Lichtsterke standaardprimes met een brandpunt van 50mm zijn populair, en dat is niet voor niets. Ze zijn veelzijdig inzetbaar: voor reportages, straatfotografie, landschappen, portretten en ga zo maar door. Dankzij hun lichtsterkte zijn ze uitstekend ‘s avonds te gebruiken en kun je fraaie bokeh krijgen. De nieuwe Sony 50mm f/1.4 GM is een bijzonder aantrekkelijke standaardprime. Ik mocht hem testen.
Een ‘pixelpeeper’ ben ik niet, mij gaat het meer om de sfeer van een foto. Compositie, belichting, standpunt, onderwerp, een scène die je aan het denken zet of in de lach doet schieten: ze zijn zoveel belangrijker dan een grammetje scherper bij 100% inzoomen. Toch is het leuk om bij de foto’s van deze Sony 50mm f/1.4 GM helemaal tot het gaatje te gaan: je kunt eindeloos inzoomen en zult verbaasd zijn door de scheermesscherpte die je foto’s ook dan hebben. Zelfs bij 200% inzoomen zie ik nog scherpte en minieme details, zoals in bovenstaande foto. Alle foto’s zien? Bekijk de gallery onderaan deze pagina.
Maar zoals gezegd: beeldkwaliteit gaat natuurlijk over veel meer dan over die loeischerpte die de 50mm f/1.4 ook te bieden heeft. Laten we bijvoorbeeld eerst eens kijken naar de kleurweergave. Met deze Sony schoot ik niet alleen op een stralende dag, maar ook bij echt Hollands weer: grauw, grijs, miezerig. Waarbij je natuurlijk ook echt Hollandse foto’s krijgt. Toch zijn de foto’s die je met deze standaardprime in combinatie met mijn testcamera Sony A7 IV ook dan kunt schieten aangenaam van kleur.
Sony 50mm GM op Cameranu.nl >>
Een lens is geen toverstok, zelfs al is het een G Master. Ook met deze Sony fotografeer je midden op de dag met fel zonlicht niet de sterren van de hemel. Al vielen de beelden me nog mee. Nee, dan ‘s avonds tegen schemering, als betoverend strijklicht de kleuren zacht laat stralen. Dan is deze Sony op z’n best, met volle, rijke kleuren die toch heel natuurlijk ogen. Niets overdrevens, gewoon bijzonder fraai.
Voor mij moet ik met een 50mm-lens lekker dicht op m’n onderwerp kunnen kruipen. Daarin is deze Sony niet overdreven goed, maar zeker ook niet slecht en vergelijkbaar met rivalen van Canon en Nikon. Met de Sony kun je fotograferen vanaf 41cm en je bereikt daarmee een vergrotingsfactor van 0.16x (bij een echte macrolens is dit 1x). Ruim voldoende voor intieme close-ups, bijvoorbeeld van ontluikende voorjaarsbloemen.
Tegen de zon in fotograferen is meestal ‘een uitdaging’. Beelden krijgen harde en soms zelfs ronduit gekke kleuren als je niet oppast. Dat is bij de Sony 50mm f/1.4 GM niet anders. Toch kun je mooie tegenlichtopnames maken. En wat ook mooi is: de zonnesterren die je – met dichtgeknepen diafragma – kunt krijgen in je beelden.
De bokeh van de Sony is helemaal top. Met een snel diafragma van f/1.4 en 11 afgeronde diafragmabladen bereik je die heerlijke vage achtergronden super eenvoudig. Zeker als je van dichtbij fotografeert, krijg je waanzinnig mooie achtergrondonscherpte. Eentje om te zoenen: zacht, romig en een tikkeltje dromerig. Precies zoals je hem wilt hebben. Gelukkig zijn de bokeh-bollen niet allemaal perfect rond, zodat het ook zeker een karaktervolle lens is.
Omdat je met deze standaardprime ook goed ‘s avonds op pad kunt, wil je ook dan fraaie bokeh in je foto’s. En dat lukt alweer heel goed met deze 50mm f/1.4 GM. Zo goed zelfs dat het beslist verslavend is om de mooiste, kleurrijkste bokeh-bollen in de hooglichten tevoorschijn te toveren. ‘Magisch’ is het woord dat bij me opkomt. En verslavend dus, ik schoot zeker 100 ‘bokeh-foto’s’. En nu ik de Sony weer heb teruggestuurd, moet ik keihard afkicken.
