Tijdens de etappe van Hoenderloo naar Loenen feliciteren we onszelf twee keer: we gaan over het hoogste punt van het Trekvogelpad én we passeren het 300-kilometerpunt. Wauw, goed gedaan, vinden we zelf. Vooral in de herfst is dit een mooie etappe, die door afwisselend bos voert. Begin september gaven paddenstoelen het bos veel kleur. Tel daarbij de nog bloeiende heide op, en je snapt dat we een mooie wandeldag hadden.
Na de wonderschone etappe over de Hoge Veluwe maakten we ons een beetje zorgen over het vervolg van het Trekvogelpad. Hadden we nu niet ons hoogtepunt beleefd en al ons Trekvogelkruit verschoten? Het topniveau van de Hoge Veluwe heeft deze etappe inderdaad niet. Maar ook tussen Hoenderloo en Loenen werden wij getrakteerd op aangename verrassingen. De grootste waterval van Nederland, om maar wat te noemen...
Hoenderloo is een prima startpunt voor deze wandeling. Er is aardig wat horeca (al was die gesloten op zondag om 10 uur), maar het dorp is ook weer niet super toeristisch. Hoenderloo oogt welvarend, met flink wat prachtige huizen. En dat terwijl het hier een armoedig zooitje was halverwege de 19e eeuw.
Destijds was Hoenderloo niet meer dan een plukje plaggenhutten met bewoners die een armzalig bestaan leidden. Tijdens een van zijn zwerftochten over de woeste Veluwe zag dominee Ottho Heldring het droeve lot van het afgelegen dorp. Om de nood te lenigen liet hij een waterput, een school en een kerk bouwen. Vooral de fraaie witte Heldringkerk (1857) ligt er fotogeniek bij. Het is het oudste gebouw van Hoenderloo en heeft emotionele waarde voor de dorpelingen, die liefdevol spreken van ‘de kerk op de bult’.
Een bult van grotere proporties passeer je op Schenkenshul, een schitterende grassige heuvel en tevens het hoogste punt van het Trekvogelpad. Op tachtig meter hoogte steek je hier de grote stuwwal van de oostelijke Veluwe over. Nou moeten jullie even niet in de lach schieten, maar wij liepen die hele Schenkenshul gedachteloos voorbij. Een blunder van jewelste. Laat het jou niet overkomen, knoop de Schenkenshul in je oren als je deze etappe loopt.
Aan de naam Schenkenshul kleeft een aardige anekdote. In het nabijgelegen bosgebied De Rimboe stond vroeger een klooster. Het verhaal gaat dat twee broers met de naam Schenk tijdens een stormachtige nacht in februari 1842 het zilver uit het klooster stalen. De Schenkjes zijn opgepakt en veroordeeld, maar het zilver is nooit gevonden. Het gebied waar de schat waarschijnlijk nog ergens ligt, heet daarom De Schenkenshul oftewel de Heuvel van Schenk. Reden temeer om hier je ogen open te houden.
In de tweede helft van de wandeling wijkt het dichte bos opeens voor een schitterend heuvelachtig heideveld waar je omheen loopt. Toen wij er waren kleurde de heide de heuvels nog prachtig paars. Klein Zwitserland heet dit natuurgebied, vanwege de flinke hoogteverschillen. De gevarieerde natuur trekt hier edelherten en wilde zwijnen. Maar ook twee verschillende soorten van de witsnuitlibel, die inderdaad, je voelt hem al aankomen, allebei een mooi wit snuitje hebben.
Een aardige verrassing komt tegen het einde van deze etappe op je pad: je loopt een mooi stuk langs de Vrijenberger Spreng die een behoorlijk verval kent. De atmosfeer is hier gelijk aangenaam koel. Langs het water schieten bijzondere paddenstoelen uit de grond, en in de lente is het hier ongetwijfeld bloemrijk. Je wandelt langs de Grote en de Kleine Waterval, met een voor Nederland spectaculaire val van vijftien meter. Niet bepaald de Niagara watervallen, maar het zijn wel de grootste watervallen van Nederland. De kunstmatige Vrijenberger Spreng is in 1865 gegraven om het Apeldoorns Kanaal van water te voorzien.
In 1851 begon dominee Heldring met de opvang van verwaarloosde kinderen. Hieruit is de huidige Hoenderloogroep voortgekomen, die opvang biedt aan kinderen met gedragsproblemen. Heldring haalde zijn vrienden ook over om woeste grond te kopen. De ontginning moest de bevolking werk verschaffen. Van Eeghen, president van de Nederlandse Bank, ontpopte zich als de meest enthousiaste ontginner. Hij liet het Hoenderlose Bos aanplanten. Rond 1910 kocht Anton Kröller (van het Kröller-Müller Museum) de bossen om ze toe te voegen aan zijn zwijnenimperium: De Hoge Veluwe.
Wat leuk is: in de bossen van Hoenderloo staat de Bos-Vogelhut. Wat nog leuker is: die Bos-Vogelhut heeft een eigen Facebookpagina. Met prachtige foto’s van vers gespotte vogels: appelvinken, zwartkopjes, staartmeesjes, boomklevers, haviken en ga zo maar door. Ga naar Facebook/hoenderloo en zeg net als wij: Vind ik leuk!
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.