Gekneusde teen en verwoestend verlangen
Onze Lieve Vrouwe Gasthuis
Huisarts Jeroen stuurde me door naar de poli van het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis, waar ik in spanning urenlang moest wachten op het maken van een röntgenfoto. Op die langverwachte foto bleek 'iets' te zien, zo meldde de assistente van de radioloog. 'Gebroken?', vroeg ik beverig. Dat mocht ze niet zeggen, daarvoor moest ik een gesprek met de specialist afwachten.
Innerlijk ijsberen!
Ook aan dat gesprek gingen uren van innerlijk ijsberen in een te warme wachtkamer vooraf. Mijn wachtkamergenoot, een nette heer met een bloederige prop watten in z’n neus, was verdiept in z’n nieuwe iPad.
Schilderachtig type
Een wat mijn oma zou noemen 'schilderachtig type' voegde zich piepend en steunend bij ons. Kleding met de look van lompen, smoezelig hoedje op, baard van vier dagen, en een stem mede mogelijk gemaakt door Van Nelle's zware shag.
Hersendood spelletje
Prop watten dook dieper weg achter z'n nieuwe iPad. Want het schilderachtige type was zo iemand die direct bij binnenkomst gezellig maar nogal aanwezig tegen je aan gaat zitten kletsen. Zelf was ik een willig slachtoffer: zijn gebabbel was aangenamer dan de televisie waar ik als een zombie naar de derde herhaling van een toch al hersendood spelletje zat te staren.
Juttersdok
Hij bleek de oprichter van tweedehandswinkel 'Het Juttersdok' in de Kerkstraat. Op weg naar werk wilde hij nog even van het zonnetje genieten op een bankje in het Oosterpark. Al fietsend boog hij af richting bankje, maar hij boog waarschijnlijk net een paar graden te veel af.
Resultaat: fiets raakte uit balans, ribben raakten vol de rand van het bankje dat er eerst nog zo aanlokkelijk uitzag maar nu geen millimeter bleek mee te geven. "Auwauwauw píjn!", riep hij telkens tussen twee zinnen door.
Verwoestend verlangen
Die hoorbare pijn weerhield hem er niet van om in één adem z’n winkeltje aan te prijzen ("kom 's langs, we hebben echt mooie spulletjes hoor, auwauwauw píjn!") en de song van z'n band The Stoneds ("moet je even googelen op 'Verwoestend verlangen", echt effe doen hoor, auwauwauw píjn!").
Oude breuk
Mijn eigen verwoestend verlangen had intussen tsunami-proporties aangenomen: ik wilde nou eindelijk weleens die beloofde dokter spreken. Toen dat uiteindelijk gebeurde, bleek er niet veel aan de voet: dat 'iets' was een oude breuk die, zo zag ik op de foto, inderdaad nog zeer als een voormalige breuk oogde.
Opgelucht hinkte ik huiswaarts. Maar nu, ruim een week later, zijn nog steeds de Groene Wissels en NS-wandelingen ver uit zicht. Ach komt wel weer, ga morgen maar eens iets dicht bij huis doen. Misschien wel naar het Juttersdok. Ze schijnen daar echt mooie spulletjes te hebben.
Mooiste huisjes midden in de natuur
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
