Het Veluwe Zwerfpad komt nu echt op stoom. De vorige etappe was al schitterend, en ook tussen Putten en Leuvenum valt veel te genieten. Van landgoed Oud Groevenbeek bijvoorbeeld, met z’n fraaie Jugendstil villa. Van zwerfpaadjes door stille bossen én over de uitgestrekte Ermelose Heide.
Vanaf station Putten wandel je in ongeveer anderhalve kilometer naar de route toe. Eerst over de weg, maar al snel pik je samen met een Klompenpad een paadje langs een aardappelveld. Door stille bossen bereik je het eerste hoogtepunt: de Groevenbeekse Heide.
Klein maar heel fijn is dit beeldschone heideveld, ingesloten door dicht bos. Twee vliegdennen en een grote beuk strijden om de prijs voor de mooiste boom. Brem voegt er kleurrijke accenten aan toe. Schilderachtig kun je de heide hier beslist noemen.
Samen met een vriendelijke oude heer met wandelstok sta ik de heide te bewonderen. Hij vertelt dat z’n tuin, hier vlakbij, gister vol meikevers zat. We zien er meerdere voorbijvliegen. Het lijkt alsof ze enthousiast naar je zwaaien met hun handjes, maar het zijn voelsprieten die kunnen uitwaaieren tot lamellen.
Meikevers zijn niet de enige vliegende voorwerpen vandaag. Twee F35’s knallen brullend langs de blauwe hemel, wát een herrie, en een legerhelikopters cirkelt laag over de bossen. Later, op de Ermelose Heide, zie ik een groepje militairen oefenen. Defensie timmert aan de weg.
De route verruilt heide voor bos en volgt hier een leuk paadje. Even verder slingert het tussen bos en veld, waar veel fietsende ouderen voorbijkomen. Oppassen geblazen want het pad is maar smal. Volgens een bordje is dit het Volenbekervoetpad: het tracé van een historisch kerkpad tussen landgoed Volenbeek en de Oude Kerk van Putten. Weten we dat ook weer.
Het gehuchtje Oud Groevenbeek kondigt zich. Wat huizen, een oude boerderij, een hooiberg. Een campinkje zorgt voor ‘We zijn er bijna-vibes’, met oudjes die voor hun caravan de krant lezen of de was doen. Dan stap je landgoed Oud Groevenbeek binnen, met loofbos en een veld vol zuring. Tussen de bomen zie je Villa Oud Groevenbeek. Even later wandel je een eikenlaan op, met aan het eind het fraaie landhuis.
De villa in Jugendstil bouwstijl stamt uit 1908. Bij de huis horen een watertoren, een wijngaard en een bijzonder vormgegeven druivenkas. In die kas groeien biologische druiven die jaarlijks een paar flessen Chateau Oud Groevenbeek uit zich laten persen.
De villa ligt in een entourage van oude bomen, weiden vol bloemen en rododendrons in allerlei kleuren. Ook weer een schilderijtje. De villa is eigendom van Natuurmonumenten. Je kunt er logeren in een ‘landgoedsuite’. In de landgoedbossen komen reeën, wilde zwijnen, vossen en dassen voor.
De route passeert het uitnodigende Theehuis Oud Groevenbeek, gebouwd van hout uit de omliggende bossen. Die uitnodiging grijp ik met beide handen aan. Op het beschaduwde terras is het goed uitrusten, onder het genot van een notentaartje en koffie.
In de omgeving is de wolf gesignaleerd. De medewerkster van het Theehuis vertelt dat als ze hier ’s ochtends vroeg naartoe fietst over de heide, ze goed om zich heen kijkt. “Een beetje gespannen ben ik altijd wel. Je weet het maar nooit.” Ze geeft me een folder waarin staat wat je moet doen als je een wolf tegenkomt. Rustig achteruitlopen en als hij niet weggaat: je groot maken en hard praten.
Het Zwerfpad gaat familielandgoed Nieuw Groevenbeek op. ‘Op eigen risico’, lees ik op een bordje. Dat risico zou dan een ontmoeting met de wolf kunnen zijn, want op de familiesite zie ik dat hun wildcamera er eentje te grazen heeft genomen op 8 maart 2025.
Vooralsnog is er niets aan de hand. Een vrij saai breed pad slingert door vrij saai bos. En even vermoed ik dat het zwerfgedeelte van het Veluwe Zwerfpad al achter de rug is. Gelukkig wordt het al snel een stuk leuker. Je wandelt langs kruidenrijke velden waar koeien een goed leven hebben. Aan de bosrand een hans-en-grietje-huisje en verderop nog eentje. Liefst achttien van dit soort huisjes telt het landgoed, het één nog pittoresker dan het andere.
Smalle paadjes voeren je door een soort bosreservaat, waar dode bomen er ook mogen zijn. Hier is het verboden voor fietsers en het is zó stil dat het lijkt alsof zelfs de vogeltjes hun adem inhouden. Als ik een wolf was, zou ik me hier schuilhouden. Ik sluip verder, ogen en oren gespitst. Wel een uur lang kom ik niemand tegen, tot over een beukenlaan twee medewandelaars mijn pad kruisen.
Aan de overkant van de weg verandert het karakter van de wandeling totaal: je gaat de Ermelose Heide op. Die heide is weids, alleen onderbroken door hier en daar een berk, een vliegden, een beuk. Voor de rest alleen licht glooiende heidevelden met aan de verre horizon pas weer bossen.
In de houten schaapskooi (met bezoekerscentrum en horeca) staan maar een paar Veluwse heideschapen te herkauwen. De kudde − 300 schapen sterk − is verderop de heide aan het begrazen. De herder heeft er geen kind aan, want het zijn voorbeeldige schapen. “Erg tam en totaal niet paniekerig”, vertelt Wikipedia.
Je volgt een mulle zandweg. Fraaie vergezichten compenseren de zware stappen. De zandweg gaat over in spoortjes dwars over de heide. In de verte, achter een bomenrij, zie ik de schaapskudde. Een molletje ligt dood langs het pad. Ongelofelijk dat zo’n klein beestje zulke enorme bulten kan maken. Een stuk heide heeft zichtbaar en ruikbaar in de hens gestaan.
Hier is het schitterend. Enige nadeel is de hoorbare provinciale weg. Even later steek je hem over en je loopt landgoed Leuvenum op, langs een fietspad. Eerst blijven de uitzichten mooi, later wandel je door uitzichtloos bos. Vlak voor het eindpunt openen die bossen zich voor weilanden en akkers. Een boerderij, een weitje met ezel en paarden, en even verder een veld vol koeien. Je finisht bij de Zwarte Boer, waar je op het terras kunt uitpuffen.
Deze wandeling heb ik gedaan op woensdag 14 mei 2025. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je gratis downloaden op Wandelnet.nl.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.