Vandaag mag dan de eerste dag van de rest van m’n leven zijn, het is ook de eerste dag van een lange wandelreis die ik voor de boeg heb. Bijna 500 kilometers voeren me over het Pieterpad, van de kruin van Groningen naar de hak van Limburg. Startplaats Pieterburen is bekend van het Zeehondencentrum van Lenie ‘t Hart.

Het Pieterpad schotelt je vandaag een alpine etappe voor. Je beklimt maar liefst drie bergen: de Besthmenerberg, Archemerberg en Lemelerberg. On-Nederlandse vergezichten zijn je deel. Dat hoge niveau houdt geen stand, want door het laagland is het taai wandelen. Gelukkig sluit je af in stijl: over de beboste flanken van de Hellendoornsche Berg.

Na de prachtige etappe van Hellendoorn naar Holten valt het traject na Holten wat tegen. Met saaier landschap en flink wat asfalt. Gelukkig maken de laatste vijf kilometer veel goed. Landgoed Verwolde en het prachtige ‘kasteel’ vind je daar op je onverharde pad. En je staat oog in oog met de dikste eik van Nederland.

De wat matte startkilometers van deze etappe kun je zelf verrijken door twee keer van het Pieterpad af te stappen. Een romantisch theekoepeltje met een poëtisch tintje en een fraai natuurgebied zijn je vangst. Daarna is het overigens ook goed vissen, want Het Enserinck en Kasteel Den Bramel zijn ware ‘prachtpaleizen’.

Fraaie etappe met een glansrol voor kasteel Vorden en het kasteelpark dat het omgeeft. Ook daarna is het niet verkeerd: je wandelt door een afwisselend landschap van boerenland, landgoederen, natuurgebiedjes. Soms krijg je een wat minder traject over asfalt. De bossen van ‘t Zand – een voormalig stuifzandgebied – zorgen voor nog meer variatie.

Net als bij de vorige etappe is ook nu de glansrol weggelegd voor een kasteel: het fraaie 14de eeuwse Slangenburg. Maar er is meer. Je passeert een melkfabriekje, een kathedraal en de Oude IJssel. En wandelt door een houtwal die gered is dankzij bewonersinzet. Saaie kilometers kent deze etappe helaas ook. Maar dan doemen de heuvels van het Montferland op.

Vandaag schotelt het Pieterpad me een bergetappe voor. De heuvels van het Bergherbos reiken tot boven de 80 meter. De uitkijktoren – die daar nog 26.5 meter aan toevoegt – biedt panorama’s over de bossen op de stuwwal. Met daaromheen een gouden rand van glooiende akkers. Ook in het Duitse Hoch-Elten zijn de uitzichten fenomenaal. Daarna zakt deze etappe helaas door z’n hoeven.

Op deze pittige etappe van het Pieterpad wandel je ruim 20 kilometer door uitgestrekt weidelandschap met – als je geluk hebt – spectaculaire wolkenluchten. Het pittoreske wierdedorp Garnwerd en het hooggelegen kerkje van Oostum liggen op de route. Fraaie kilometers voeren langs het Reitdiep tot in het oude hart van de stad Groningen. Maar oei wat een asfalt.

De stad Groningen uitlopen is vandaag geen sinecure: er zijn werkzaamheden, zware werkzaamheden. Na omtrekkende bewegingen wordt de route gelukkig mooier en mooier. Je kronkelt verhard mee met het Hoornsediep en scheert langs het Paterswoldsemeer. Daarna komt deze etappe goed op stoom, met prachtige trajecten door bossen en over boerenland.

Mooiste etappe van het Pieterpad tot nog toe! Je wandelt door het wonderschone beekdal van de Drentsche Aa, door de Gasterse Duinen en over de grote stille heide van het Balloërveld. Bossen en het pittoreske brinkdorp Gasteren bieden nog meer afwisseling. Mulle zandpaadjes zorgen voor pit.

Over een voormalig spoorlijntje wandelen we het dorpje Rolde uit op deze etappe van het Pieterpad. Een bijzonder groen en bloemrijk traject. Nog mooier is het beekdal van het Andersche Diep, waar we vanaf houtwalletjes op uitkijken. Dan volgt een stille tocht door wat saaie bossen. Gelukkig zorgen schilderachtige heide en vennetjes voor afwisseling.

Bosrijke etappe van het Pieterpad! Over lange zandlanen en keienwegen wandel je door boswachterijen Schoonloo en Sleenerzand. In de gemengde bossen zorgen beuken, eiken en berken voor sfeervolle herfstkleuren. Heidevelden met vennetjes en jeneverbessen bieden nog meer afwisseling. Pittige maar aangename etappe.

Op internet wordt deze Pieterpad-etappe flink neergesabeld, dus ik had me voorbereid op het ergste. Maar een draak van een wandeling is het niet. OK, je wandelt veel over asfalt. En ook het landschap is niet overdreven mooi en gevarieerd. Maar Sleen is pittoresk, je krijgt weidse uitzichten over boerenland, de eindeloze rijen eiken en beuken langs slingerweggetjes hebben wel wat, en het Kasteel van Coevorden is prachtig.

Elk langeafstandspad kent wel een lelijk eendje en deze etappe van Coevorden naar Harderwijk is er zo eentje. Landschap dat doorspekt is met drukke wegen. Horizonvervuiling van windmolens en verdozing. En dan krijg je ook nog flink wat asfalt onder je schoenzolen. Vestingstadje Gramsbergen halverwege is een lichtpuntje.

Na het soms ronduit lelijke traject van Coevorden naar Hardenberg heb ik vandaag recht op een wonderschone etappe van het Pieterpad. Die krijg ik helaas niet. Maar al grossiert ook deze etappe niet in hoogtepunten, toch is er vooruitgang. Zo bezorgt Rheeze je een dorps gevoel. En hoe dichter bij Ommen, hoe mooier het wordt, ook al rijmt dat niet.