Sony staat bekend om z’n uitstekende autofocus. En daarin stelt deze 50mm niet teleur. Dat je als lens bij stilstaande beelden het scherpstelpunt makkelijk vindt, is natuurlijk geen prestatie. Die prestatie telt wél bij snel bewegende onderwerpen. Opvliegende vogels – hoewel dit geen wildlife-lens is natuurlijk – pakt hij snel op, en houdt hij vast alsof z’n leven ervan afhangt. Snelle auto’s en flitsende fietsers, hij grijpt ze allemaal bij de lurven. Lekker. Al die auto’s die veel te snel de IJtunnel uit scheuren, mogen in hun handen knijpen dat ik niet bij de verkeerspolitie werk.
Deze Sony mag een geavanceerd stukje techniek zijn, hij is eenvoudig te bedienen. Onmisbaar vind ik een diafragmaring, en dit is wel een heel mooie. Voor video is hij losklikbaar, maar omdat ik veel fotografeer zijn de klikjes voor mij onmisbaar. Ik miste ze zeer op m’n Nikon Z 24-70mm f/2.8, waardoor je veel makkelijker dan je wilt je diafragma verdraait. Met deze Sony kun je het diafragma zelfs muurvast zetten met de Iris-schakelaar. Ook een AF/MF-schakelaar ontbreekt niet. Top!
Meerdere lichtsterke standaardprimes heb ik in m’n leven ‘versleten’. Maar de lens waarmee ik de Sony één op één kan vergelijken is de Fujifilm XF 33mm f/1.4 R LM WR die ik sinds kort standaard op m’n Fujifilm X-T5 heb zitten. Is het appels met peren vergelijken? Een beetje wel. De Fuji is een lens voor aps-c-camera’s, de Sony is een echte fullframer. Overigens is 33mm in aps-c hetzelfde als 50mm in fullframe.
Toch scoren de lenzen wat mij betreft op veel vlakken vergelijkbaar. En dat is een groot compliment voor Fujifillm en voor de X-T5, die meer megapixels in huis heeft dan testcamera Sony A7 IV (40MP versus 33MP), maar wel een kleinere sensor. De Sony is onmiskenbaar scherper als je sterk inzoomt, maar heel veel scheelt het niet. De bokeh van de Sony is wat mooier, maar niet heel veel mooier. De Fuji schiet – heel subjectief – nog wat karaktervollere beelden.
Waar de Sony echt in uitblinkt ten opzichte van de Fuji, is de autofocus. Voor stilstaande beelden is er geen verschil, maar bij tracking en bij eye-autofocus zijn de verschillen flink. De Sony is preciezer, sneller en bijt zich als een pitbull vast in je onderwerp en laat niet meer los. Recente ervaringen met Nikon (Z7 II) laten vergelijkbare verschillen zien: wat alle reviewers beweren is ook echt waar: Sony is kampioen autofocus.
Niet onbelangrijke verschillen zitten ‘m in draagbaarheid en prijs. Om met dat eerste te beginnen: de Sony weegt 516 gram, de Fuji 360 gram. En tegen de 74 x 67mm van de Fuji (lengte x diameter) staan de 96 x 81mm van de Sony. Het is een vetzak als je hem naast de slanke Fuji zet. Het prijsverschil is nóg veel groter: 799 euro voor de Fuji en liefst 1.849 euro voor de Sony. Weerspiegelt een prijsverschil van ruim twee keer het kwaliteitsverschil? Geenszins.
Kortom: mijn ervaringen met de Sony 50mm f/1.4 GM zijn zeer positief. Dit is een lens waar je eindeloos veel plezier aan zult beleven, omdat hij zo veelzijdig, scherp en lichtsterk is. Een lens die ook heel draagbaar is, al legt hij het op dit punt én op het punt van de prijs af tegen mijn Fujifilm. Maar ben je Sony-fotograaf, dan is de 50mm f/1.4 GM een ‘no-brainer’. Zeker als de duurdere en zwaardere 50mm f/1.2 (778 gram) voor jou een brug te ver is.
Overigens heb ik de videokwaliteiten van deze Sony zelf niet getest. Daar schijnt hij ook enorm goed in te zijn, als ik de reviews van de experts mag geloven. Ik heb ze voor je op een rij gezet.
Sony 50mm GM op Cameranu.nl >>
Ik raad van harte Cameranu aan: een winkel met de allerbeste service en een hoge score op kennis en klantvriendelijkheid. Niet alleen bij mij, maar bij duizenden klanten zoals jij en ik.