Kasteel Stapelen

Vanaf het station van Boxtel kom je al snel langs het dertiende eeuwse kasteel Stapelen dat eind oktober mooi oplicht tussen herfstige bomen. Prins Willem van Oranje en de Franse Lodewijk XIV – ook wel de ‘Zonnekoning’ genoemd – brachten hier meerdere keren de nacht door. Het kasteel ligt pal aan de Dommel, een riviertje dat de etappe vandaag zal domineren.

Rondje om de kerk

Maar eerst gaat de route het dorpje Boxtel binnen. De levendige Markt doet z’n naam eer aan, want vandaag is het... markt. Door de mensenmassa worstel ik me het plein over voor het optionele rondje om de kerk. Een aanrader, want hier is het rustig én mooi. Je bewondert de Sint Petrusbasiliek van alle kanten en in de schaduw van de kerk vind je het verstilde ‘Kanunnikkenhuisje’ uit de 17de eeuw, een rijksmonument.

Langs de Dommel

Een leuk ommetje waarbij je het beste aan koffie kunt gaan bij een van de vele cafés op de Markt, want – verklap ik alvast – op de rest van de wandeling kom je bijzonder weinig uitspanningen tegen. Boxtel uitlopend pak je een fietspad pal langs de Dommel. Hoewel verhard en druk belopen is het best een aardig traject waarbij je alvast kennismaakt met het riviertje dat hier breed is en zichtbaar stroomt.

Duits lijntje: over een oude spoorweg

Een vlonderpad door rietland brengt je tot pal bij snelweg A2 waar je onderdoor duikt over iets bijzonders: het Duits lijntje. Die voormalige spoorlijn verbond tussen 1878 en 2005 Boxtel met het Duitse Wesel, als onderdeel van een snelle verbinding tussen Londen en Sint-Petersburg. In internationale D-treinen kon je dan van Londen via Vlissingen naar Berlijn reizen, zónder treinoverstap. Dat was zo comfortabel dat veel diplomaten en vorsten, waaronder Russische tsaren, dit traject gebruikten op hun Europese reizen.

Langs de bielzen

Nu ga je te voet vlak langs de bielzen, je ondertussen verbazend over de uitbundige graffiti-kunst onder de snelweg. De roestige rails gaan over in een hobbelig paadje door het dichte groen. Een prettige kilometer, waarbij je door struiken en bomen uitkijkt over de landerijen. Even verder steek je de Dommel over via de oude spoorbrug.

De Geelders: kletsnat bos

Bij het voormalige stationsgebouwtje in Kasteren verlaat de route het Duits lijntje en wandel je langs en over boerenland naar het stille bosgebied De Geelders. Hakhoutwallen, loofbos met dreven, populierenbosjes, heide, grasland en akkers. De naam is afgeleid van ‘gelde’, wat laag en nat gebied betekent. En nat is het. Je sopt door de modder en maakt omweggetjes om droge voeten te houden. Een mooi traject, door een bos waar houtsnip en wespendief broeden en de ijsvogelvlinder rondfladdert.

Groene Woud en asfalt

Je wandelt inmiddels door het Groene Woud, een groot natuurgebied dat is ontstaan doordat veel kleine natuurgebiedjes met elkaar verknoopt zijn. Met bossen, heide en vennen, maar ook met kleinschalig cultuurlandschap: ouderwetse boerenland van vóór de ruilverkavelingen. Een mooi gebied, maar helaas pak je na de vrijwel altijd gesloten herberg ‘t Groene Woud het ene asfaltweggetje na het andere. Gelukkig zijn ze rustig en worden ze omzoomd door mooie Canadapopulieren, maar de vele verharde stappen zijn toch echt minder leuk.

Idyllische plek: Groot Duijfhuis

Stil is het hier wel. Zo stil dat ik de stiltetuin waar de wandelgids over rept compleet misloop. Wel vind ik even verder een lunchbankje op een idyllische plek: Groot Duijfhuis. Naast de kakelende kippen is het weliswaar niet stil maar wel prettig rusten. Waarbij je de blik kunt laten dwalen over de oude boerenhoeve met moestuin, de Vlaamse schuur (nu een museum) en de opvallende duiventoren uit 1661 waar nog steeds duiven te vinden zijn.

Heen en weer

Even verderop trek je jezelf de Dommel over met een veerpontje. “De zin van mijn bestaan is heen en weer te gaan,” meldt een bordje filosofisch. Als compensatie voor je spierballenvertoon kijk je mooi uit over de rivier. De route blijft vervolgens in de nabijheid van de Dommel. En even verder ligt het mooiste deel van deze etappe in het verschiet, kronkelende kilometers pal langs ruige oevers.

‘Geen doorkomen aan’

Ware het niet dat dit traject is afgesloten vanwege hoog water. Twee mountainbikers komen me tegemoet over het paadje dat vrijwel dichtgegroeid is met stekelstruiken en brandnetels. “Geen doorkomen aan, ze hebben de boel afgesloten met prikkeldraad”, roept een van hen een beetje chagrijnig in het voorbijgaan. Het motto van het veerpontje indachtig keer ik om.

Langs de weg

In plaats van avontuurlijke stappen langs ruige rivieroevers volgt een wandeling langs de verkeersweg door het dorpje Olland. Na een ruime kilometer verruilt de route de weg voor een soort detour van bijna twee kilometer waarvan de lol me aanvankelijk ontgaat. Je komt langs een desolate boerderij plus een miljoen boomkwekerijen.

‘Hier staan nóg rooiere!’

Maar dan opeens: een laan met Amerikaanse eiken die in vuur en vlam lijken te staan. Wat verder, teruglopend naar de weg: nóg een mooie bomenlaan, nu met vuurrode vliegenzwammen tussen de stammen. Samen met vier andere wandelaars sta ik er bewonderend naar te kijken, waarbij een van de dames telkens heel hard roept: “Hier staan nóg rooiere! Kijk dan! Kijk dan!”

Natte beemden en houtsnippen

Even voorbij de weg vind je een aangenaam ‘rustpuntje’ met koffie en thee. Vanaf het beschaduwde bankje heb je vrij zicht op het Dommeldal dat hier flink ruig oogt. Je kijkt uit over beemden die zo nat zijn dat het de houtsnip behaagt er te broeden. En ook das en bever voelen zich hier thuis. In ruil voor een kop groene thee verdwijnen mijn euro’s in een vogelhuisje dat als geldkistje dient en vervolgens – lees ik op een bordje – rollen ze door naar de kas van de plaatselijke kinderboerderij.

Dommel in volle glorie

Daarna kun je eindelijk echt genieten van de Dommel in volle glorie: een smal paadje leidt je over de lommerrijke oevers van het riviertje dat hier bekoorlijk door het landschap kronkelt. Een prachtig maar veel te kort traject wat mij betreft, want nu komt Sint-Oedenrode al in zicht.

Kasteel met stampmuziek

Aan de rand van het dorp krijg ik m’n tweede kasteel van de dag: Henkenshage, badend in laat zonlicht. Die idylle krijgt een akoestische knauw: uit het kasteel klinkt harde stampmuziek, want zojuist is hier een Brabantse bruiloft losgebarsten. Even verderop pakt het dorpscentrum uit met een plein met terrassen waar het aangenaam bijkomen is van een lange etappe die vaak fraai en soms een beetje saai is.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik gedaan op vrijdag 25 oktober 2024. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je gratis downloaden op Wandelnet.nl.

Bekijk op Wandelnet.nl >>