Mooi in voorjaar én herfst

Deze Trage Tocht heb ik nog maar pas in het voorjaar gelopen. En op deze herfstige dag gooien we hem in de herhaling. Vandaag is ons pad bezaaid met paddenstoelen. Nog nooit zoveel op één dag gezien. Ontelbare vliegenzwammen (die gezellige rood-met-witte-stippen-kabouterhuisjes), boleten, zwavelzwammen, bovisten, grote parasolzwammen en nog veel meer. Je struikelt er zowat over.

Stiller en stiller

De Trage Tocht start op station Hollandsche Rading, een kippeneindje met de trein van Hilversum of Utrecht. Vanaf het station loop je bijna direct over minipaadjes de dichte bossen in. Eerst over de Hengstenberg, waar je snelweg A27 nog goed kunt horen. Maar met elke stap wordt het stiller en stiller. En mooier en mooier

Markant torentje

In het Smithuyserbos zigzaggen die paadjes tussen kleine stuifduintjes door. Oplettende wandelaars schijnen daar een markant torentje te kunnen zien. In de lente heb ik hem gemist, maar nu letten we extra goed op en zien hem even van het pad af liggen. Als de bomen vol in blad zitten, mis je hem zeker.

Vogelconcerten

Het mooie van gevarieerd bos is dat de vogelstand lekker meevarieert. De stilte wordt dan ook aangenaam verstoord door de prachtigste vogelconcerten, helemaal gratis. Tevreden constateer ik dat ik steeds meer vogelgeluiden herken. De vérdragende twee- of drieklank van de koolmees, de meanderende riedel van het roodborstje, de tjiftjaf die z’n eigen naam repeteert en vanwege die eentonigheid ‘de metronoom onder de vogels’ wordt genoemd, het heldere trillertje van het winterkoninkje.

Wandelgeluk

Laatst hoorde ik een natuurfilosoof op tv vertellen dat wandelen stress verlaagt en de sluizen voor je gelukshormonen openzet. Ik ervaar dat vandaag als nooit tevoren: chagrijnig vertrok ik van huis, maar nu loop ik vrolijk (maar vals) te fluiten. Veel gekker moet het toch niet worden.

Nonnenland

Helemaal happy word ik in het Nonnenland, dat zo heet omdat het rond 1600 in het bezit was van een vrouwenklooster in De Bilt. Een lang, kaarsrecht graspad leidt me door een erehaag van eiken. Aan beide zijden uitgestrekte weilanden met een kudde Belgische Witblauwe koeien met hun kalfjes.

Hoeve Ravestein

Overigens ben ik geen koeiendeskundige: die naam pluk ik van een blij bordje langs het pad. Dat vertelt me dat de koeienbelgen op een natuur- en diervriendelijke wijze gehouden worden door de familie Tupker van Hoeve Ravenstein. Top! Al belanden de koeien uiteindelijk toch in de vleespakketten die je van de Tupkertjes kunt afnemen.

70 wandelroutes per jaar

Verderop verruil ik open grasland weer voor dicht bos. En terwijl ik het zoveelste schitterende kronkelpaadje inschiet, besef ik weer eens dat die ongeveer 70 routes die ik jaarlijks bewandel, allemaal gratis en voor niks gemaakt worden door routemakers. En opeens voel ik me dankbaar: dankzij hen kom ik in natuurgebieden waar ik anders nooit geweest zou zijn.

Hulde voor de routemakers!

En daarom mijn Stelling van de Dag: de routemakers van Trage Tochten, Groene Wissels, NS-wandelingen en al die andere wandelingen vergroten het Bruto Nationaal Geluk in Nederland. Applaus! Hulde! Koninklijk lintje!

Leukste pannenkoekenrestaurant

Maar nu weer terug naar de route, want ik kom net langs het leukste pannenkoekenrestaurant van Lage Vuursche, met een weinig creatieve naam: De Lage Vuursche. Dit is het oudste etablissement van het dorp, uit 1648. Van een vorig bezoek weet ik: de appeltaart is van grootmoeders kwaliteit, de bediening ouderwets goed.

De Vliegende Huisvrouw

Geheel terzijde: Fanny Blankers-Koen is geboren in Lage Vuursche. Ze won 4 gouden plakken op de Olympische Spelen van 1948 en kreeg als bijnaam ‘De Vliegende Huisvrouw’.

Kasteel Drakesteyn

Geen vliegende huisvrouw, maar een Koningin-in-ruste resideert op Kasteel Drakesteyn, waar ik nu vlak langskom. Stiekem schiet ik boven het hoge hek uit wat foto’s van het kasteel, dat mooi verscholen ligt tussen hoge bomen in alle tinten groen. Zou ze thuis zijn, Beatrix?

Topwandeling

De Trage Tocht rondt nog een bijzonder mooi veld tussen bosranden, voert langs een immense zandkuil, en dan komt station Hollandsche Rading helaas al weer in zicht. Koninklijke topwandeling, als een parelketting zonder zwakke schakels.

Foto’s van deze wandeling in de lente

Bekijk hieronder foto’s van deze wandeling die ik genomen heb in de lente. In de herfst heb ik deze tocht herhaald. De foto’s daarvan vind je onderaan deze pagina.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik voor het laatst gedaan in oktober 2019. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>