Landgoed Den Breul

Die velen ontmoeten we al bij het startpunt op station Driebergen-Zeist. Ingeklemd tussen twee goedgemutste wandelgroepen lopen we landgoed Den Breul binnen. Bij het gelijknamige landhuis gaan zij rechtdoor, wij maken een half rondje om het mooie maar wat streng ogende bakstenen landhuis met z’n opvallende halfronde voorkant. Tijdens de oorlog was het huis het hoofdkwartier van de Duitse Luftwaffe. Daarna huisvestte het een jongensinternaat, nu doet het dienst als kantoor.

Tuin van Zocher

De wandeling vervolgt door het omliggende Engelse landschapspark, aangelegd door tuinarchitect J.D. Zocher, die we kennen van het Amsterdamse Vondelpark. We wandelen langs de vijver met rododendrons en boogbrug. Kleine paadjes voeren ons door het omliggende bos, waarbij we vaststellen dat op 1 december de herfst toch echt helemaal voorbij is: alle blaadjes liggen op de grond.

Mountainbikers

En we constateren nog iets anders: het is echt goed druk in het bos. We passeren vele wandelaars en evenveel hondenuitlaters. En moeten bij kruisingen goed op onze tellen passen voor de mountainbikers die groepsgewijs op hoge snelheid door het bos zoeven. Gelukkig berijden ze hun eigen paden, maar echt rustig loop je hier niet. Dit zal anders zijn als je deze wandeling doordeweeks doet.

Schaapskooi van Heidestein

Mooi is het hier wel, en met een winters zonnetje is het aangenaam wandelen. Inmiddels zijn we ongemerkt landgoed Heidestein binnen gewandeld, waarbij we al snel op de schaapskooi uit 1884 stuiten. De schapen zijn niet thuis, we lopen even naar binnen om de foto’s van het landgoed te bewonderen (je kunt hier trouwens op zondagen ook een kopje koffie drinken).

Respect voor de wolf

Een bordje maant ons alert te zijn op de wolf die in de omgeving ronddwaalt. Komt hij op je pad, dan is het advies: respect tonen en langzaam afstand nemen. Loopt hij toch niet weg: praat luid en maak grote gebaren. Vanwege de wolf is het kerstfeest bij de schaapskooi dit jaar (2024) afgelast, omdat daar veel gezinnen met jonge kinderen op afkomen.

Schapen tussen de dennen

Vandaag lijkt het ons veel te druk voor de wolf. We wandelen het omliggende bos in en zien wel de tegenhanger van dit wilde dier: slome schapen die grazen tussen hoge dennen, een rustgevend plaatje. Heidestein staat natuurlijk vooral bekend om, de naam zegt het al, de vele heidevelden. En die heide wandelen we nu een stukje op.

Van landgoed tot lusthof

Heidestein is nog een jong landgoed, rond 1909 aangelegd door de welgestelde familie De Wetstein Pfister, die terugkeerde uit Nederlands-Indië. De heer des huizes was een echte aanpakker: hij vormde z’n landgoed om tot een lusthof, compleet met statige villa, oranjerie, theehuis met ijskelder, zwembad en tennisbanen. De familie liet vennen en kanaaltjes graven en legde zelfs een spoorlijn aan voor het vervoer van gekapte bomen. De villa ging in 1939 helaas in vlammen op.

Klein Zwitserland

Stille paden vinden we in het Zeisterbos waar de route een paar kilometer doorheen slingert. Soms laveer je tussen hoge stuifduinen – in de 19e eeuw heette het hier Klein Zwitserland. In dit bos schijnen grove dennen te staan uit 1795. Bij een paar joekels vragen we ons af of dit dan de ouden van dagen zijn, maar weten doen we het niet. Waar is de dendroloog als je ‘m nodig hebt?

Dierenkoppenbrug

We steken een grappig houten bruggetje over. De leuningen zijn gemaakt van bomen die aan de uiteinden lijken op dierenkoppen. Aan de andere kant van een ielig beekje wandelen we over het oeverpaadje – eerst kaarsrecht, dan slingerend. Inmiddels zijn we alweer op onze volgende buitenplaats: Hoog Beek en Rooyen. Het bescheiden witte landhuis zien we tussen de bomen schemeren.

