Boktse Beemden

Vanaf de start bij het Wilhelminakanaal leiden rustige asfaltweggetjes door rommelig boerenland. Links kijk je uit over de Boktse Beemden, een kleinschalig beemdenlandschap. Hier zijn volgens de wandelgids nog oude akkergronden te zien, zoals bolle akkers en essen. Maar je ziet ook: boomkwekerijen, boerderijen in aanbouw, opslagloodsen, silo’s, hijskranen. Het dorpje Bokt pronkt met “prachtige oude langgevel boerderijen”. Maar ja, Bokt ligt niet op de route.

Perfect plaatje?

Na twee kilometer slaat het Vennenpad die Boktse Beemden in. Verhard wordt nu wel heel erg onverhard: omzichtig laveer ik langs modderpartijen in drassige weides, ingekaderd door rijen knotwilgen. Het uitzicht over de natte graslanden vol riet, slootjes en populieren is bijna perfect. Bijna, want de vele elektriciteitsmasten bederven het perfecte plaatje.

Oude Toren

Je pikt riviertje de Dommel weer op, en meandert mee langs rietgekraagde oevers. De Oude Toren van Nederwetten uit de 15de eeuw − een beschermd rijksmonument − verrijst tussen boerderijen met paarden die staan te ontbijten, een mooi beeld in tegenlicht. Zo dicht bij de Dommel wordt het pad natter en natter. De route zal hier erg lastig zijn na een regenperiode, zelfs met hoge waterdichte schoenen.

Tussen rietpluimen en populieren

Intussen ben ik nog maar twee mensen tegengekomen, maar daar komt verandering in als het Vennenpad langs Woensel scheert, het noordelijk deel van Eindhoven. Wandelaars, soms groepsgewijs, trekken zich hier van de modderpaden niets aan. Tussen rietpluimen en populieren is het hier aangenaam wandelen.

Opwettense Molen

Een saaier stuk brengt je bij heerlijkheid Eckart, met kasteeltje, koetshuis en herberg. Tegenwoordig wonen en werken hier mensen met een verstandelijke beperking. Een fraaie bomenlaan brengt je weer terug richting de Dommel, maar nu wacht je een taai traject met uitzicht op wegen. Een beloning volgt: de Opwettense Molen. In het bijbehorende café test ik de appeltaart. Die is OK, de spuitbusslagroom is jammer.

Vincent van Gogh

Hier kom je voor het eerst Vincent van Gogh tegen, althans herinneringen aan de grote meester die van 1883 tot 1885 in het nabijgelegen Nuenen woonde en met z’n schetsboek door de omgeving zwierf. Hier, bij de Opwettense Molen, moet hij gestaan hebben, peinzend hoe hij het schilderachtige gebouw kon vangen in houtskool, en later in olieverf. De molen is uit 1764 en je herkent hem direct van Van Goghs schilderij (makkelijk te vinden op internet).

XXL Distributiedozen

Nu volgt weer een taai traject over asfalt. Je scheert langs de rand van Nuenen, steekt de snelweg over en stapt door het dorpje Eeneind. De dorpelingen moeten niets hebben van de XXL Distributiedozen waarmee lokale bestuurders hun weiland willen volplempen. Even verder passeer je een kapelletje voor Sint Antonius. Misschien brengt hij redding? Een patroonheilige die schipbreuk voorkomt en de pest tegenhoudt, moet ook iets kunnen betekenen inzake XXL Distributiedozen.

Collse Watermolen

En er is hier al narigheid genoeg. De route voert langs een bedrijventerrein en over een druk weggetje waar het oppassen geblazen is met auto’s die te hard rijden. Maar even van de weg af kom je langs het hoogtepunt van deze etappe: de Collse Watermolen, een gecombineerde koren- en oliemolen aan de Kleine Dommel. Hier stond in het jaar 1337 al een watermolen, maar het huidige exemplaar dateert van 1681.

Drie miljoen euro

Zwervend langs de Kleine Dommel moet Vincent van Gogh direct gezien hebben dat hier een schilderij in zat. Ook deze molen ziet er nog ongeveer zo uit als eind mei 1884, toen de schilder hem vereeuwigde. Het doek kun je bewonderen in het Noord-Brabants museum, die het in november 2017 kocht voor drie miljoen euro.

Kleine Dommel

Onbetaalbaar is ook de omgeving. De Kleine Dommel slingert hier heel bevallig langs rietland. In de verte zie ik een wandelaar dwars door het kletsnatte gras op de molen afkomen. De vrouw was van het pad afgeweken en moest dat bekopen met volgelopen schoenen en natte broekspijpen.

Compleet ondergelopen

Aan weerszijden van het paadje springen kikkers in de Kleine Dommel, maar vooralsnog is het traject begaanbaar. Terugkijkend zie je hier de Collse Watermolen op z’n allermooist. Als ik Van Gogh een tip had mogen geven… Verderop komt een fotograaf me tegemoet. Hij schudt teleurgesteld z’n hoofd: “Verderop is het niet te doen hoor, het pad is compleet ondergelopen.”

Rondvliegende modder

Ik waag het er toch op. Het oeverpaadje wordt modderiger en modderiger. Uitwijken lukt niet, want links stroomt de Kleine Dommel, rechts is ondergelopen rietland. Ik kom langs bomen die door bevers zijn omgeknaagd. Dan loopt het pad inderdaad vast in diep water. Een paar sprongen met aanloop houden m’n voeten min of meer droog, al glij ik bijna onderuit en vliegen de modderklodders in het rond. Mooi is het hier wel, met een mengeling van idyllisch beekdallandschap en ruige natuur.

Eindhovensch Kanaal

Het Eindhovensch Kanaal maakt in al z’n rechtlijnigheid een eind aan dit wilde avontuur. Maar na al die toeren om de voeten droog te houden is het ook wel even lekker om over een betonnen fietspad te lopen. De Kleine Dommel zie je nog één keer terug, maar hier is hij al wat meer getemd.

Kasteel Geldrop

Dan doemt het dorp Geldrop op, met z’n kasteel. Een beetje groot woord, het is meer een landhuis, maar wel een fraai exemplaar. Je wandelt door de kasteeltuin in Engelse landschapsstijl, waar je in de oranjerie wat kunt drinken. Let op het fraaie washuisje, een rijksmonument. Als je de tuin uitloopt eindigt de gps-track van Wandelnet. Het station is dan nog 700 meter lopen, goed om rekening mee te houden.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik gedaan op donderdag 20 maart 2025. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je gratis downloaden op Wandelnet.nl.

Bekijk op Wandelnet.nl >>