Schitterende boswandeling over de Utrechtse Heuvelrug bij Austerlitz. De herfst heeft vandaag z’n hoogtepunt bereikt en verwelkomt de wandelaar met ware kleurexplosies. Statige eiken- en beukenlanen wisselen stuivertje met kruip-door-sluip-door-paadjes. Je wandelt over heidevelden en komt langs historische plekken uit de Franse tijd, zoals de Pyramide en de Kozakkenput.
In coronatijden ontdekken steeds meer mensen dat wandelen leuk is. Dat merk je vooral in de weekenden in populaire wandelgebieden, zoals de Utrechtse Heuvelrug. Maar gelukkig voert deze wandeling vooral over onbekende, stille paadjes. Zoals vrijwel elke Trage Tocht. Een van de redenen dat ik verliefd ben op deze natuurroutes.
Officieel begint deze wandeling bij het Beauforthuis, maar als je met de auto bent kun je beter starten bij de Pyramide van Austerlitz: vlakbij is een joekel van een parkeerplaats. Vanuit je heilige koe wandel je dan zo de dichte bossen rond Austerlitz in.
Landgoed Den Treek Henschoten heet het hier en een mooie beukenlaan leidt je rechtstreeks naar de Pyramide. Die is weliswaar gesloten vanwege corona, maar doet het decoratief heel goed te midden van herfstbossen. Als hij weer open is, loont het de moeite hem voor een paar grijpstuivers te beklimmen: het uitzicht vanaf de top is adembenemend, weet ik van een andere wandeling.
De Pyramide van Austerlitz is een van de hoogste punten van de Utrechtse Heuvelrug. Bovenop de piramide staat een stenen obelisk uit 1894. De top van de aarden heuvel ligt op 71.60 meter boven NAP.
De Pyramide is in 1804 gebouwd door zo’n 18.000 napoleontische soldaten. Die ‘lagen’ hier om een eventuele Britse aanval af te slaan. Maar er was bar weinig te doen. Om de verveling te bestrijden en als eerbetoon aan Napoleon, moesten ze van hun generaal De Marmont de Pyramide bouwen. Dat deden ze bliksemsnel: in 27 dagen. Nu is de Pyramide een geliefd uitje voor gezinnen met kinderen. Die zich al dan niet vervelen.
Het drukke geroezemoes rond de Pyramide sterft snel weg terwijl m’n stappen het dikke pakket herfstbladeren op het pad laten knerpen, een verrukkelijk geluid. Voor een fotogenieke paddenstoelenfamilie langs de route ga ik even op de knietjes.
Verderop maakt het bos plaats voor een heideveld. Dat is natuurlijk allang uitgebloeid, maar met z’n kleurrijke bosranden schotelt het me toch een prachtig plaatje voor. Zilverwitte berkjes staan parmantig midden op de heide, alsof Bob Ross deze 'little friends' daar heeft geschilderd.
De Trage Tocht schiet een fraai laantje in, aan weerszijden gelardeerd met een mengeling van enorme dennen, herfstige beuken en schitterende lariksen, de enige naaldbomen die snappen dat je in de herfst dramatisch van kleur moet verschieten.
Vervolgens trakteert de Trage Tocht op een aangename afwisseling van statige eiken- en beukenlanen, kleine kronkelpaadjes door dicht bos en schilderachtige heide. Verderop wandel je een flink stuk langs de rand van een groot heideveld. En aan het eind van de wandeling loop je rond een nog weidser heideveld met flinke hoogteverschillen. Ook als de heide in bloei staat, rond half augustus, is deze Trage Tocht dus een aanrader.
Behalve de Pyramide van Austerlitz stuit je onderweg op nog andere sporen uit de Franse tijd. Bij de Put van Wallenberg bijvoorbeeld heeft de Franse hugenoot Jean Maurice d'Amblé z’n stinkende best gedaan om onvruchtbare heide om te zetten in landbouwgrond. Tevergeefse moeite. Je ziet nog de put en de wallen die hij om zijn akkers had opgeworpen. Z’n huis stond hier ook, maar daar is niets meer van over.
En blijkbaar waren de Fransen verzot op putten, want even verder kom je langs de Kozakkenput. Dit is een van de 30 putten van 10 meter diep die de Franse troepen groeven om zichzelf en hun paarden te laven. Voor hun generaal De Marmont was dit ook een mooie manier om z’n mannen in topconditie te houden. De Marmont lijkt me trouwens een man die niet snel in de put zat.
Die Kozakkenput ligt te midden van lange rechte lanen met aparte namen. Eentje heet het Boshijgerslaantje. Geen idee waarom. Een andere laan heeft een nóg intrigerender naam: ‘Het Laantje zonder Eind’. Helaas komt snel daarna toch echt een eind aan deze schitterende wandeling.
Niet lang na deze wandeling liepen we de even mooie Trage Tocht Quatre Bras vanaf NS-station Maarn. Die gaat door hetzelfde gebied, maar heeft toch een ander karakter. Ook een aanrader!
Bekijk Trage Tocht Quatre Bras >>
Deze wandeling heb ik gedaan in november 2020. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.
De volgende wandelroutes uit deze gids staan ook op Frankwandelt, volgens het bekende recept: een verhaaltje gelardeerd met foto’s.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
Lekker eropuit in eigen land. Een minivakantie wandelen of fietsen vanuit een superlekker natuurhuisje. Ik selecteerde de zes allermooiste!