Zompige weilanden

Ook op deze etappe zijn waterdichte schoenen geen overbodige luxe. Op de tweede helft ga je dwars door een paar zeer zompige weilanden. Maar dat mag de pret niet drukken (tenzij je schoenen vollopen...).

Middeleeuwse brinkdorp

Etappe 1 eindigde in Bunnik en toen zagen we vooral de miserabele kant van dit dorp. Vandaag ontmoeten we juist het schilderachtige gezicht van het middeleeuwse brinkdorp, ontstaan aan de oever van de Kromme Rijn.

Romaans kerkje

Een prachtig Romaans kerkje, met een kerktoren uit de 12e eeuw, siert de brink. Jammer van die lelijke nieuwbouwpuist even verderop. Mocht je wat willen drinken, dan is Het Wapen van Bunnik waar je langskomt een aanrader. Een oud café-restaurant gevestigd in een voormalige smederij. Het duurt lang voor je weer horeca tegenkomt, dus grijp je kans!

Kastelenroute

Deze etappe volgt een ware kastelenroute. Het eerste exemplaar is Kasteel Beverweerd, dat op een eilandje langs de Kromme Rijn ligt. Beverweerd heeft iets weg van een kasteel uit een pretpark: het is net iets te wit en doet net iets te veel z’n best op een kasteel te lijken. Toch stamt het al uit 1835. En de ridderhofstad waar het staat is nog veel ouder: 13e eeuws. Respect!

Van Zweder van Zuylen tot Geert Jan Jansen

Eerste bewoner was een heuse ridder: Zweder van Zuylen. Daarna kwam Beverweerd in handen van de Oranjes en vervolgens van een hele schare adellijke families. In de twintigste eeuw raakt Beverweerd aan lager wal. Tientallen jaren staat het leeg. Sinds 2006 woont Geert Jan Jansen op het kasteel, een van de grootste kunstvervalsers van de afgelopen eeuw. De kwaliteit van zijn schilderijen is zo meesterlijk dat bijvoorbeeld Appel zijn 'eigen werk' voor echt aanzag en certificeerde.

Ridders & jonkvrouwen

Vlak voorbij Beverweerd denken we een fata morgana te aanschouwen: een merkwaardige middeleeuwse stoet van ridders en jonkvrouwen marcheert over ons Utrechtpad. Even denken we dat Beverweerd ook al in de greep is van het carnaval, maar in het voorbijgaan begrijpen we dat ze Beverweerd gaan verrijken met straattheater.

Werkhoven: mis het niet...

Even verderop kun je van nog iets middeleeuws genieten: Werkhoven, een oud brinkdorp op de oever van de Oude Rijn. De brink is beschermd dorpsgezicht. En de 12e eeuwse tufstenen kerktoren is een van de mooiste Romaanse kerktorens van Nederland. Stom genoeg hebben wij het hele dorp gemist omdat we de route een stukje hebben afgesneden... Niet lachen hè?

Pleisterplaats

Afijn, als troostprijs kregen we Sterkenburg, een opvallend kasteel met een ronde 13e eeuwse toren. Op een steenworp afstand zit nog een aardige pleisterplaats: in een echte boerderij kun je aan de keukentafel aanschuiven voor koffie plus kruidkoek. Boer en boerin zijn weliswaar met pensioen, maar houden nog steeds 70 vleeskoeien om wat bij te verdienen.

De Krim

Daarna volgt het mooiste deel van deze etappe: over kleine paadjes en dwars door weilanden trek je door een schilderachtige landschap van bos, weilanden, slootjes. En knotwilgen, heel veel knotwilgen. Verderop scheer je langs een natuurgebiedje met de – beladen – naam De Krim. Maar wees gerust: in geen velden of wegen was een seperatist te bekennen.

Oog in ‘t Zeil

Dan komt Cothen in zicht, waarvan wij ons afvroegen hoe je die naam eigenlijk uitspreekt. Kerktoren en molen Oog in ’t Zeil bepalen het silhouet van het dorp. Rondom brink, kasteel Rhijnestijn en De Meent met hoogstam fruitbomen is het een beschermd dorpsgezicht.

De bus halen

O ja, mocht je moeten hollen om de bus naar Utrecht te halen: bij aankomst bij de rotonde op de provinciale weg is het de bushalte een meter of 50 naar links op de N229. Wij zijn namelijk die enorme rotonde helemaal rond gerend, langs 3 bushaltes. Om sprintend naar halte 4 net voor onze neus de bus doodleuk te zien wegrijden. Hadden wij weer.