Eerste lentedag

De bossen zijn op deze eerste lentedag nog kaal, slechts hier en daar bespeuren we een schuchter blaadje aan de bomen. Deze sombere zondag zou je ook uitstekend Netflixend op de bank kunnen doorbrengen. Maar het enthousiaste Roots-gidsje heeft ons warm gemaakt voor deze boswandeling.

‘t Oude Raadhuis

In Maarn treffen we gelijk een echte eye catcher: ‘t Oude Raadhuis. De eigenaar prijst dit rijksmonument uit 1924 aan als ‘Mooiste trouw- en vergaderlocatie van de Heuvelrug’. Dat gaan we zeker nog eens factchecken, maar voor nu genieten we van het karakteristieke gebouwtje en het plantsoen vol vrolijke narcissen en ballende kinderen.

Huis te Maarn

Al snel wandelen we de gevarieerde bossen binnen, hoewel kale bossen onder een grauw wolkendek toch een tikkeltje saai zijn. Gelukkig slaat de Frankwandel-rating positief uit bij het prachtige Huis te Maarn. Om dat in volle glorie te zien moet je bij punt 3 van de routebeschrijving wel een paar honderd meter van het pad af, waarbij je even de routeverkorting bewandelt.

Het Witte Huis

Dat is wel aan te bevelen, want je krijgt een schitterend zicht op dit idyllische landhuis omgeven door een prachtige tuin. Het witgepleisterde huis is ook al een rijksmonument (uit 1915), en heeft kolossale ionische zuilen. Het doet een beetje denken aan het Witte Huis in Washington.

Gouden Laantjes

De Roots-wandeling zigzagt door bossen die verrassend stil zijn, maar soms gevuld met collega-wandelaars en snelle mountainbikers. We wandelen landgoed De Ruiterberg binnen, komen over een lekker laantje met de prachtige naam ‘Gouden Laantjes’ en dan komt het poortgebouw in zicht, dat vroeger toegang gaf tot landgoed De Ruiterberg.

Poortgebouw De Ruiterberg

Het markante huis is gebouwd in Delftse Schoolstijl. Let op de luiken die zijn geschilderd in blauwwit zandlopermotief en het leistenen dak. Op het torentje prijkt een windvaan met ruiter te paard, symbool voor De Ruiterberg. Er schijnt ook nog een imposant landhuis De Ruiterberg te zijn, maar daar komt deze route niet langs.

Uitkijktoren De Kaap

Verderop, in de Kaapse Bossen, wordt het drukker en drukker. Dat is niet verwonderlijk, want we komen nu langs een trekpleister vanjewelste: uitkijktoren De Kaap. Verbazingwekkend genoeg is hij in deze coronatijden gewoon open. Vanaf de top zwaaien ze zo enthousiast naar me dat ik de toren natuurlijk moet beklimmen.

Utrechtse Heuvelrug aan je voeten

Vanaf ruim 25 meter hoogte kijk je schitterend uit, vrijwel de hele Utrechtse Heuvelrug ligt aan je voeten. Van de Amerongse Berg in het oosten tot de Utrechtse Domtoren in het westen. Je kunt hier trouwens ook vrolijke selfies maken voor je Insta.

Hout uit eigen bos

Vereniging Natuurmonumenten liet deze houten uitkijktoren in 2006 bouwen op een heuvel van 40 meter hoogte. Heel leuk: de toren is geheel opgetrokken uit hout uit de Kaapse Bossen zelf. De toren steekt zo in elkaar dat eventuele rottende stammen vervangen kunnen worden zonder de rest van de constructie te hoeven slopen.

Tafelberg bij Kaapstad

We wandelen verder door de Kaapse Bossen, en je wilt vast weten waarom deze bossen een Zuid-Afrikaanse naam hebben. Dat zit zo: Hendrik Swellengrebel, die gouverneur was van de Kaapkolonie in Zuid-Afrika, kocht dit gebied rond 1750 toen hij en zijn familie terugkeerden naar Nederland. Omdat de bossen hem deden denken aan het bos achter de Tafelberg bij Kaapstad, noemde hij ze de Kaapse Bossen.

Chalet Helenaheuvel

Verderop komen we langs de Helenaheuvel, die vernoemd is naar Swellengrebels oudste dochter Helena Johanna. Hier vind je ook het populaire Chalet Helenaheuvel, dat vandaag open is voor Koffie en lekkers to go.

Natuurgebied Hoog Moersbergen

Mooi uitzicht heb je hier op een glooiend heideveld, dat een klein restant is van de eindeloze heide die 200 jaar geleden de hele Heuvelrug bedekte. We duiken de bossen weer in, en betreden het mooie natuurgebied Hoog Moersbergen.

Verwilderde rododendrons

Het gevarieerde bos bestaat hier vooral uit eiken en berken en vele verwilderde rododendrons. Volgens het Roots-gidsje zijn het vooral Pontische rododendrons, die heel makkelijk verwilderen en liefst vier meter hoog kunnen worden. Ze zijn inderdaad gigantisch.

Vijfde symfonie van Beethoven

Omdat het oor ook wat wil: luister eens goed tijdens het wandelen. Want je kunt hier het manische geschater van de groene specht horen. Of het rauw, rollende ‘kroa-kroa’ van de zeldzame raaf. En heel soms het ‘di di di doom’ van de geelgors, dat volgens baardmannetje Nico de Haan lijkt op de vijfde symfonie van Beethoven.

Niet bij de pakken neerzitten

En terwijl de tijd aangenaam voorbijglijdt komen we langs een gigantische taxus waaronder onzichtbare kinderen verstoppertje spelen. Tussen de naalden verrijzen prachtige oude robinia’s. Een romantisch bankje staat half verscholen tussen de taxus-takken. Let op het humoristische bordje dat meldt “C.A. Schilp, 90 jaar. Wel zitten – maar niet bij de pakken neer’.

Terug naar Maarn

Flink opgevrolijkt wandelen we door een afwisselend landschap van bos en heidevelden weer terug naar Maarn. Waar we een tweede keer van het mooie Oude Raadhuis genieten.