Residence Rhenen

Bij de start van mijn wandeling (bushalte Koetshuis bij punt 2) lonkt een horecagelegenheid: Residence Rhenen. Alleen: de Residence ziet er gesloten uit. Ik bons op de deur, maar durf dat niet al te hard te doen. Je kunt er ongelofelijk idyllisch trouwen, lees ik via m'n iPhone op hun website. En swingende party's organiseren ze ook al. Maar voor een naar koffie snakkende wandelaar geven ze vandaag niet thuis. Nah ja.

Heuvelige bossen

Direct vanaf de koffieloze Residence duik ik de bossen in. En wat zijn ze prachtig! Heuvelachtig en gevarieerd. Nu, in de herfst, ogen alleen de dennen en sparren nog fris groen. De overige bomen schamen zich vuurrood. Ergeren zich geel. Of hebben de moed en al hun blad'ren verloren.

Hoe minder zielen...

Moederziel alleen loop ik hier op deze vrijdag. En dat zal de komende uren zo blijven. Het hele bos heb ik voor mijzelf. En wat geniet ik in m'n uppie! Soms is het gewoon zo: hoe minder zielen, hoe meer vreugd. Gek mens ben ik hè?

Dikkenberg, Prattenburg & Remmerstein

Over het zuidelijkste randje van de Utrechtse Heuvelrug scheert deze Trage Tocht, ergens tussen Rhenen en Elst. Met landgoederen die luisteren naar illustere namen als Dikkenberg, Prattenburg en Remmerstein.

Plantage Willem III

Die loop ik later onder de voet. Nu daal ik eerst af van de Heuvelrug naar het dal van de Nederrijn. Plantage Willem III heet het hier, een oude tabaksplantage. En dat is tegelijk het hoogtepunt van deze wandeling. Wat een schitterend, uniek natuurgebied is dit!

Russische steppen (of toendra's)

Het lijkt echt een beetje alsof je hier in het buitenland wandelt. De glooiende met grassen begroeide heuvels doen me aan de Russische steppen denken. Of toendra's. Niet dat ik daar ooit geweest ben. Maar de grassige heuvels bezorgen me een steppengevoel. Of een toendragevoel dus.

Schraalgraslanden & heide

Droge schraalgraslanden bedekken die heuvels. Plus verderop een flink heideveld. Een kudde halfwilde gallowayrunderen kom ik tegen. Even verderop komen konikpaarden poolshoogte nemen. En alsof dat nog niet bijzonder genoeg is: in de verte zie ik een stuk of 30 wilde damherten grazen.

Schaapskudde plus herder

Door het droge schraalgras tijgerend probeer ik ze te naderen om ze te schieten (met m'n camera). Maar potverdorie, ze hebben me in de smiezen! En gaan er voor deze schraalhans als de hazen vandoor. Jammer. Als je geluk hebt kun je op de plantage ook nog een herder met schaapskudde rond zien trekken.

Gevarieerd menu

Voor die enorme beestenboel valt op Plantage Willem III in ieder geval genoeg te grazen. Een gevarieerd menu krijgen ze voorgeschoteld: kruidenrijke graslanden, boomgroepjes en struweel.

Roodborsttapuit, geelgors e.v.a.

Flink wat vogels en ander gedierte trekt de oude tabaksplantage ook al. Roodborsttapuit, geelgors, gekraagde roodstaart en boomleeuwerik kun je hier treffen. Ook zandhagedis, vele vlindersoorten, sprinkhanen en tal van kleine zoogdieren voelen zich hier prima thuis.

Houten tabaksschuren

Leuk om te bedenken dat ze hier vroeger echt tabak verbouwden. De plantage werd in 1853 op de warme zuidhelling van de Heuvelrug gesticht door de familie Ruys. Eindeloze velden met tabaksplanten zag je hier. Op verschillende plekken zie je nog steeds de karakteristieke houten schuren waarin ze tabaksbladeren droogden. Vanaf 1900 was het finito basta met de tabak, door een virus in het gewas en de aanvoer van betere tabak uit het buitenland.

Paasheuvel (52,9 meter boven NAP)

De tocht gaat verder over landgoed Roghairsparren, met flink wat... sparren. En middenin het Remmersteinsche Bosch klim je puffend omhoog naar de Paasheuvel, waar vroeger paasvuren werden ontstoken. Z'n liefst 52,9 meter boven NAP bieden je schitterende uitzichten over herfstige bossen (als het herfst is tenminste...).

Zandafgraving Kwintelooijen

Via het bos rond landhuis Remmerstein klim je omhoog over de steile paadjes van Kwintelooijen (start je bij punt 1, dan ontmoet je Kwintelooijen juist in het begin). Een voormalige zandafgraving uit de jaren 70 is het. En dat zie je nog als je op een hoog uitzichtpunt aankomt: over brede zandbanen kijk je in de verte richting de machtige Rijn.

Grafheuvels & beukenlanen

Hier heeft de ijstijd flink huisgehouden. Diepe erosiedalen met hoogteverschillen van 50 meter vind je op Kwintelooijen. Op de hoge delen zie ik uitgestrekte heidevelden. En afdalend beland ik in moerassig gebied. Achter de bomen schemert een koppel vennetjes. Prehistorische grafheuvels vind je hier. En prachtige beukenlanen. Dan komt Residence Rhenen weer in zicht. Die van de koffie die er niet was... Heerlijke tocht al met al.