Waterdichte schoenen

Trek wel waterdicht schoeisel en een oude broek aan: het is flink modderig langs het Tienhovens Kanaal. En de Zodden zijn wel super zalig maar ook zeer zompig.

NB: op zondagen is deze wandeling niet bereikbaar met het openbaar vervoer.

Zes verliefde stelletjes

Vooral op het Bert Bospad zul je in de lente tal van zwanenpaartjes in het riet zien nestelen. Ik zag in één ruime blik zo een stuk of zes stelletjes scharrelen met takjes. En met elkaar. Prachtige vogels zijn het toch. En wist je dat ze ontzettend trouw zijn? Een zwanenstelletje blijft levenslang bij elkaar.

Romantische stemming

Het Bert Bospad is sowieso een prima plek om in een romantische stemming te komen. Ik zag daar ook nogal wat mensenstelletjes gearmd over de Zodden struinen.

Boswachter Bert Bos

Het pad dankt zijn naam aan Bert Bos die hier boswachter was. Bert wilde zoveel mogelijk mensen laten genieten van de natuur. Hij deed dit met aanstekelijk enthousiasme, waardoor hij een echte ambassadeur werd van Staatsbosbeheer. Het pad loopt dwars door ‘zijn’ gebied, waar hij zijn ziel en zaligheid inzette voor de natuur. Bert overleed in 1996. Veel te jong: hij was pas vijftig.

Weids uitzicht over Zodden

Je start met een mooi paadje dat even verderop een moerasbos in slingert. Na een kilometertje opent het bos zich abrupt, en krijg je weidse uitzichten over de Westbroekse Zodden: een open gebied met laagveenmoeras. Drassige weiden, trilveen en open water wisselen elkaar af en vormen een schitterend tafereel. De vergezichten zijn beschilderd met molens en de kerktorentjes van Tienhoven, Maarsseveen en Nieuw-Loosdrecht aan de einder.

Zeldzame schraallanden & trilvenen

Staatsbosbeheer heeft wel z’n handen vol aan die Zodden. Als we de natuur haar gang laten gaan, zou alles dichtgroeien tot één groot moerasbos van elzen en wilgen. Daarom wordt het bos gekapt en zorgen graafmachines voor open water. Hierdoor krijgen de rietvelden en de zeldzame schraallanden en trilvenen weer een kans.

Slank wollegras

Een trilveen – je durfde vast niet te bekennen dat je het niet wist – is een drijvende mat van plantenresten, waarop nieuwe planten kunnen groeien. Dit alles dankzij het zuivere water dat hier naar boven borrelt. Slank wollegras is een van de zeldzame planten die hierdoor goed gedijt. Bloeit mooi van mei tot juli, dat slanke wollegras.

Tienhovens Kanaal

Met moeite neem ik afscheid van het Bert Bospad. Maar direct staat alweer een volgende parel van een pad voor me klaar: een klein weggetje langs het Tienhovens Kanaal. Begint met asfalt, maar al snel loop je weer over een modderige grasdijk te stampen. Dat kanaal, stel je er niet te veel van voor: het is meer een brede sloot. Maar wel met hele mooie rietkragen en zo recht als een kaars tot aan de horizon. Je loopt hier door de moeraslanden van de Tienhovense Plassen, waar veel vogelsoorten broeden.

Honderden ganzen

Langs de oevers van het kanaal bloeit de meidoorn en in het water liggen de bladeren van de gele plomp. Rechts van je zie je weilanden en piepen kerktorentjes op. Links van je ligt een gebied van laagveen en moeras. Met luidruchtig gegak vliegen telkens groepen van honderden ganzen op uit het natte land. Mooi gezicht, ook al is niet iedereen gelukkig met de overpopulatie aan ganzen in Nederland.

Loosdrechtse Plassen

Richting Tienhoven wordt het pad steeds modderiger en tegelijk steeds mooier. Je passeert het open water van de Breukeleveensche Plas, ook wel de Stille Plas genoemd. Ja, je scheert hier pal langs de Loosdrechtse Plassen.

Het Olde Regthuys

In Tienhoven heb je vast zin in een bakkie. Neem die dan in het roemruchte café Het Olde Regthuys uit 1657, een zéér authentieke kroeg. Dat betekent: vlekkerig tapijt plus morsige kleedjes op tafeltjes van zwaar eikenhout. Gezellig is het er zeker, en de bediening is uiterst vriendelijk. Overigens werd hier in vroeger eeuwen ook recht gesproken, vandaar de naam.

Streekmuseum Vredegoed

Het laatste stuk van de wandeling is iets minder zalig: je loopt over asfalt door de dorpen Tienhoven en Oud-Maarsseveen. Op zich geen straf, want de huizen en boerderijen zijn zeker bezienswaardig. Maar het autoverkeer over het smalle weggetje dwingt je telkens richting sloot. Afijn, de uitzichten blijven magnifiek tot aan het eind. O ja: in Tienhoven kom je nog langs streekmuseum Vredegoed, gevestigd in een rijksmonument. Let op de art nouveau- en Jugendstil-elementen van deze prachtige monumentale langhuisboerderij uit 1906.