras en komen nieuwsgierig buurten terwijl ik m'n boterhammetjes verorber aan een van de vele zandstrandjes langs de rivier.

Vijfheerenlanden

Ik bevind me hier in de Vijfheerenlanden. Leuke naam, die, je raadt het al, stamt van 5 heuse heren. Samen namen ze in 1284 maatregelen tegen de wateroverlast vanuit de Geldersche Betuwe. En daarom kunnen wij hier nu zo fijn wandelen. Dank, heren! Overigens spreken ze in deze streek het Vijfheerenlands, een variant van het Utrechts-Alblasserwaards. Geen idee hoe dat klinkt.

Veel fruitbomen

Een mooi, rustiek landschap is het. Behalve de schitterende uiterwaarden strekt Polder Achthoven zich vanaf je voeten naar de einder. Bezaaid met landerijen en vooral: heel veel fruitbomen. Bloeien doen ze jammer genoeg nu (half maart) nog niet, anders zou het hier echt een bloemenfeest zijn.

Natuurgebied De Zouweboezem

Vanaf de Lek ga je nu die polder verkennen. Eerst moet je een saai dorpje door. Of ze hier Vijfheerenlands spreken kan ik niet checken, ik kom er alleen een kip tegen en die zegt boe noch bah. Dan volgt alweer een hoogtepunt: de bijzondere Zouweboezem, in de 14de eeuw gegraven om het overtollige water op te vangen uit de polders in de Vijfheerenlanden.

Vogelkijkhut

Nu is het een natuurgebied waar het stikt van de vogels. Open water, riet- en zeggemoerassen, wilgengrienden, elzenbroekbos, grasland en boomgaard. Een heerlijke combi voor dier en wandelaar. Wandel even van de route af zeker naar de vogelkijkhut. Over een paadje door dicht riet kom je bij een vogelparadijsje.

Jagerman & heidekikkers

Daar tref ik een vader in jagerstenue met z'n zoon die gebiologeerd naar een plek in een donker slootje staren. “Is hier iets te beleven?” vraag ik nieuwsgierig. “Kijk, heidekikkers!”, wijst de jagerman fluisterend. Die zijn, zo leer ik van hem, herkenbaar aan hun gladde huid en witte borst. En verdomd, nu ik goed kijk zie ik het. Heidekikkers: witte borst, gladde huid, onthouden!

Snor & geheimzinnige waterral

Heidekikkers zijn zeldzaam. En er komen nog andere bijzondere dieren voor. De porseleinhoen, de purperreiger, de snor en de bruine kiekendief bijvoorbeeld. En zelfs de geheimzinnige waterral: hij laat zich zelden zien, maar je kunt hem wel horen. Als je uit het moeras gegil als van een speenvarken hoort klinken, dan is dat 'm. Ook vind je hier een flinke populatie grote modderkruipers, waarop de purperreigers foerageren (=opvreten).

Boomgaard De Kikker

Na de Zouweboezem kuier je over de mooie graspaadjes van Boomgaard De Kikker. Fruitbomen tref je hier niet meer aan. Die zijn in 2001 weggehaald om van dit fruitbedrijfje een drassig natuurgebied te maken. Bomen en struiken mogen vrijelijk opschieten tot een weelderig, nat struweel. Een paradijs voor onder andere de kikker. Heidekikkers, weet jij nog hoe je ze herkent?

Hoe de hazen lopen

Lommerrijke paadjes, met bomen omzoomd, voeren je langs drassige weides met reigers, ooievaars, steltlopers. Verderop houdt een viertal wandelaars door hun kijkers een moerassig veld in de gaten. Behalve de vele vogels tellen we 2 hazen en liefst 6 reeën die vredig staan te grazen. Via een lange graslaan met hoge bomen wandel ik weer richting Lexmond. Lekkere wandeling!

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik gedaan op zondag 26 maart 2017. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>