Raadhuis van Maarn

Bij de start van deze Oppad-wandeling krijg je al gelijk iets moois te zien: het voormalige Raadhuis van Maarn, een karakteristiek gebouwtje pal tegenover het station, een Rijksmonument uit 1925. Je wandelt Maarn uit en na de bebouwing trekken de dichte bossen je naar binnen.

Ruiter in de mist

Op deze mooie dag begin november zijn die bossen lekker herfstig. De kaarsrechte beukenlaan waar de route overheen voert is uitbundig aan het verkleuren. De zon schijnt dwars door de mist en daaruit stapt een ruiter te paard me tegemoet. Heerlijk gezicht.

Kaapse Bossen

Kronkelige paadjes nemen het over en voeren je door de Kaapse Bossen. Door de ontelbare blaadjes die het pad bezaaien is het soms flink speuren waar die mini-paadjes lopen. De SNP Route App houdt je goed op koers (meer over die app aan het eind van dit artikel).

Vliegenzwammen

In de gevarieerde bossen leven appelvinken, bosuilen en verschillende soorten spechten. De boommarter gebruikt oude spechtenholen om zijn jongen in groot te brengen en de das scharrelt hier rond. In de herfst barst het hier van de paddenstoelen, ik zag de eerste vliegenzwammen van het jaar.

Blijkbaar speur ik te fanatiek naar paddenstoelen, want ik mis Huis te Maarn waar de route langsvoert. Jammer, want dat witte huis lijkt sprekend op z’n grote broer in Washington.

Uitzichttoren De Kaap

Dan doemt tussen de herfstkleuren iets bijzonders op: de 25 meter hoge uitzichttoren De Kaap. Natuurmonumenten bouwde deze houten toren op een heuvel van 40 meter hoogte. Voor de bouw gebruikten ze hout uit de omringende Kaapse Bossen. Hij neemt de plaats in van een ijzeren toren die hier honderd jaar geleden stond.

Spectaculair uitzicht

Na de vermoeiende klim volgt als beloning spectaculair uitzicht over de hele Utrechtse Heuvelrug. Van de Amerongse Berg in het oosten tot de Domtoren van Utrecht in het westen. Bij mooi weer zie je in het zuiden zelfs de Rijn door z’n uiterwaarden stromen.

Swellengrebel uit Zuid-Afrika

Je wandelt verder door de Kaapse Bossen, die hun naam ontlenen aan De Kaap in Zuid-Afrika. De vroegere eigenaar, de familie Swellengrebel, kocht dit gebied rond 1750 toen ze terugkeerden uit Zuid-Afrika. Weet je dat ook weer.

Chalet Helenaheuvel

Destijds bestond dit gebied uit heide en zandverstuivingen. Nu vrijwel alleen uit gevarieerde bossen. Maar even verderop openen die bossen zich kortstondig voor zo’n glooiend heideveld: Helenaheuvel, vernoemd naar Swellengrebels oudste dochter Helena Johanna. Op de top van de hondenrijke heuvel tref je Chalet Helenaheuvel waar je heerlijk op het terras kunt zitten.

Den Treek-Henschoten

Na een oversteek van de provinciale weg wandel je over het even mooie Landgoed Hoog-Moersbergen. De bossen zijn hier nóg stiller, de paadjes nóg smaller. Ze leiden je naar het volgende landgoed: Den Treek-Henschoten. Dat heeft een ander, meer open karakter. De tocht gaat over weidse velden met bosranden in alle herfstkleuren die je maar kunt bedenken.

Langs de snelweg omdat het kan

Als je de bossen weer induikt, is het een beetje gedaan met de rust: je wandelt op hoorafstand van snelweg A12. Dat kost punten bij Frankwandelt, hoe mooi de bossen ook blijven. Steeds dichter kom je bij de snelweg en je wandelt er zelfs een stukje pal langs. Net als chagrijn op de loer ligt, geeft de Route App als informatie: “Even langs de snelweg lopen omdat het kan!” Ik schiet in de lach. En eigenlijk is het best een bijzonder stukje.

Zwitserse Brug

Dat snelwegrumoer verlaat je niet meer, maar je krijgt nog wel wat leuke highlights. De Zwitserse Brug bijvoorbeeld, een karakteristieke houten brug midden in het bos. Hij stamt uit 1810 en is gebouwd in ‘Zwitserse stijl’. Zwitserland was destijds populair bij de welgestelden, die Zwitserse kuuroorden bezochten.

Heidehoofdstad van Nederland

Even later loop je Heidetuin Driebergen binnen, die in 1953 is aangelegd nadat een februari-storm een gat in het bos had geslagen. Allerlei heidesoorten, rododendrons, azalea’s en jeneverbessen werden aangeplant, 600 soorten in totaal. De gemeente werd op de Floriade van 1972 zelfs uitgeroepen tot ‘Heidehoofdstad van Nederland’. Je wandelt over de slingerpaden door de tuin, waar altijd wel een heidesoort in bloei staat. Langs het glazen kantoor van Triodos loop je weer naar het station.

Leuk alternatief voor NS-wandeling

De routemakers van Oppad.nl presenteren deze route als “een leuk alternatief voor de populaire gemarkeerde NS-wandeling Driebergen-Maarn”. En dat is-ie ook. Voordeel van deze wandeling is dat hij veel rustiger belopen is. Maar hij haalt niet het hoge niveau van z’n NS-collega. De eerste helft is om door een ringetje te halen, maar in deel 2 hebben net iets te veel kilometers last van snelweggeluiden.

NS-wandeling Utrechtse Heuvelrug >>