Rietgedekte boerderijen

Op deze zonnige zaterdagochtend is het heerlijk rustig in Polsbroekerdam, een lintdorpje waar niet overdreven veel te beleven valt. Maar waar ze wel pronken met rietgedekte boerderijen voorzien van versierde kroonlijsten.

Protesteren tegen windmolens

Een kaarsrecht asfaltfietspad voert ons door de weidsheid van het Groene Hart, en we genieten nu al van het uitzicht. Geplande windmolens dreigen dat wreed te verstoren, zo vertellen verontwaardigde protestborden ons. Op internet staat dat de windmolens voorlopig in de ijskast zijn gezet.

Glibberige paden

We betreden natuurgebied Willeskop en verruilen asfalt lange tijd voor grassige houtkades. Die zijn soms zo glibbermodderig dat we alle zeilen moeten bijzetten om op de been te blijven. Dat blijkt tijdens deze prachtige tocht een onverwachte uitdaging.

Hoge overstapjes

Even verder komen we bij een tweede uitdaging: een van de vele hekjes die we over moeten. Heb je lange benen, dan is dat geen enkel probleem. Korte benen geven ongemak in het kruis.

Vogelkraamkamer van jewelste

Het is direct schitterend, met adembenemende uitzichten over plassen waar het inderdaad barst van de watervogels. Ze komen hier om te rusten, te foerageren en, zoals nu, te overwinteren. In de lente schijnt dit een van de grootste vogelkraamkamers van het Groene Hart te zijn, en wij kunnen ons daar alles bij voorstellen.

Witvleugelstern & ralreiger

Door de ‘magneetwerking’ heeft Willeskop ook regelmatig bezoek van zeldzame vogelsoorten, waaronder de witvleugelstern, Amerikaanse wintertaling en ralreiger. Op de voedselarme grond gedijen al even zeldzame planten, zoals het moerasvergeet-mij-nietje en de beschermde zwanenbloem.

15.000 vrachtwagens

Willeskop is niet natuurlijk ontstaan: tot 2002 was dit een polder waar koeien graasden. Maar liefst 300.000 kubieke meter grond – 15.000 volle vrachtwagens – is afgegraven waardoor dit water- en moerasrijk natuurgebied ontstond.

Heerlijke houtkade

Kilometerslang gaat de tocht over een heerlijke houtkade, omzoomd met wilgen, elzen en berken. En we krijgen telkens mooie doorkijkjes over de uitgestrekte plassen. Geen mens te bekennen. Of toch: een vogelaar met kaplaarzen en een enorme telescoop op z’n rug. Echt vriendelijk groet hij niet, maar wij verstoren natuurlijk zijn tête-à-tête met de vogelwereld.

Sijsjes & drijfsijsjes

Deze Groene Wissel drukt ons wel met de neus op de feiten: onze vogelkennis schiet schromelijk tekort om chocola te kunnen maken van de vele verschillende soorten die hier te vinden zijn. Het niveau van ‘je hebt sijsjes en je hebt drijfsijsjes’ zijn we weliswaar ontsproten. En een grutto herkennen we omdat hij zich altijd netjes voorstelt. Maar heel veel verder komen we niet.

Schuwe roerdompen & jagende slechtvalken

Gelukkig schiet een bord langs het pad ons te hulp. Gekuifde kieviten, trotse blauwborsten, snoezige smienten, schuwe roerdompen (oemp oemp), vrolijke veldleeuweriken, sierlijke zilverreigers, jagende slechtvalken, wufte waterrallen, kranige kiekendieven: een kleine greep uit de vele soorten die je hier kunt spotten.

We nemen ons vast voor om tijdens de lange winteravonden onze kennis eens te gaan bijspijkeren. Dat hebben we ons eerder voorgenomen. Maar nu echt 😉

Hoge uitkijktoren

Verderop komen we langs een hoge uitkijktoren die smeekt om een beklimming. Prachtig om dit hele gebied te kunnen overzien en de grote groepen vogels voorbij te zien zeilen. Wát een rust straalt dit gebied uit.

Dwars door de weilanden

Verderop verlaten we het plassengebied en na een (hoge!) overstap trekken we zonder pad dwars door de lekker sappige weilanden. Schapen, koeien en een enkele gevaarlijke stier kijken verlangend onze richting op. Gelukkig zit er een sloot tussen.

Groene snelwegen

We betreden een tweede houtkade. In de middeleeuwen waren de kades vaak de begrenzing van oude ontginningsgebieden en polders. Tegenwoordig vormen ze ideale ‘groene snelwegen’ voor kleine dieren als vogels, vlinders, vleermuizen, bunzingen, hermelijnen en soms een verdwaald kippetje. Door de beschutting van de bomen voelen ze zich veilig voor jagende roofvogels.

Horeca onderweg

Veel horeca kom je niet tegen op deze Groene Wissel. Bij Gasterij De Toren (halverwege) kun je in de winter alleen op zondagmiddagen terecht voor je natje en je droogje. Aan het eind tref je pannenkoekenboerderij Midden in ‘t Land.

Maar er zijn meer dan genoeg bankjes-met-uitzicht om je zelf meegebrachte lunch te verorberen. Kies voor deze tocht een stralende dag: met wind en regen heb je zeer weinig beschutting.