Beschermd dorpsgezicht

Tussen de bloeiende appelbomen staat een kudde vers geschoren schapen me op te wachten als ik ‘s ochtends vroeg op pad ga in het centrum van Cothen. Een heerlijke start in dit mooie dorpje. Het oude deel, met de Dorpsstraat en de Brink, is aangewezen als beschermd dorpsgezicht.

Buitenplaats Rhijnestein

Via hobbelige klinkerstraatjes wandel je het dorp uit. Waarbij je even je oog moet laten vallen op het karakteristieke poortgebouw en het bijbehorend koetshuis van buitenplaats Rhijnestein. Rijksmonumenten die dateren uit de 14de eeuw.

Oog in 't Zeil

Je wandelt over een lommerrijke beukenlaan met de originele naam Beukenlaan. Door het overdadige fluitenkruid krijg je mooi zicht op het silhouet van Cothen, gedomineerd door de kerktoren van de St. Petrus en Pauluskerk en de stellingkorenmolen Oog in 't Zeil. Net op weg heb je al een paar hoogtepunten achter de kiezen.

Langs de Kromme Rijn

Dat gaat zo een hele tijd door. Want verderop voeren prettige wandelkilometers langs de Kromme Rijn. Vroeger was dit een woeste rivier, nu stroomt hij traag door oneindig boerenland. Je smalle paadje – gefinancierd met EU-geld – meandert mee met de rivier. De bermen bieden een bijzonder rijk kruiden- en bloemenmengsel, waar talloze bijen, hommels en vlinders op afkomen. En blij dat ze zijn met de EU.

Lekker rustig

Op deze vrijdag is het lekker rustig langs de rivier. Een enkele wandelaar komt me tegemoet. Een stel in een kano zakt de Kromme Rijn af, onervaren zigzaggend van oever naar oever.

Koeien maken de dienst uit

Links van het pad golft het boerenland omhoog. Dit komt doordat de rivier vroeger vaak overstroomde en klei achterliet op het land. Hier boert men biologisch, vertelt een bordje, met koeien die de dienst uitmaken. Ze kunnen onbeperkt gras en snijmais eten, liggen de godganse dag op comfortabele koematrassen, en maken helemaal zelf uit wanneer ze gemolken of geborsteld worden. Echt een luizenleventje dus. En de boer maar ploeteren.

Kasteel Hardenbroek

De route kruist de rivier en duikt via een oude poort een laan met hoge eiken in, die leidt naar het 14de eeuwse neoclassicistische Kasteel Hardenbroek. Nu betreed je het idyllische landgoederenlandschap van de Langbroekerwetering, hoppend van landgoed naar landgoed.

Bloemenzee

Hier op landgoed Hardenbroek overvalt je een weldadige rust. Tussen de prachtige bomen vind je zeeën van bloemen. Een slingerende eikenlaan voert je weg van het kasteel, maar kijk vooral af en toe om over je schouder. Het kasteel ligt er idyllisch bij, ingebed tussen monumentale eiken en beuken.

Bloeiende kastanjes

De eikenlaan gaat over in een kastanjelaan, en die komen net nu, half mei, in bloei. Schitterend gezicht, met mooie doorkijkjes op de sappige weiden aan weerszijden. Geen wonder dat vele knobbelzwanen en zelfs enkele bevers het hier naar hun zin hebben.

Weiden & knotwilgen

Ongemerkt stap je over op Landgoed Leeuwenburg, met z’n gelijknamige kasteel dat zich verschuilt tussen hoge rododendrons die ook bijna in bloei komen. Een herhaling van heerlijke zetten volgt: je wandelt over prachtige bomenlanen door bloemrijke weiden met slootjes en lange rijen knotwilgen. Was je koe, dan zou je daar kiplekker kunnen grazen.

Drie kilometer asfalt

Dan tref je helaas die lange plak asfalt waar ik het in het begin over had. Ruim drie kilometer wandel je over een smalle weg, waar nu en dan auto’s je al voortrazend de berm in dwingen. Niet aangenaam, maar gelukkig blijven de uitzichten over boerenland prachtig.

Kasteel Sandenburg & Gerrit Achterberg

Aan alles komt een eind, zo ook aan het asfalt, en je duikt de heerlijke bossen rond Kasteel Sandenburg in. Het asfaltleed is snel vergeten dankzij de wonderschone zichten op het witte kasteel. In het bijbehorende Koetshuis is in 1905 dichter Gerrit Achterberg geboren. De winnaar van de P.C. Hooft-prijs – tevens moordenaar – bracht z’n jeugd door op landgoed Sandenberg.

’Een landweg in de mist...’

Je volgt nu het Klompenpad dat zijn naam draagt. En dat leidt je via kronkelpaadjes over het landgoed. Bij gebrek aan bankjes neem ik plaats op een enorme omgezaagde beuk. Genietend van het uitzicht peins ik over een gedicht van Achterberg dat op een bordje langs het pad staat: ‘Maar ’s avonds op een landweg in de mist / verrijzen de kastelen aan de kant, / die hij herkent tot in de laatste steen.’

St. Agnes-kerk

Via mooie paadjes, soms dwars door de weilanden, wandel je terug naar Cothen. Loop vooral nog even naar de bezienswaardige St. Agnes-kerk, je komt er vlak langs. Mooie route al met al. Nóg mooier is Trage Tocht Doorn die ongeveer hetzelfde traject volgt maar de plak asfalt weet te vermijden door een pad over de Utrechtse Heuvelrug te volgen. Maakt de route wel drie kilometer langer.

Bekijk Trage Tocht Doorn >>