De hoofdrol van deze prachtige etappe van het Utrechtpad is zeker weggelegd voor Wijk bij Duurstede. En van mij mag dit stadje een Oscar krijgen: wát een mooi plaatsje. Cothen, het startpunt van deze route is met z’n pittoreske straatjes, dito kerkje en indrukwekkend kasteel ook helemaal niet verkeerd. Bijna vergeet je dat je ook nog door mooie natuur komt. Kortom: aanrader van jewelste.
Wij hadden ook wel prachtig weer. De eerste mooie lentedag van 2015. Wat een bof. De zon zette het landschap in een weldadige gloed. Geen idee hoe het is als het pijpenstelen regent. Ook bij mooi weer zat er een zeer modderig glijpaadje in, wees gewaarschuwd.
De wandeling start in Cothen, een pittoresk boerendorp aan de Kromme Rijn. Het silhouet van dit plaatsje wordt bepaald door de kerktoren en stellingkorenmolen Oog in ’t Zeil. In het dorp ligt een beschermd dorpsgezicht: kasteel Rhijnestijn, brink en meent met hoogstam fruitbomen.
Wij namen een kijkje in de Sint-Petrus en Pauluskerk, met prachtige slanke kerktoren, ontworpen door de bekende kerkarchitect Wolter te Riele. Een gastvrije oude dame leidde ons rond en stelde ons aan de kerkgangers voor: de dominee uit Wijk bij Duurstede, de gemeenteleden. We vonden het best gezellig in de kerk, maar ja: we hadden nog een lange tocht voor de boeg.
Dus nadat we ons losgerukt hadden van het gemoedelijke Cothen liepen we met gezwinde pas verder langs de Kromme Rijn, die al heel vertrouwd voelt. Fruitboomgaarden, akkers, weiden met paarden die de lente en ons vrolijk toe hinnikten. Mooi gezicht, en wat ook zo fijn is: je kunt tegelijk flink doorlopen.
Dan, na een heel stuk langs anonieme buitenwijken kwamen we bij het absolute hoogtepunt van deze etappe: Wijk bij Duurstede. Ik had daar helemaal geen voorstelling van, maar wat is dit een schitterende vestingstad. Een van de mooiste van Nederland als je het mij vraagt. Er is zoveel te zien, zorg ervoor dat je voldoende tijd hebt om van alle schoonheden te genieten.
Op de plek waar nu Wijk bij Duurstede ligt, lag in vroeger eeuwen Dorestad. Je gelooft het bijna niet, maar dit was een van de belangrijkste en succesvolste internationale handelsplaatsen in Noordwest-Europa van het einde van de 7e tot het midden van de 9e eeuw. Waarschijnlijk was het zo belangrijk vanwege de ligging bij Rijn en Lek, twee voorname handelsroutes over water. Vanwege zijn succes trok Dorestad de aandacht van de Vikingen die de plaats massaal aanvielen en plunderden.
Je maakt een rondje om het stadje. Aan de ene kant kijk je uit over de uiterwaarden van Nederrijn en Lek, aan de andere kant kom je langs een prachtige molen: Abrona De Wijkse Molen, de enige walpoortmolen in Nederland. Verderop wandel je langs een wal met steunberen. Die zogeheten beermuur scheidt rivier en haven af van het stadje. Dat is nodig ook, want het water kan hier tot grote hoogten stijgen, zo lezen wij bij het waterstandenmonument. In 1993 en 1995 kwam het water hier maar liefst tot 7.49 en 7.69 meter boven NAP.
Je komt langs nog iets bijzonder: een groot sluizencomplex. Van Amsterdam tot Wijk bij Duurstede kun je varen zonder sluizen te passeren. Dat was een van de sterke punten van het ontwerp van het Amsterdam-Rijnkanaal door Anton Mussert (je weet wel, die NSB’er). Wij stonden een tijdje te kijken bij de Prinses Irenesluizen, terwijl Rijnaken lekker geschut werden (want zo heet dat). Flink niveauverschilletje tussen rivier en kanaal, zeker een meter of 3.
Van de sluizen wandel je terug naar de historische binnenstad. Bij de resten van slot Duurstede is het aangenaam verpozen, en wij hielden er dan ook onze pauze op de stadswal. De geschiedenis van dit kasteel gaat al terug tot de 13de eeuw. Het is een fotogeniek plekje, waar tal van tv- en filmopnames plaatsvonden.
Dan volgt nog een heerlijk stukje door het middeleeuwse binnenstadje, met de markt met raadhuis en Grote Kerk en een paar zonovergoten terrassen (tenminste, als de zon meewerkt). In de zomermaanden kun je hier nog extra genieten van heerlijke verse kersen, van oudsher het agrarisch erfgoed van deze streek.
Bijna vergeten we waarvoor we hier kwamen: het Utrechtpad bewandelen. Want helaas, we moeten verder. Gelukkig is dat geen straf, want ook de natuur rond Wijk bij Duurstede is mooi. Je wandelt over een door bomen omzoomd onverhard pad, waar je lekker wegschuift in vette modder. Door de bomen zie je velden met knotwilgen en heel lang niets anders dan verre horizonten.
Vlak voor de finish in Leersum kom je langs nóg een bezienswaardigheid (het kan maar niet op): ridderhofstad Broekhuizen, een van de fraaiste landgoederen van de Stichtse Lustwarande. Het omringende park in de Engelse landschapsstijl met zeer oude beuken lokt boomklevers, spechten en levendbarende hagedissen. Dan doemen de contouren van de Utrechtse Heuvelrug op, die je op de volgende etappe te wachten staat. We kunnen bijna niet wachten!
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.