Kasteel Renswoude

Vlak na de start krijgen we fraai zicht op Kasteel Renswoude tussen hoge bomen die op de slotdag van augustus al een wat herfstige gloed vertonen. Het pad vervolgt langs het kasteel dat zich spiegelt in z’n vijver. Terwijl de voorkant met z’n twee hoektorens doet denken aan een middeleeuws kasteel, krijgen we even later zicht op de witgepleisterde achterkant: een kenmerk van het classicisme, de stijlperiode tussen 1650 en 1720.

Wispelturige stijlen

De route voert door het omliggende kasteelpark. Oorspronkelijk is het aangelegd in de Hollands classicistische stijl, later werd dat veranderd in de geometrische Franse barokstijl, met rechte lanen, een grand canal en een sterrenbos. Maar de eigenaren waren nogal wispelturig: de beroemde groene vingers van Jan David Zocher jr. (architect van het Amsterdamse Vondelpark) werden ingehuurd om het park te moderniseren in de Engelse landschapsstijl, met veel glooiingen en gebogen lijnen.

Oude duiventoren

Over een glooiend en gebogen paadje dat ongetwijfeld door Zocher is bedacht, wandelen we langs de vijver en een oude duiventoren uit de 17de eeuw. We laten het kasteel achter ons, maar werpen wel af en toe een blik over de schouder, het ligt er prachtig bij te midden van kleurrijke velden en bomen.

Weids landschap

Dan slokt een door groen omhuld pad ons op, een van de vele op deze route. Een mooie houtwal met een variatie aan bomen en struiken: eiken, beuken, berken, lijsterbes. Af en toe opent de donkere tunnel zich en kijken we uit over weids landschap met wat koeien, bosranden, een rijtje knotwilgen, een enkele boerderij.

Oude schaapskooi

Het landschap breekt helemaal open en een 19de eeuwse schaapskooi komt op het pad. Hier lagen destijds grote moerassige heidevelden waar de schapen goede diensten bewezen in het beheer. Schapen houden ze hier al lang niet meer: het hele gebied is ontgonnen voor de landbouw. Helaas, want de weilanden met raaigras en de vele varkensstallen zijn niet bepaald een aanwinst.

Lunterse Beek

We wandelen gelijk op met twee Klompenpaden, waarvan we het Jufferpad eerder bewandelden. En in het spoor van die Klompenpaden mogen we ook landgoed Klein Wolfswinkel op, waar de toegang eigenlijk verboden is. Het pad volgt de Lunterse Beek die achter een houtwal schuilgaat.

De Dennen

Verderop ploffen we neer op het terras van café-restaurant De Dennen. Je zit hier best lekker, al ligt het terras dicht langs een drukke weg. De appeltaart is smakelijk, helaas komt de slagroom uit een spuitbus.

Landgoed Scherpenzeel

Over een kronkelend pad door een houtwal wandelen we landgoed Scherpenzeel binnen. Van het witgepleisterde kasteel aldaar zien we niets. Wel wandelen we over mooie bomenlanen en een verruigd heideveldje met vennetje. Een kaarsrecht kade – de Groeperkade – vervolgt over alweer het volgende landgoed: Wittenoord.

Tegen opdringerige Spanjaarden

De grassige Groeperkade maakt deel uit van de Grebbelinie, net als de Slaperdijk waar je verderop overheen wandelt. Dit verdedigingsstelsel uit de 18de eeuw moest de vijand bestrijden door land onder water te zetten. En dan niet zomaar een weilandje: de complete Gelderse Vallei konden ze blank zetten door dijken door te steken. Dat water kon niet zomaar weg, want dit gebied ligt als een kom ingesloten tussen de stuwwallen van de Veluwe en de Utrechtse Heuvelrug. Lastig bij wateroverlast, maar effectief tegen opdringerige Spanjaarden en Fransen.

Landgoed Groot Abbelaar

De Groeperkade is bijzonder lang: ruim zes kilometer en we lopen er een flink stuk overheen. Bochtiger worden de paden als we landgoed Groot Abbelaar inslaan, over het Groot Abbelaarspad waar een bordje ons opdraagt niets te verontrusten. Waren we ook niet van plan op dit mooie traject, waar schaapjes liggen en ooievaars staan te rusten langs de lommerrijke oevers van de Nederwoudse Beek. In de verte loeien een paar Lakenvelder koeien die volgens weer een ander bordje niet alleen een sieraad in het landschap zijn, maar ook verdomd lekker smaken.

Druk op het pad

We pakken de kaarsrechte Groeperkade weer op, en uitrustend op een bankje langs het smalle pad trekt nogal wat volk voorbij. We zien wandelaars zoals wij. Hondenuitlaters. Verliefde stelletjes. Haastige mountainbikers. Een hele horde fietsers die blijkbaar bij elkaar horen: ze dragen allemaal dezelfde rode boerenkiel.

Over de Slaperdijk

Even verderop passeren we Fort Daatselaar en we belanden op de Slaperdijk, beide zijn weer onderdeel van de Grebbelinie. Die Slaperdijk volgen we een paar mooie kilometers. De hooggelegen dijk biedt tussen de bomen zicht op boerenland, ruige velden, een rietgedekte boerderij en een stel kippen die een enorme weide hebben om over te scharrelen. Geluksvogels.

Fan van Versailles

Een ommetje over landgoed Roodselaar volgt, met slootjes en een vennetje. Heel in de verte ontwaren we het landhuis. Dan is het tijd voor het slotakkoord: lekkere stappen langs het 700 meter lange Gran Canal. Kasteelvrouwe Maria Duyst van Voorhout liet het Grand Canal rond 1700 ‘stiekem’ graven tijdens de afwezigheid van haar man Frederik Adriaan. Als verrassing, want haar eega was fan van Versailles, waarop het Grand Canal is geïnspireerd. Het kanaal is omzoomd door hoge bomen en is beslist een van de troeven van de kasteeltuin. Het kasteel zelve lonkt alweer in de verte.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling hebben we gedaan op zaterdag 31 augustus 2024. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je gratis downloaden op Wandelnet.nl.

Bekijk op Wandelnet.nl >>