Wereldreis

Maar tjonge, wat een wereldreis moet je maken naar Zeeland als je in Amsterdam woont. Heen moet ik ruim 3 uur treinen en bussen. En op de terugweg is dat zelfs ruim 4 uur, vanwege 2 gemiste aansluitingen. Met dank aan NS & Arriva. En Zeeuwen zijn zunig, maar ik ben een hele sloot OV-chip-geld kwijt. Tot zover de klaaglijn.

Domburg: altijd vakantie

Om toch nog even door te zeuren: de dag die elders stralend zonnig is, begint in het Verre Westen van Walcheren met dikke regenwolken. In Zeeland schijnt toch altijd de zon? Afijn, Domburg, de startplaats, is echt zo'n plaatsje waar het altijd vakantie is.

Duitse toeristen & vakantiegevoel

Duitse toeristen, volle terrassen, kinderen die in zwembroek met emmertjes en schepjes rondlopen, ik krijg er echt een vakantiegevoel van. En van donkere luchten trekken ze zich hier niets aan: er liggen nogal wat mensen op het strand te 'zonnen'.

Kunstenaarskolonie

Domburg is niet zomaar een vakantieoord. Het stadje is de oudste badplaats aan de Walcherse kust. In het begin van de 20e eeuw kwamen er veel kunstenaars naar Domburg. Een ware kunstenaarskolonie streek hier neer, met grote namen als Piet Mondriaan en Jan Toorop. Zij woonden en werkten in Domburg en lieten zich inspireren door het unieke Zeeuwse licht.

Heilzame Zeebadplaats

Belachelijk gezond is het hier ook al. Een verblijf in Domburg en omgeving draagt officieel bij aan je welzijn. Want sinds kort mag Domburg het predicaat 'Heilzame Zeebadplaats' dragen. Een badplaats krijgt deze onderscheiding alleen als zeewater, klimaat en bodemproducten heilzaam zijn verklaard. Ik blaak opeens van gezondheid.

Zelfs de Romeinen wisten het

Dat Domburg schandalig gezond is, wisten ze hier trouwens al heel lang. Al sinds jaar en dag heeft het stadje een kuurtraditie. Er zijn zelfs resten van thermen en een badhuis met warm- en koudwaterbaden uit de Romeinse tijd gevonden.

Strandtafereeltjes & lekkere terrasjes

Dus snuif nog eens lekker die gezonde zeelucht op terwijl je een paar kilometer door het mulle zand sjokt. En geniet intussen van de vrolijke strandtafereeltjes. En van de lekkere terrassen die je langs het strand tegenkomt.

Veilige kusten dankzij paalhoofden

Je ziet hier trouwens goed dat de kust extra beveiligd is: lange rijen houten palen moeten de golven breken. Paalhoofden heten die rijen palen, en het is een typisch Zeeuwse manier van kustverdediging.

Slaapverwekkende polder

Na die eerste kilometers ploeteren door mul zand ga je de duinen over en de polder in. En dan volgen wat mindere kilometers over (gelukkig rustig) asfalt door een wat slaapverwekkende polder met akkers en weiden.

Kreken & lawaai-fazanten

Het asfalt verandert in gras en je maakt een heel bijzondere wandeling door een gebied met kreken die door hoge rietkragen zijn omgeven. Over graspaadjes, dwars door weilanden, over akkerranden en pal langs kreekoevers gaat de tocht. Drie keer wordt de oorverdovende stilte wreed doorbroken door woest opvliegende fazanten. Schrik me telkens een rolberoerte, wat een lawaai-papegaaien!

Avontuurlijk trekvlot

Nadat m'n hart weer een beetje tot bedaren is gekomen, kom ik bij een brede sloot waar ik me met een trekvlot overheen moet zetten. Tjonge, dat vereist meer spierkracht dan ik dacht. En wat doet dat touw pijn aan m'n poezelige kantoorvlerken. Verderop kom ik er nog eentje tegen. Avontuurlijk is het wel, vind ik, blazend in m'n arme handpalmen.

Wat een rust!

Die kreken zijn een lust voor het oog, en omdat er geen kip te bekennen is (behalve die mislukte fazanten) betrap ik mezelf erop dat ik opeens heel vrolijk ben. Wat een rust vind je hier! De zon verwarmt inmiddels m'n bolletje. Een groepje koeien komt die vreemde snoeshaan met z'n belachelijk grote camera besnuffelen. KLIK zegt m'n toestel!

Kerkje & kasteel

Verder gaat het, nu over een mooi beklinkerd fietspaadje, dat ik moet delen met fanatieke e-bikers. Oogstrelend zicht op het kerkje van Domburg in de verte. En langzaam nadert een kasteel aan de einder.

Stayokay: kasteelheer voor één nacht

Dat ga ik van heel dichtbij bewonderen. Kasteel Westhove heet het, en heel sympathiek: het is een Stayokay-hostel. Dus voor weinig kun je je een nachtje kasteelheer wanen. Je ziet direct dat het ooit een machtig kasteel is geweest. Maar van het oorspronkelijke middeleeuwse kasteel uit 1300 is weinig meer over. Het kasteel is vele malen flink toegetakeld en weer opgebouwd.

Terra Maris: museum voor natuur en landschap

In de aanpalende 18e-eeuwse voormalige oranjerie van Kasteel Westhove is Terra Maris gevestigd, het Zeeuws museum voor natuur en landschap.

De Manteling van Walcheren

Dan verandert de Groene Wissel opnieuw van gedaante. Je wandelt de gevarieerde bossen in van 'De Manteling van Walcheren': een klassieke buitenplaatsenzone met bossen, duinen, statige lanen en slingerpaadjes. Van de 17e tot de 19e eeuw woonde de Middelburgse elite hier in de zomer.

Nachtegaal & zeemeeuw

Een uniek gebied: vrijwel nergens anders in Europa groeien loofbomen zó dicht bij de kust. Hier hoor je tegelijk een nachtegaal zingen en een zeemeeuw krijsen. En je vindt er ook een van de weinige eikenbossen direct aan zee. Het bos werd aangeplant om Walcheren te beschermen tegen ijskoude zeewind. Let op de bomen die door die wind typische vormen hebben gekregen.

IJswind & brandend zand

Van ijswind heb ik vandaag geen last. Inmiddels schijnt de zon onbarmhartig. Brandend zand schroeit m'n Vibram-zolen tot aan Domburg, waar die lange reis terug naar het verre Amsterdam op me wacht.