Bekijk NS-wandeling Blauwe Kamer >>

Over de Rijnbrug

Vlak na de start op station Rhenen trekken ex-collega Maarten en ik over de 523 meter lange Rijnbrug de Nederrijn over. Terwijl het zware vrachtverkeer langs dendert, weten we toch te genieten van het weidse uitzicht over de brede Nederrijn, z’n groene uiterwaarden en de vele ganzen die overvliegen.

Populaire wandelroute

Al snel merken we dat NS-wandeling Blauwe Kamer, die vrijwel hetzelfde traject volgt als onze Op Pad-wandeling, een populaire route is. Diverse wandel-duo’s gaan ons voor of komen ons achterop. Die NS-wandeling duikt de grassige uiterwaarden in, onze Route app sommeert ons op het asfaltweggetje te blijven.

Boerderij Den Ambtse

Dat heeft een voor- en een nadeel. Zij wandelen onverhard langs de rivier. Maar wij komen pal langs de monumentale 18de eeuwse boerderij Den Ambtse, die de NS’ers moeten missen. De stand tussen de twee routes komt daarmee op 1-1.

Uitzicht op de Grebbeberg

Dan blijft het lange tijd gelijkspel, want we wandelen in het kielzog van de NS’ers langs de rivier. We genieten van drie hazen die ravotten in de uiterwaarden. En van de uitzichten op de hoge Grebbeberg aan de overkant. Die is het overblijfsel van de voorlaatste ijstijd toen landijs uit Scandinavië het land opstuwde tot wel 275 meter. Door erosie is daar nu nog maar zo’n 50 meter van over. Hoog genoeg voor onze bewondering.

Koffie & Schepijs to go

Verderop, bij het Opheusdense Veer, gaan we aan de Koffie to go bij restaurant ‘t Veerhuis. In betere tijden kun je vanaf het terras prachtig uitkijken over het water. We pakken het veer naar de overkant à 80 eurocent (neem muntjes mee, want je kunt niet pinnen). En trakteren onszelf daar op een schepijsje bij panoramarestaurant De Blauwe Kamer, want de lente zit in de lucht. Zo steunen we de horeca aan beide zijden van de Nederrijn. Wij zijn namelijk aardige jongens.

Dwalen door de Blauwe Kamer

De Route app stuurt ons de uiterwaarden in, achter de NS’ers aan. Hij wil ons een traject laten lopen dat er op het kaartje uitziet alsof de routemaker het spoor volkomen bijster was. Daardoor en doordat Maarten en ik gezellig aan het kletsen zijn, lopen we flink te dwalen. Zeker vier keer komen we voorbij Huis De Blaue Camer uit 1886, daarbij een eigen invulling gevend aan het begrip ‘ins Blaue hinein’. Een prachtig huis hoor, maar na vier keer hebben we echt wel gezien hoe mooi het is.

Oude steenfabriek

Uiteindelijk belanden we op het goede maar flink modderige pad langs de intrigerende ruïnes van een oude steenfabriek. Die bakte in het verleden stenen van klei uit de uiterwaarden. Vlak na de Tweede Wereldoorlog rolden wekelijks een half miljoen bakstenen uit de oven. De Utrechtse wijk Tuindorp is gebouwd met stenen uit de Blauwe Kamer. Nu overwinteren vleermuizen tussen de verweerde stenen.

Moerassen & graslanden

We wandelen verder door De Blauwe Kamer, waar het water van de Nederrijn vrij spel heeft. Daardoor is een dynamisch gebied ontstaan met moerassen en graslanden en een hele serie meertjes die inderdaad erg blauw ogen.

Ruim 200 soorten vogels

Planten als rolklaver, boerenwormkruid, distels en klit gedijen hier goed. De Blauwe Kamer is een echt vogelparadijs, met ruim 200 vogelsoorten waaronder de visarend. Vogelaars komen van heinde en ver om ze te spotten, we zien ze sjouwen met hun enorme vogeltelescopen.

De Grebbeberg op

Even later stuiten we op een letterlijk hoogtepunt: de steile Grebbeberg, die we via een lange trap beklimmen. Maarten rennend, want hij moet blijkbaar iets bewijzen. Dat lukt helaas niet, halverwege raakt hij zichtbaar en hoorbaar buiten adem en moet hij even bijkomen. Ik pak dat natuurlijk verstandiger aan en arriveer fris als een hoentje op de top.

Langs de steile afgrond

De route voert door de uitgestrekte bossen met grillige eiken over een smal onverhard paadje. Aan onze linkerkant de steile afgrond van de Grebbeberg. We kijken hier 50 meter de diepte in richting de Nederrijn, oppassend niet over een boomwortel te struiken. Door de bomen schemeren fenomenale vergezichten over de rivier richting de Betuwe.

Bijzondere flora

Die bossen zijn hier mooi gevarieerd, met grillige eiken en planten als vingerhoedskruid, salomonszegel en adelaarsvaren. De voor Nederlandse begrippen zeer steile zuidhellingen zorgen voor bijzondere, warmte minnende flora, zoals besanjelier, heggerank en hop.

Galloway met jeuk

Galloway runderen grazen in de uiterwaarden, maar blijkbaar is er ook eentje (via de trap?) de Grebbeberg opgeklommen die nu ons pad verspert. Hij staat uitgebreid z’n jeukende buik te schuren tegen een knoestig eikje, en het ziet ernaar uit dat hij daar het komende halfuur nog wel mee bezig is. Met een nederige buiging maken we een omweggetje door het bos, want hij is groot en wij zijn klein. Klein is ook de verloren wandelschoen die we op het pad treffen.

Koninklijke uitzichten

Af en toe passeren we een uitzichtpunt en we krijgen maar niet genoeg van de waanzinnige vergezichten. Hier op de Grebbeberg is het veel drukker dan op de rest van de route, en dat is niet verwonderlijk. Het sterke reliëf, de wonderschone uitzichten en de bossen waren al in de negentiende eeuw publiekstrekkers. In de 17de eeuw genoot de Boheemse koning Frederik V hier van hetzelfde uitzicht.

Slag op de Grebbeberg

Maar de Grebbeberg is niet alleen mooi, het is ook een historische plek. Tijdens de inval van de Duitsers in mei 1940 werd hier zwaar gevochten. Het Nederlandse leger probeerde de Duitsers wel tegen te houden, maar al na drie dagen volgde capitulatie.

Zwitserse vallei

We wandelen langs eiken in de meest wonderlijke vormen. Sommige lijken op eigen kracht door het bos te wandelen, en misschien doen ze dat ook wel als er geen mensen zijn. Even verder passeren we een diep ravijn: de ‘Zwitserse Vallei’, ontstaan door het winnen van zand en leem. Misschien een wat grootse benaming, maar erin rollen doen we toch niet graag.

Tikkende specht

In plaats daarvan dalen we gestaag af door de bossen. Even verder probeert Maarten een tikkende specht op naam te brengen met mijn kijker (wat niet lukt). Terwijl de NS-wandeling een mooi paadjes langs de rivier volgt, maken wij nog een omweg door een nietszeggend bos. En dan komt kopstation Rhenen alweer in zicht.

Prachtige route al met al, maar net iets minder dan NS-wandeling Blauwe Kamer, die deze wandelcompetitie heeft gewonnen.

Bekijk NS-wandeling Blauwe Kamer >>