Muisstille beukenlaan

Wandelen rond Lage Vuursche op een mooie zondag in de herfst, is dat een goed idee? Worden de bossen dan niet overspoeld door hondenuitlaters en gezinnen met kinderen? Dat valt reuze mee. In en vlak rond het dorp is het inderdaad een drukte van belang vandaag. Maar al na een halve kilometer betreed ik een muisstille beukenlaan. En die stilte begeleidt me op vrijwel de hele wandeling.

Rustgevend paadje

Even verderop slaat de route een lang pad in waarop rijen hoge eiken, beuken en berken je helemaal omhullen. Aan weerszijden wild begroeide slootjes. En daar weer achter hobbelige weilanden met grazende charlerois runderen. Rustgevend tafereeltje. Op de slootkanten tref je in het juiste seizoen de mooiste paddenstoelen.

Kleur in de bossen

Verderop trek je de bossen weer in, met eeuwenoude, gedrongen beuken en knoestige eiken. Nu, eind september, zijn die nog lang niet in herfsttooi, maar dat kan deze Heuvelrugroute niet helpen. Stervende koningsvarens zorgen gelukkig voor kleur in de bossen, vooral als het lage zonlicht ermee speelt. Eikels en beukenootjes knerpen onder m’n Vibram-zolen, een heerlijk geluid.

Natuurgebied Nonnenland

Nu kom je bij een halfopen landschap dat luistert naar de naam Nonnenland. Die naam heeft dit natuurgebiedje gekregen omdat het rond 1600 eigendom was van een vrouwenklooster in De Bilt. Een prachtig traject voert over een kronkelpaadje door de bosrand.

Ringslang & zonnedauw

Je krijgt zicht op uitgestrekte weilanden bespikkeld met gelukkige koeien. Een beekje meandert door de velden, het is een nat gebied met een grote soortenrijkdom. Hier kun je de ringslang treffen, en het vleesetende plantje zonnedauw.

Ridderoordse bossen

Nu betreed je de Ridderoordse bossen, op de westhelling van de Utrechtse Heuvelrug. Bossen wisselen af met heide en natte veenweide. Ideaal voor de das, die hier ‘s nachts rondscharrelt. Dassen bouwen hun burchten graag in zandige bossen en voelen zich daarom thuis in dit bos. In de lagere delen gaan ze op zoek naar hun favoriete maaltje: aardwormen. Smullen!

Geschubde inktzwam

In de bomen vind je meer dan dertig soorten zangvogels. Die zie ik allemaal niet, maar wel de geschubde inktzwam, een opmerkelijke paddenstoel (zie foto).

Eyckenstein & Roverestein

Even moet je een stukje langs een drukke weg, om ter hoogte van de landhuizen Eyckenstein en Roverestein een volgend Koninklijk landgoed te betreden. Zorg wel dat je die landhuizen ziet, ze staan een stukje van het pad af, vlakbij café-restaurant Mauritshoeve.

Schitterende tocht

Zelf luister ik niet naar m’n eigen advies: ik loop er straal aan voorbij, zo ben ik inmiddels opgegaan in deze schitterende tocht. Dus moet ik een heel stuk teruglopen om ze speciaal voor jullie op de foto te zetten. Doe ik graag hoor, geen dank.

Tuinarchitect Springer

Eyckenstein ligt vol in het zicht pompeus te pronken met z’n vier enorme zuilen. Roverestein is veel bescheidener en ligt verscholen in de bosrand. Beide buitenplaatsen hebben tuinen die zijn aangelegd door de bekende tuinarchitect Leonard Springer.

Kruip-door-sluip-door

Na wat boerderijen met bio-runderen en een landwinkel ga je weer de bossen in. Eerst over een kruip-door-sluip-door paadje, waarvan ik me afvraag of het wel de bedoeling is dat ik hier loop. Dan volgt de route een drooggevallen maar woest begroeid beekdalletje. Oude beuken klampen zich met al hun wortels vast aan oeverwallen die overwoekerd zijn door hoge varens. Een prachtig traject.

Kasteel Drakesteijn

Aan het eind kom je nog langs het optrekje van Beatrix: kasteel Drakensteijn (anno 1640). Helaas zie je alleen het hoge, met klimop begroeide hek: de prinses is op haar privacy gesteld.

Café-restaurant De Lage Vuursche

Mocht je nog wat willen eten of drinken in Lage Vuursche dan is het oude café-restaurant De Lage Vuursche een absolute aanrader. De appeltaart is bijna net zo goddelijk als deze Heuvelrugroute.