Koffiebekerhouder

Deze wandeling start lekker makkelijk bij Utrecht CS, tegenwoordig een mooi station. Kijk als je het station verlaat even naar boven: je ziet een bijzondere overkapping met 49 glazen bollen, met bijnamen als ‘Bollendak’, ‘Honingraat’ en ‘Koffiebekerhouder’. Het ontwerp is van Joost Ector, die ook tekende voor de fietsenstalling onder het station, de grootste ter wereld met plaats voor 12.500 fietsen.

Langs de verdedigingsmuur

Je pakt een aarden paadje pal langs de Daalsesingel, een voorbode van de vele singels en grachten waar deze route je langs voert. Je passeert sluizen, bruggen en de oude stadsbuitengracht van Utrecht. Hier zie je restanten van wat ooit een verdedigingsmuur was met bolwerken en torens die naar dieren werden vernoemd.

Oude Gracht

Midden in de stad ben je nog, maar toch loop je langs rietkragen. In de lente bloeien gele lis en zwanenbloem. Onder donkere bruggen door gaat het, waarbij je soms even gebukt moet lopen zo laag zijn ze. De route negeert even verder de Oude Gracht. Toch leuk om hem een stukje op te lopen: zo snuffel je ook even aan de binnenstad.

Veel onverharde paden

Een nauw steegje steekt door naar een volgende singel, die je over een modderig paadje opgaat. Ondanks het stadse karakter van deze wandeling gaan veel stappen over onverharde paden, goed speurwerk van de routemaker.

Burkholderiales

Over slingerende schelpenpaadjes wandel je het Griftpark binnen, terwijl onder je voeten de bacterie Burkholderiales snoept van de zware bodemverontreiniging. Hier stond namelijk tot 1960 de gemeentelijke gasfabriek en na sloop bleek de bodem vol gif te zitten. De gemeente had hier een park gepland en pakte de bodem in met betonwanden van 60 meter diep. Uit onverwachte hoek kwamen hulptroepen: bacterie Burkholderiales blijkt het gif lekker te vinden. Duurt nog wel 30 jaar voor hij alles heeft opgepeuzeld.

Dingemanshuys

Terwijl jongelingen druk zijn met joggen en vermoeiende lichaamsoefeningen gaat de wandeling langs grappige beelden. De volgende singel wacht, met aan de oevers monumentale gebouwen, zoals het Dingemanshuys dat volledig is opgetrokken uit betonblokken.

Wittevrouwen

De route meandert door een wijkje met 11 fraaie witte villa’s met vrouwennamen – je komt langs Cornelia, Wilhelmina en Francisca. Het kan geen toeval zijn dat deze buurt Wittevrouwen heet, genoemd naar een vrouwenklooster dat hier ooit stond.

Wilhelminapark

Het Wilhelminapark lonkt met monumentale bomen en slingerende paden. Bij de vijver lijkt het goed toeven voor een boterham, maar even later jagen lawaaiige rotganzen en een loslopende hond me op de vlucht. Onder het toeziend oog van Wilhelmina snel ik het restaurant binnen dat z’n naam ontleent aan de voormalige koningin. Tussen lunchende pakmannen voel ik een lichte gêne voor de modder onder m’n schoenen. De appeltaart smaakt er niet minder om.

Iconisch Rietveldhuis

Het Rietveld-Schröderhuis is een volgend hoogtepunt. Een iconisch huis, in 1923-1924 ontworpen door architect Gerrit Rietveld voor Truus Schröder-Schräder, die er tot haar dood in 1985 heeft gewoond. In die tijd ontwierp Rietveld vooral meubels, zoals zijn beroemde rood-blauwe stoel. Een compleet woonhuis ontwerpen was voor hem een droom. Hij maakte er een uitbundig experiment van, volgens de ideeën van kunstbeweging De Stijl, met strakke lijnen en primaire kleuren.

Saaiere kilometers

De lucht is inmiddels loodgrijs en een harde wind jaagt me voort over veel saaie kilometers. Flatgebouwen, een snelweg op hoorafstand, steen onder de schoenen, het sombere stadion Galgenwaard. Weliswaar kom je ook door stadsgroen, maar dat is van het droevige soort: modderige veldjes en hondenuitlaatstroken.

Nieuwe Hollandse Waterlinie

Nu komen forten op je pad. Die brengen niet zozeer fraaie plaatjes – een fort is geen kasteel – maar wel interessante historie. Je loopt hier over de Waterlinieweg, een verwijzing naar de Nieuwe Hollandse Waterlinie waarvan de forten deel uitmaakten. Van hieruit bestookten ze in de 19de eeuw vijanden die het lef hadden om richting Utrecht op te trekken.

Lunetforten

De Lunetforten I tot en met IV liggen langs de route als schakels aan een ketting. Van bovenaf gezien vormen ze een halve maan, wat de naam verklaart (de Romeinse maangodin heet Luna). Nummertje IV biedt horeca in een houten gebouw. Voor het echte fortengevoel is het leuk om even een rondje te lopen over de grassige wallen (mijn gps-track doet dat, zie het kadertje bovenaan). Wel oppassen dat je niet uit de bocht vliegt.

Industrieel erfgoed

Een grasdijk zorgt op de valreep nog voor vette modderkluiten onder de schoenen. Dan neem je een traject langs het lange kaarsrechte Merwedekanaal. Ook vrij saai, maar het wordt opgeluisterd door industrieel erfgoed. Aan het einde liggen historische rijnaken tegen een achtergrond van de moderne hoogbouw rond het station.

Deze Trage Tocht op Wandelzoekpagina

Deze Trage Tocht staat niet alleen in de fraaie gids ‘Wandelen in Utrecht’ (zie het kadertje hieronder), maar ook als (betaalde) download op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik gedaan in januari 2024. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>