Pronkend Pavia

Minder bescheiden is het volgende landhuis, dat we vlak daarna zien: Pavia. Het witte huis uit 1855 ligt in al z’n neoclassicistische pracht te pronken op een heuveltje, ernaast een houten duiventoren. Na de oorlog is Pavia als meisjesinternaat gebruikt, later was het een opvanghuis voor politieke vluchtelingen uit Chili en Argentinië. Nu vertroetelt het welgestelde senioren in luxe appartementen.

Stichtse Lustwarande: 100 pronkpaleisjes

En zo hoppen we van buitenplaats naar buitenplaats. Ze maken deel uit van de Stichtse Lustwarande, een gordel van ruim honderd buitenplaatsen die vanaf de 17de eeuw verrezen langs de zuidwestelijke rand van de Utrechtse Heuvelrug. Rijke stedelingen uit het westen bouwden hier als vakantiehuis hun ‘pronkpaleisjes’, met eromheen fraai aangelegde parken. Zo konden ze een paar maanden per jaar van stilte en groen genieten. De meeste buitenplaatsen zijn inmiddels door de particuliere eigenaren verkocht aan bedrijven, vanwege de torenhoge onderhoudskosten.

Herrnhuter adventsterren

Het bos laten we achter ons en de route leidt door het dorp Zeist. Al snel krijgen we het volgende hoogtepunt in zicht: Slot Zeist. Maar eerst buigen we af voor koffie met taart bij Les Abeilles, een ambachtelijke koffie- en theeschenkerij. Een leuke uitspanning waar je ook Herrnhuter adventsterren kunt kopen. Want hier op Slot Zeist zijn de Hernhutters neergestreken, een protestantse beweging met wereldwijd bijna een miljoen leden.

Versailles van het Noorden

Een rij sterren leidt ons over een kaarsrechte eikenlaan naar het majestueuze Slot Zeist, eind 17de eeuw gebouwd als zomerverblijf en jachtslot voor de kleinzoon van prins Maurits. De laan waar je net overheen liep, is omzoomd door twee dubbele rijen Amerikaanse eiken: een echte Grande Allée. Het Slot werd door z’n Franse allure wel het Versailles van het Noorden genoemd. Ook de gebouwen eromheen zijn niet voor de poes, en in de slotgracht zwemmen zeehondjes.

Buitenkunst

Van eerder bezoek weten we dat ook het interieur van het kasteel indruk maakt. Stap je binnen, dan beland je in een sprookjesachtige grandeur, met kroonluchters, fraaie beelden, barokke muur- en plafondschilderingen. Omdat de dagen kort zijn, wandelen we snel verder langs de vijver, rond het kasteel dat we van alle kanten kunnen bewonderen. Onderweg genieten we van de buitenkunst in de kasteeltuin.

Wulpenhorst: de ex van Wibi

Het smalle Perenlaantje leidt ons langs een compleet andere setting met veel sportvelden, maar al snel pikken we alweer een buitenplaats op: Wulpenhorst. Die is vooral bekend vanwege een beroemde bewoner: Wibi Soerjadi. Maar pianoklanken klinken hier al lang niet meer: Wibi verhuisde jaren geleden naar een Twents landgoed. Een flinke aderlating, want z’n nieuwe stulpje heeft maar 25 kamers tegenover 42 stuks op de Wulpenhorst.

Akkers en Blikkenburg

Door modderige houtwallen wandelen we langs weilanden en tussen kletsnatte akkers. Het uitzicht is weids waardoor we zien dat we ook hier beslist niet alleen wandelen op deze fraaie zondag. We werpen nog een blik op alweer een landhuis – het voormalige kasteel Blikkenburg. En net als we ons afvragen hoeveel buitenplaatsen een mens eigenlijk aankan op één dag, komt het station weer in zicht.

Deze wandeling hebben we gedaan op zondag 1 december 2024. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>