Het Teylingenpad bij Kamerik heeft alles in zich wat je van een Klompenpad verwacht. Je klimt over hekjes, steekt slootjes over via wankele bruggetjes, doorkruist modderige weilanden en wandelt over een hooggelegen dijk. Koeien grazen langs je pad, een haas schiet weg voor je voeten en grote groepen ganzen vliegen voor je op. Maar is het ook een mooie route?
De wandeling start bij Oortjeshekken. Die vreemde naam stamt uit de tijd dat hier een tolweg liep waarvoor je moest betalen. Het bedrag? Een oortje, een Nederlandse koperen muntstuk ter waarde van 1/80 gulden of een kwart stuiver. Nu parkeer ik helemaal gratis op de zeer ruime parkeerplaats, waar twee kippen me verwelkomen.
Al snel passeer je café-restaurant ’t Ryck, gelegen aan de flinke ‘Plas Eend’. Wie trek in koffie heeft, ploft het beste hier even neer, want dit Klompenpad blijft lang horecaloos. De eerste kilometers voeren over een niet al te spannend fietspad tussen een vrij drukke provinciale weg aan je linker- en eindeloze weilanden aan je rechterhand.
Via een bruggetje dat uit niet meer bestaat dan twee wankele planken en een leuning steek je een sloot over. Het water is donker, de wind guur, dus ik klamp me goed vast. Op een ijsbad volgens de Wim Hof-methode zit ik niet te wachten. Daarna trekt de route die eindeloze weilanden in waar je eerder over uitkeek.
Natte schoenen heb je al snel. En met elke stap worden de weilanden zompiger. Verderop is van een spoor niets meer te bekennen is. Even zak ik enkeldiep weg tussen de graspollen, gelukkig houden hoge Goretex-schoenen de sokken droog. Koeien en een enkele stier – ook al erg modderig – kijken nieuwsgierig toe. Een haas schiet er met gezwinde spoed vandoor.
Verderop, bij een boerderij, staat de bewoner z’n wilgen te knotten met een elektrische zaag. Een flinke klus die je het beste kunt uitvoeren na de eerste nachtvorst, als de wilgen hun blaadjes verloren hebben, zo vertelt hij. “Zes gedaan, nog tachtig te gaan”, lacht de knotwilgenman goedmoedig. “Voorlopig hoef ik niet meer naar de sportschool.”
De route neemt een lang, smal pad over een houtkade tussen twee sloten. Rijen knotwilgen en elzen beschutten de wandelaar hier tegen de stevige wind. Zwanen slaan voor me op de vlucht. Na een fraaie landing waggelen ze even verder in al hun witheid over de donkergroene weides. Nóg witter en veel spitser piept een witte reiger op tussen de graspollen.
Dan kom je bij de Grecht, een brede vaart die ze in de 14de eeuw hebben gegraven om het gebied te ontwateren en voor bewoning geschikt te maken. Je klimt de dijk op en vervolgt je pad langs de vaart. Achter de hoge rietkragen zitten twee kleumende vissersmannen in een roerloze roeiboot. In de beschutting van de dijk speurt een koppel ooievaars naar onvoorzichtige kikkers en muizen.
Beschutting tegen de snijdende wind is er niet bovenop de hoge dijk, waar de route overheen voert. Was er bij de start nog een waterig zonnetje, nu zorgen zware wolken halverwege de dag al voor schemering. Sfeervol is het wel.
Bijna vijf kilometer volgt het Klompenpad deze dijk, waarbij je hekje na hekje overklimt. Geen mens kom ik tegen. De Klompenpad app vertelt dat hier in het hoge riet in de lente spotvogels voorkomen. Geniale imitators zijn het, die je voor het lapje kunnen houden met de zang van kleine karekiet, rietzanger of merel.
Na nog wat hekjes kom je bij een plek met een lugubere geschiedenis. In de 17de eeuw stond hier langs de dijk een korenmolen met de weinig vleiende naam De Lorredraaier. Hier verborg de molenknecht zich nadat hij iemand had vermoord. In 1921 is de molen afgebroken. Langs de dijk staat alleen nog een donker bakstenen huis tussen spookachtige knotwilgen.
Eindelijk slaat het Klompenpad af, de weilanden weer in. De modder onder m’n voeten neem ik voor lief, want het werd toch wel wat eentonig op de dijk. Al snel arriveert de route bij de horeca van de boerderij De Boerinn, waar ze ook aan teambuilding en groepsactiviteiten doen. In een volkomen lege kantine warm ik op achter een kop koffie. En ga er als een haas vandoor als de groep van vandaag arriveert: uitgelaten vrouwen die komen voor “een dag vol winterpret” zo lees ik op de site.
Een lang, recht weggetje voert je Kamerik binnen, een uitgestorven dorp waar al in de 10de eeuw mensen woonden. Net als mijn innerlijke klager denkt ‘wat een saai dorp’ duikt een pittoresk straatje bij de hervormde kerk op, met de weinig verrassende naam Kerkstraat. Verderop passeert de route een rijtje fraaie rijksmonumenten.
Langs dezelfde rechte weg wisselt Kamerik stuivertje met het gehuchtje Kanis, waarbij direct ‘houd je…’ in m’n hoofd opkomt. Maar kanis is niet alleen platte straattaal voor ‘hoofd’, het is ook het woord voor een vismandje, blijkt verderop uit het bordje van het plaatselijke café ‘De Gekeerde Kanis’. Dan komt al snel het Oortjespad weer in zicht.
Inmiddels zijn er bijna 150 Klompenpaden, allemaal rondwandelingen over boerenland in Gelderland en Utrecht. Het Teylingenpad is mijn 27ste, maar komt niet in mijn Top 10. Reden: te lange rechte stukken en te weinig variatie. Op Klompenpaden.nl krijgt de route echter veel loftuitingen: ‘verrassend mooie tocht’ en ‘schitterende wandeling’ lees ik. Ook in de app is er waardering: de route krijgt 4.5 van de 5 sterren. Zoveel mensen, zoveel meningen.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
Lekker eropuit in eigen land. Een minivakantie wandelen of fietsen vanuit een superlekker natuurhuisje. Ik selecteerde de zes allermooiste!