Kroegloper Leersum | Wandelen over Utrechtse landgoederen

Wat is er zo leuk aan deze wandeling?

Op deze vrijdag is het stil in de bossen, op een verdwaalde jogger en mountainbiker na. En dus wandel ik door bossen waar vogeltjes-met-de-lente-in-hun-bol het rijk alleen dachten te hebben. Niet dus: ook ik loop hier vrolijk te fluiten, ondanks de misgelopen koffie.

Tombe van Nellesteijn

Langs de Tombe van Nellesteijn struin ik over paadjes die ik wel ken van Trage Tochten, Groene Wissels en Utrechtpad. De bossen zijn hier veel belopen, en dat is niet voor niets: het is hier heerlijk. Halverwege maart 2016 is het nog een kale bedoening: er zit geen blaadje aan de bomen. En ik maar denken dat de lente vroeg zou zijn dit jaar vanwege de zeer zachte winter.

Begraafplaatsje in het bos

Op het hoogste punt, middenin de bossen, stuit je op een merkwaardige mini-begraafplaatsje. Je mag er eigenlijk niet op, maar ik kan het niet laten om een kijkje te nemen. Omgekomen leden van het verzet uit de Tweede Wereldoorlog, zo te zien van adel. Onder anderen Jonkheer Meester Rijnhard Willem de Beaufort en Diederik Jan Baron van Lynden. Beiden gevallen op 5 mei 1945, beiden een jaar of 25.

Grazende reeën

Halverwege - de bossen heb ik net verlaten - wordt de wandeling nog mooier dan-ie al was. Op een superschattig klein dijkje sta ik opeens oog in oog met 5 reeën die vredig grazen. Ik schrik - zij schrikken. Ik worstel met m'n camera - zij gaan er als een haas vandoor. Voor ik gereed ben om ze te schieten, zie ik alleen nog wat witte kontjes tussen rijen bomen verdwijnen.

Zo lopen de hazen

Even verderop, vlakbij landgoed Sandberg, heb ik geluk. Uit het struikgewas schiet opeens een haas, snel alsof de duvel hem op de hielen zit. Soepeltjes doorkruist hij een weiland. Dan duikt hij een greppel in en zie ik alleen twee flaporen boven het land scheren. Grappig gezicht.

Gerrit Achterberg

Op het kleinschalige landgoed Sandenburg moet ik hier en daar flink omlopen door dicht struikgewas omdat de paden ondergelopen zijn. Ik kom langs het prachtige spierwitte kasteeltje van het landgoed, dat al genoemd werd in 1391. Leuk om te weten: in het koetshuis van Sandenburg is de dichter Gerrit Achterberg geboren. Op m'n pad tref ik panelen met zijn gedichten.

Pas op voor teken!

Na een stukje asfalt schiet ik een paadje in waarop een bordje waarschuwt voor teken. Gekke mededeling, want waarom zouden die nu juist dit paadje hebben gekozen? Maar goed, het is een heerlijk grassig paadje langs een rij knotwilgen en een slootje. M'n humeur is opperbest en kan niet meer stuk. Zo lijkt het.

Natte voetjes

Ongeveer halverwege het tekenpaadje moet ik over een berg grote takken klimmen die enthousiaste wilgenknotters op het pad hebben achtergelaten. De takken striemen m'n gezicht en ik struikel met m'n knie in de modder. Dan laat ook het heerlijke paadje me in de steek: het wordt plots bijzonder drassig. Zó drassig dat het water in m'n schoenen loopt. Binnensmonds vloekend spring ik van graspolletje naar graspolletje. Onzinnig, want veel natter kunnen m'n voeten niet meer worden.

Landgoed Broekhuizen

Na een minder stuk asfalt (wel lekker droog en volledig tekenvrij) kom ik bij het toefje op de wandelpudding: Landgoed Broekhuizen. Mooi schoolvoorbeeld van de Engelse landschapsstijl, met een graftombe in de vorm van een tempel, vijverpartijen, oude bomen en statige lanen. Het landgoed stamt uit de 15e eeuw. In 1736 werd er een mooi landhuis gebouwd.

Kroeglopers: voor Echte Mannen

Kroeglopers, ze zijn bedoeld voor Echte Mannen. Kerels die na een Stevige Tocht gaan Slempen in café De Burgemeester. Bier & Bittenballen. Vertier & Verhalen over Voetbal & Vrouwen. Ik doe dat allemaal niet. Ik laat De Burgemeester links liggen en spring op de bus bij halte Donderberg. Ik neem een slok van m'n Spa Blauw. En ga naar huis, waar m'n Krantje & m'n Pantoffeltjes wachten.