Zand & modder

Trage Tochten staan bekend om hun vele onverharde paden. 'Zandpadgarantie' noemt routier Rob Wolfs dat. Veel van zijn tochten hobbelen voor minstens 80% over zachte bodem. Deze Trage Tocht start met een paar kilometer kneiterhard asfalt. Gelukkig komen daarna de zandliefhebbers goed aan hun trekken. Frankwandelt geeft er zelfs een 100% modderpadgarantie bij. Waterdichte schoenen aanbevolen dus!

Schilderachtige knotwilgen

Na die asfalt-aanslag op je zolen schiet je een heel mooi fietspaadje in dat door boerenland slingert. Akkers en graslanden, doorsneden door slootjes en rijen schilderachtige knotwilgen. Prachtige vergezichten met – als je geluk hebt – van die typisch Hollandse wolkenluchten erboven.

Utrechtse Vallei

Je wandelt hier door de Utrechtse Vallei. In het halfopen coulisselandschap wisselen frisgroene weilanden stuivertje met net ingezaaide akkers. Houtwallen en lange rijen knotwilgen geven het landschap lekker veel diepte.

Mot tussen de coulissen

Geloof het of niet maar je kunt discussie, nee bijna ruzie krijgen over de term 'coulisselandschap'. Eén deelnemer van ons tweekoppige wandelgezelschap vindt die term onzin en ziet alleen rijen bomen met daartussen grasland. De andere deelnemer ziet een weids podium waarop telkens nieuwe landschappen verschijnen en weer verdwijnen, als decors in een verrassend toneelstuk vol onverwachte plotwendingen. Die tweede deelnemer is iemand met een zwaar poëtische ziel, zoveel mag duidelijk wezen. Einde discussie.

Monnickendijk

Coulissen of niet, we lopen stevig te genieten op het leuke dijkje dat dwars door de weilanden golft. De Monnickendijk heet het: al in 1130 werd het door monniken van de Abdij van Leusden aangelegd. Doel: het gebied bewoonbaar te maken.

Woudenbergse Grift

Verderop lopen we over een graspaadje langs de kaarsrechte Woudenbergse Grift die al in de zeventiende eeuw werd gegraven. Die Grift diende voor de ontwatering van de venen bij Veenendaal en voor het transport van turf.

Landgoed Den Treek-Henschoten

Aan de rand van de Heuvelrug kronkelt de route langs het Henschotermeer en door bos en hei over het uitgestrekte landgoed Den Treek-Henschoten. Laat dat nou net een van mijn lievelingslandgoederen wezen. Zo'n landgoed waar oeroude eiken en beuken al eeuwen schouder aan schouder staan en de beheerders lekker veel rottende stammen laten rondslingeren. Waardoor je het gevoel hebt in oerbos te wandelen.

Elegante ree

Aan de rand van zo'n stukje oerbos-look-a-like, vlak voor een overduidelijke coulisse, staan we ineens oog in oog met een ree. Hij kijkt naar ons met ogen op steeltjes, een beetje verschrikt maar afwachtend. Wanneer ik m'n camera hef lijkt het alsof ik op een knopje druk: hij suist er als een speer vandoor. Met buitengewoon elegante sprongen waar een balletdanser jaloers op zou worden.

Heide & stuifzand

'Twee reebruine ogen' zingend lopen we verder over het superzalige landgoed Den Treek-Henschoten. Het landgoed ligt op de flank van de Utrechtse Heuvelrug, een uitgestrekte keten van heuvels. Vroeger was het hier één grote vlakte met heide en stuifzand. Nu zijn grote delen bebost met naald- en loofbomen.

Grootste familielandgoed van NL

Den Treek-Henschoten is sowieso een bijzonder landgoed. Al is het maar omdat het het grootste familielandgoed van Nederland is. Den Treek-Henschoten is een N.V. met liefst 540 aandeelhouders die allen nazaten zijn van de stichter van het landgoed: Jonkheer W.H. de Beaufort. In 1807 kocht hij buitenplaats Den Treek met omliggende bossen en landerijen.

Boerenhoeven & natuurreservaatjes

Gelukkig zijn de aandeelhouders de beroerdsten niet: we mogen gewoon vrij rondwandelen over hun grootgrondbezit van liefst 2200 hectare (ruim 4 hectare per nazaat). En dus wandelen we lekker vrij over vele onverharde paadjes langs boerenhoeven en natuurreservaatjes, door bos en over uitgestrekte heidevelden.

Landgoed Geerestein

Na Den Treek gaat de wandeling naadloos over in het aangename landgoed Geerestein. We lopen langs een lommerrijke vaart met schuine oevers en overhangende takken. IJsvogels zijn hier dol op, weet ik, terwijl mijn ogen gespitst zijn op felblauwe flitsen. Helaas zijn de ijsvogels net vandaag even niet thuis. Een laan met hoge eiken leidt ons Woudenberg weer binnen. Hè, wat een lekker dagje.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling hebben we gedaan in mei 2016. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>