Restaurant De Dennen

We starten bij restaurant De Dennen (anno 1934). Parkeren gaat hier uitstekend, maar neerploffen op het terras zit er zo vroeg op de ochtend nog niet in. Dus gaan we meters maken. Eerst over een mooi paadje waar hoge eiken en berken ons omhullen. Waarna we open weilanden betreden.

Haas(t)je-repje

Een boerderij en schapen in de verte. Mooie wolkenluchten boven frisgroene zoden. We kruisen de Munnikenbeek terwijl een haas ons pad kruist. Wat zijn dat toch razendsnelle dieren en veel groter dan je denkt. Een kilometer na de start zijn we al helemaal in de Klompenpad-stemming.

Langs de Lunterse beek

Het Jufferpad voert langs de Lunterse beek, die sinds kort weer mag meanderen door z’n bloemrijke beekdal. Op de oevers barst het van de paardenbloemen, fluitenkruid, hondsdraf, en de paarse en witte dovenetel. De zachtwitte pinksterbloem maakt het idyllische plaatje af. Of nee, er ontbreekt eigenlijk nog wat: lieflijke weidebeekjuffers, want die schijnen hier veel voor te komen.

Juffers & kasteel

Samen met een aantal ‘historische juffers’ zijn ze de naamgever van deze route, mocht je je dat afvragen. Die andere juffers ontmoeten we verderop, bij het imposante Kasteel Renswoude uit 1654.

Jufferdijk & Juffersluis

De eerste is Margaretha van Culemborg, Vrouwe van Renswoude, die hier in de 16de eeuw in een adellijk huis woonde. Ze mocht graag wandelen in de omgeving. Daarom zijn de op de route gelegen Jufferdijk en Juffersluis naar haar genoemd.

Drie dronken freules

Meer juffers treffen we vlakbij het pad, in de adellijke boerderij De Engelaar. Daar woonden in de 18de eeuw ‘drie dronken freules’. Deze ongetrouwde zusters reageerden niet altijd even alert. Volgens sommigen omdat ze hardhorend waren, anderen hielden het erop dat ze vaak te diep in het glaasje hadden gekeken.

Kasteeltuin in Engelse stijl

De jufferdichtheid ligt hoog, want er is ook nog een kasteelvrouwe uit de 18de eeuw: Maria Duyst van Voorhout. Deze ongehuwde Vrijvrouwe van Renswoude was een sociaal bewogen juffer die graag een pijpje mocht roken. Ze hielp werklozen aan inkomen door ze het ‘grand canal’ naar het kasteel te laten graven. Dat kanaal, omzoomd door hoge bomen, is een van de troeven van de prachtige kasteeltuin in Engelse landschapsstijl waar het Klompenpad ons doorheen voert.

Minder stuk met fraaie uitzichten

Na het mooie kasteel volgt het “saaie stuk langs de N224” waar verschillende medewandelaars over reppen op Klompenpaden.nl. Het is maar een kort traject. Wel knoopt het Jufferpad er nog twee niet bijster boeiende kilometers aan vast. Je wandelt dan over een rustig weggetje. Is allemaal goed te doen en de uitzichten over boerenland blijven fraai.

Natuurparel Het Meeuwenkampje

In het uiterste zuiden van het Jufferpad moeten we helaas ‘natuurparel’ Het Meeuwenkampje links laten liggen. We wandelen namelijk middenin het broedseizoen, en Het Meeuwenkampje is nu het rijk van de weidevogels. Die genieten zonder pottenkijkers van de gevlekte orchis, moeraskartelblad, moeraswolfsklauw en de grote en de kleine ratelaar die hier voorkomen. We gaan zeker nog eens terug buiten het broedseizoen om mee te genieten.

Bloemrijk paadje

De routeverkorter die we nu nemen is trouwens ook niet verkeerd. Een prachtig bloemrijk paadje voert ons tussen weilanden vol felgele paardenbloemen door. Waarbij we wel alert moeten zijn op razende racefietsers en ontketende ouderen op e-bikes.

Grebbelinie

Het paadje leidt naar Bezoekerscentrum Grebbelinie dat gevestigd is in Fort aan de Buurtsteeg. Die Grebbelinie bestaat uit een serie forten en andere verdedigingswerken, verbonden door lange rechte dijken waar je overheen kunt wandelen. Tweehonderd jaar lang – tussen 1745 en 1945 – werkten ze aan de versterkingen die het westen van Nederland moesten beschermen tegen aanvallen uit het oosten. Het Fort aan de Buurtsteeg is een van de grootste en belangrijkste verdedigingswerken van de Grebbelinie.

Over de Batterijen

De route pakt een van die dijken, met de intrigerende naam ‘De Batterijen’. Ook al weer zo’n superschattig paadje tussen berken en eiken met bermen vol fluitenkruid. Tussen de bomen door kijken we op weilanden waar het goed grazen is, getuige de tevreden koeien die daar met hun vier magen aan het uitbuiken zijn.

Klein Wolfswinkel & Groot Abbelaar

Het Jufferpad leidt ons over nieuw aangelegde landgoederen, die verrassend leuk zijn. Op Klein Wolfswinkel, Wittenoord en Groot Abbelaar zijn de voormalige landbouwgronden omgevormd tot een coulisselandschap. Bomenrijen, bosjes en opnieuw een beekje zorgen voor afwisselend landschap met mooie doorkijkjes. Broedvogels als de kievit, reeën en zelfs de das voelen zich hier thuis.

We mogen weer

Inmiddels is bij restaurant De Dennen het riante terras nu open en de zon schijnt dat het een lieve lust is. Die kans laten we niet aan onze neus voorbijgaan: na vele terrasloze maanden ‘mogen we weer’. De thee met appeltaart smaakt extra lekker.