IJzige regen & kou

Heel levendig herinner ik me ook het drassige dal na een bar lange tocht, waar we totaal onverwachts een prachtig kampeerplekje vonden en de zon die er toen bij kwam. En: de ijzige regen en kou op de top van een winderige berg en de hut waar we konden schuilen voor de nacht.

De laatste wildernis

Robert Macfarlane beschrijft de Schotse Cairngorm Mountains in een van boeken met het romantische beeld van 'de laatste wildernis van Europa'. En zo voelde het ook helemaal toen we er voor onze jaarlijkse trektocht in 2008 arriveerden. Het was begin juni, nog bar koud en er lag voortdurend regen op de loer. We trokken door een gebied ten oosten en zuiden van het toeristische plaatsje Aviemore. Een gebied dat op de kaart zo leeg oogde als de staatskas van de VS: vrijwel geen dorpje te bekennen in een gebied groter dan de provincie Utrecht.

Mooiste deel

Wat je vaak bij wandelingen hebt: er zijn mindere stukken waar je even doorheen moet ploeteren om dan weer in een gebied te komen dat de moeite waard is.

Bergen, dalen & oude bossen

Hier waren alle zes wandeldagen even mooi en afwisselend. Ons pad leidde vaak door open, bergachtig gebied, maar ook door beschutte dalen, oude bossen, en langs een prachtig wild riviertje.

Kansrijke kampeerplek

Na een zware tocht waaraan geen einde leek te komen, kwamen we in een dal dat we op basis van de stafkaart als ‘kansrijke kampeerplek’ hadden bestempeld.

Hobbelig & drassig

Helaas: het dal was weliswaar open maar overal zo hobbelig en vooral ook drassig, dat er van kamperen geen sprake kon zijn. Het dal strekte zich kilometers voor ons uit en het zag er overal even nat uit.

Zwijgende zombies

Hondsmoe waren we, en we liepen als zombies zwijgend door. De hoop op een plek voor de nacht hadden we al laten varen, toen we wat heuveltjes zagen opdoemen. Daar, terwijl de korhoenders krijsend voor ons opfladderden, vonden we het enige droge plekje in het hele dal, mét prachtig uitzicht over de vallei en de bergen.

Mieterse plek

Toen we onze tenten op hadden gezet, brak opeens het wolkendek en konden we, verwarmd door de ondergaande zon, van onze maaltijd genieten.

Dorpjes onderweg

Af en toe zakten we af naar de rand van de Cairngorms en bezochten we een van de spaarzame dorpjes. Niet alleen voor de broodnodige bevoorrading, maar ook om ons te laven aan lokale gerechten en vooral natuurlijk: lokaal gestookte whisky’s en Guinnessen.

Fife Arms Hotel

Van Braemar herinner ik me nog een grote oude herberg, het Fife Arms Hotel, waar we lang in diepe fauteuils hebben gehangen omdat we moe waren en het weer niet meeviel.

Tomintoul: de kroeg in

En ook in Tomintoul doken we lang de kroeg in en hebben we later onverwacht goed in een restaurant gegeten. In dit plaatsje wordt de single malt Tomintoul whisky gestookt, die ik van harte kan aanbevelen.

Tips van Frank

Hieronder een paar tips als je deze wandeltocht wilt gaan doen.

Op weg naar de Cairngorms

Ook bij deze Schotlandtrip hebben we gevlogen op Edinburgh, en vervolgens een auto gehuurd. Met het openbaar vervoer lijkt het me lastig te doen.

Wapen je tegen Knutjes

Begin juni hadden wij geen last van knutjes (midges), waarschijnlijk omdat het zo koud was. Normaal gesproken is het knutjesseizoen dan al begonnen, wat geen pretje is, zo weet ik uit ervaring. Houd rekening met de kou en de weersomstandigheden. Als je bedenkt dat het zelfs begin juni nog bitter koud was, dan kun je nagaan hoe het hier vroeger in het seizoen kan zijn.

Stafkaarten & kompas

Goede stafkaarten en een kompas zijn noodzakelijk, we zijn geen uitgezette wandelingen tegengekomen, je moet zelf je weg zien te vinden, en verdwalen gaat heel makkelijk.