NS-wandeling Tienhovense Plassen, ik was hem helemaal vergeten. Bij het opruimen van een oude schoenendoos stuit ik op de routebeschrijving van deze verdwenen NS-wandeling. Van die heerlijke mini-boekjes waren dat. Opeens verlang ik enorm naar deze wandeling. Prachtig!
NS heeft deze wandeling allang uit z’n collectie gehaald. Gelukkig is dit weeskindje nog te downloaden op Wandelzoekpagina.nl en met die routebeschrijving is hij uitstekend te lopen.
Je gaat 16 kilometer te voet langs de Vecht, door polders en plassen tot aan de rand van het Gooi. Uitzicht op rietlanden, moerasbos en water, heel veel water. Je moet wel fan zijn van asfalt: de wandeling is grotendeels verhard. De wandeling komt het best tot z'n recht bij kraakhelder weer.
Overigens volgt het Utrechtpad grotendeels dezelfde route, maar dan in omgekeerde richting. Hij is nog iets mooier omdat hij in het begin door prachtig bos bij Hollandsche Rading voert.
Naar deze Utrechtpad-etappe >>
NS-wandeling Tienhovense Plassen is in al die jaren geen spat veranderd. Mijn oude routebeschrijving uit 2001 is nog prima te volgen. Je wandelt dan ook vooral over lange rechte weggetjes en paden. Een van de mooiste paden vind je in het begin: het jaagpad langs de Vecht.
Puur genieten is dat jaagpad. Weidse uitzichten over de traag stromende Vecht aan je linkerhand, monumentale herenhuizen en buitenplaatsen aan je rechterhand. Plus een hele serie deftige theekoepels. Je komt ogen tekort.
Neem Goudestein uit 1628, een zeldzaam voorbeeld van een buitenplaats aan de Vecht die nog volledig intact is. Compleet met schitterend barok landhuis, tuin in Engelse landschapsstijl, koetshuis, bakhuisje, oranjerie en vijver. Snoep voor de ogen.
Goudestein was bezit van mr. Joan Huydecoper, bewindhebber van de VOC en een heuse ridder. Tussen 1673-1693 was hij liefst 13 (!) keer burgemeester van Amsterdam. Beroemde dichters en andere kunstenaars waren hier kind aan (land)huis. Overigens was Huydecoper een alias. Eigenlijk heette hij Bal. Zou ik ook een alias nemen, want Burgemeester Bal klinkt natuurlijk voor geen meter.
Je ontmoet wel meer buitenplaatsen langs het jaagpad dat je een paar kilometer volgt. Net als Goudestein zijn veel buitenplaatsen aan de Vecht gebouwd in opdracht van rijkelui uit het 17e eeuwse Amsterdam.
Dan zwaai je de Vecht vaarwel en trek je het plassengebied in, de Tienhovense Plassen wel te verstaan. Over een ruig begroeide kade trek je dwars door het veengebied. Weidse uitzichten, onderbroken door troepjes koeien, schapen en boerderijtjes. De skyline van het dorpje Tienhoven in de verte, met een parmantig kerkje dat in het oog springt.
Even verderop springt nog iets in het oog: wipwatermolen ‘De Trouwe Wachter’ die mooi staat te wezen temidden van de rietlanden. De molen, gebouwd in 1832, heeft tot 1948 de Oostelijke Binnenpolder bemaald.
Zijn naam heeft-ie te danken aan Arie van Garderen, molenaar tijdens de Tweede Wereldoorlog. Door de wieken van de molen in een vooraf afgesproken stand te zetten, waarschuwde hij onderduikers in de polder, die dan een veilig heenkomen konden zoeken voor de Duitsers.
In Tienhoven, een streekdorp uit de 16e eeuw, kun je een bakkie doen in het roemruchte café Het Olde Regthuys uit 1657. Een zéér authentieke kroeg, met bijbehorende morsige kleedjes op de tafels. Overigens werd hier in vroeger eeuwen ook echt recht gesproken, vandaar de naam.
Na Tienhoven wandel je al snel langs het schilderachtige Tienhovens Kanaal. Halverwege de 19e eeuw is het gegraven als verbinding tussen Vecht en Eem, maar de werkzaamheden liepen letterlijk vast in de Gooise stuwwal.
Leuk om te weten: nergens ter wereld welt zoveel grondwater op als in dit plassengebied: jaarlijks 34 miljoen kubieke meter (1000 liter per seconde). Dit water is zo schoon dat Waternet er drinkwater voor de hoofdstad van maakt.
Verderop langs het Tienhovens Kanaal kom je bij de Egelshoek. Een illustere plek waar graaf Floris V, bijgenaamd ‘de God van de boeren’, in 1296 door edelen gevangen werd genomen. Let even op de oude grenspaal bij de Egelshoek. Hollandsche Rading betekent letterlijk grens met Holland.
Aan het einde van de wandeling, vlakbij het Gooise bos, houdt een boer me staande. “Ik zag net een das op m'n terrein”, zegt hij met een blik op m'n camera. Opeens word ik heel opgewonden: de meest westelijke dassenburchten van Nederland zijn namelijk precies hier. En ik zou er zóóóó graag eens eentje ontmoeten. Helaas, ik moet het doen met een paard, dat me aankijkt met een blik van 'ben ik te min'?
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.
Lekker eropuit in eigen land. Een minivakantie wandelen of fietsen vanuit een superlekker natuurhuisje. Ik selecteerde de zes allermooiste!