Joggers op m’n pad

Op deze vroege zaterdagochtend in de winter tref ik in eerste instantie geen damhert, geen ree, maar wel hele kolonies joggers. Bij het startpunt wurm ik me tussen nylon sportpakjes door die zich in allerlei onmogelijke bochten wringen. Zelf zullen ze dat ‘warming up’ noemen. De sfeer is uitgelaten en vrolijk.

Witte hertenkontjes

Erg vind ik het niet dat ik verderop een rustig zandpaadje inschiet en m’n eerste damherten in het vizier krijg. Kalm staan ze te grazen, terwijl ze die vent met z’n enorme telelens vanuit hun ooghoeken goed in de gaten houden. Als ik een duintopje beklim en ze op een meter of 20 benader voor een ‘killershot’ doen ze net of ze bang zijn. En krijg ik louter witte hertenkontjes in m’n zoeker.

3.900 damherten

Ze zijn hier met velen. Veel te veel, volgens de gemeente Amsterdam, eigenaar van de Waterleidingduinen. Midden jaren negentig leefden hier nog 100 damherten. Uit particuliere parkjes ontsnapte of losgelaten dieren. In 2016 was dat aantal gegroeid tot 3.900. Ze brachten schade toe aan de natuur en zorgden voor ongelukken in het verkeer. En voor het welzijn van de herten was het ook niet goed.

Damhert op het menu

Amsterdam besloot er flink wat af te schieten: meer dan 1.300 damherten legden het loodje. Het hertenvlees vond een goed thuis: in Amsterdamse restaurants, bij een handvol poeliers en bij de Voedselbank. Maar voor jou en mij zijn er nog genoeg herten over om te schieten. Met onze camera, want het blijven schitterende, fotogenieke dieren.

Paardenkerkhof

Verderop kom ik bij een duingebiedje dat luistert naar de lugubere naam ‘Paardenkerkhof’. Dat zit zo. Vroeger werden deze vlakke landerijen agrarisch gebruikt en stonden er zelfs boerderijen. De naam is afkomstig van de paardenbotten waarmee het land ooit werd afgepaald.

Anders dan de Kennemerduinen

Genoeg dood en verderf, laten we verder gaan met leven. En dat leven is goed hier in de Waterleidingduinen. Het pad voert in gulle slingers door het open, lage duingebied. De duinen hebben een totaal ander karakter dan bijvoorbeeld de Kennemerduinen bij Overveen en het Noordhollands Duinreservaat bij Castricum en Bergen. Een stuk lager en veel minder bebost.

Alleen op de wereld

Maar aangenaam wandelen is het hier zeker. Vennetjes en meertjes breken de zanderige duinen en de wolkenluchten tekenen zich prachtig af boven het uitgestrekte landschap. Over minipaadjes en vage wildsporen ga ik duintje op, duintje af. Bijzonder weinig volk is op wandelpad. Door het verre zicht op niets dan duinen krijg ik soms het gevoel dat ik alleen op de wereld ben.

Op de koffie bij Langevelderslag

Dat verandert ter hoogte van het strand bij Langevelderslag, waar de nodige horeca ook in de wintermaanden voor reuring zorgt. Strandtenten met zicht op zee ontbreken helaas in de winter. Dan maar het brede en weidse strand op, wat een aangename onderbreking van deze tocht biedt met een paar kilometer zandtrappen.

Helaas geen vossen

Dan gaat de Groene Wissel de duinen weer in en hij vervolgt over nog meer heerlijke, stille zandpaden. En langs nog meer groepjes prachtige damherten. Vossen kun je hier soms ook van dichtbij bewonderen, maar die houden zich vandaag helaas gedeisd.

Mooie maar pittige tocht

De tweede helft van de tocht is zwaarder. Die voert door vochtige duinvalleien die een mooie imitatie geven van de Russische toendra. En ik ga zelfs een stuk bijna padloos struinen. De beloning is groot: absolute stilte en prachtige vergezichten. Mooie tocht al met al. Wel heel pittig door de lengte plus de vele zandpaden.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik gedaan op zaterdag 10 februari 2018. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>