Wie van de Drie?

Een terrasje pakken in startplaats Laren is aan te bevelen, want alleen in de laatste kilometers vind je nog een theetuin. Bij restaurant Witkamp hap je in lekkere taartjes. En vanaf het terras heb je zicht op een beeldje van Albert Mol, die in Laren geboren is. Als een een van de eerste televisiepersoonlijkheden kwam hij openlijk voor z’n homoseksualiteit uit. Moeten we wel terug naar tv-programma ‘Wie van de Drie?’ uit de jaren zeventig van de vorige eeuw.

Brokkelig asfalt

Over een brokkelig asfaltweggetje wandel je het dorp uit. Maisvelden strekken zich uit langs het pad, de aardappels staan in bloei en boeren hebben braaf de akkerranden ingezaaid met bijvriendelijke bloemen. Een haas schiet over de velden, een rietgedekte boerderij verschuilt zich in de bosrand.

Saaie kilometers

Best aardig wandelen al met al, maar als na vier kilometer de stappen nog steeds over asfaltweggetjes gaan, schiet je als Pieterpad wel wat tekort. Op den duur wordt het landschap van maisvelden en aardappelvelden langs dat asfalt bovendien een tikkeltje saai.

Twentekanaal

Je stapt een roestig spoorlijntje over en verderop biedt het kaarsrechte Twentekanaal wat afwisseling. Bomenrijen schieten langs het kanaal richting de horizon, en de wolkenluchten spiegelen zich in het water.

Rivier De Berkel

Mooier wordt het even verder als je De Berkel kruist, een riviertje dat vanuit Duitsland aan komt zetten, fraai door een landschap van bollende akkers en bloemrijke graslanden meandert, om bij Zutphen in de IJssel te plonsen. En op dit punt kun je je eigen Pieterpad verrijken door van de route af het paadje langs de rivier te volgen naar de Staringkoepel.

Idyllisch theekoepeltje

Zeker doen, want het paadje golft lekker onverhard mee met het riviertje waar vlinders en libellen opvliegen uit het riet. Een kleine kilometer verder ontwaar je aan de overzijde van de rivier een idyllisch theekoepeltje. Met een voetveer kun je jezelf de rivier overzetten om het koepeltje te bezoeken. En al is het bijzonder zwaar trekken, de work-out is het zeker waard.

Bellen voor de thee

Het witgepleisterde theekoepeltje stamt uit 1850 en is gebouwd voor de jongste dochter van de beroemde romantische dichter A.C.W. Staring, Constantia. Klim je naar de eerste verdieping, dan bevind je je op de plek waar Constantia met haar adellijke vriendinnen thee dronk. Die werd op het luiden van het koepelbelletje gebracht vanuit de nabijgelegen hoeve Draafsel.

Uitzicht van weleer

Voor het raam gezeten konden ze genieten van de rust en het fraaie uitzicht over de landerijen en de rivier De Berkel. En dat uitzicht is nog vrijwel onveranderd. Zie de eerste rode pijl in mijn kaartje voor de precieze plek van het koepeltje.

Beukenlaan & bloemrijke velden

Weer op het Pieterpad verruil je het asfalt voor een onverharde beukenlaan, die even verder overgaat in een karrenspoor door de bosrand. Je wandelt langs kleurrijke velden, omgeven door bossen. Een lange rechte weg is het, maar wel een mooie lange rechte weg.

Perfect lunchbankje

Voorbij provinciale weg N346 kun je even van het Pieterpad af om natuurgebiedje ‘Het Kienveen’ te bezoeken. Doen, want ten eerste is het een prachtig komvormig gebied, met een mengeling van blauwgrasland, verruigte heide met jeneverbessen en een rietgekraagd vennetje. En ten tweede vind je daar een perfect lunchbankje. Op een heuveltje zit je omgeven door bloemen en geniet je van fraaie uitzichten over dit gebied. Zie de tweede rode pijl in mijn kaartje.

Grote Veld: een bos

En zo liggen de hoogtepunten van deze etappe tot nog toe buiten het Pieterpad (en verlengen ze je pad met twee kilometer). Maar dat blijft niet zo. Je wandelt door een dicht bosgebied dat vreemd genoeg luistert naar de naam Grote Veld. Af en toe opent het bos zich, en dan zie je inderdaad velden met een mengeling van heide en pijpenstrootje, een plantje dat blij is met een bodem vol stikstof.

Het Enzerinck

Eén zo’n veld doorkruis je nu, en daar weten grote grazers wel raad met het pijpenstrootje. Het veld leidt vervolgens naar nog iets fraais: Het Enzerinck, een buitenplaats omgeven door een park in Engelse landschapsstijl. Het imposante landhuis uit 1836 ligt in een entourage van bijzondere bomen, rododendrons, vijvers en lindenlanen.

Prachtpaleis

En weer komt de naam Staring voorbij. Want Charlotte Staring was de eerste bewoner. En zij was de zus van Constantia Staring, die de theekoepel aan de rivier de Berkel liet bouwen. Vader Staring noemde Het Enzerinck ‘een prachtpaleis’, en het ligt er inderdaad schitterend bij. Evenals de eeuwenoude boerderij die destijds als koetshuis dienst deed.

Kasteel Den Brabel

Niet veel verder – de hoogtepunten stapelen zich opeens op – kom je langs een ander prachtpaleis: Kasteel Den Brabel, gelegen aan het eind van een klinkerweggetje omzoomd met enorme eiken. Ongenaakbaar en ook onbereikbaar ligt het achter een hek.

Nog meer kastelen

En zo komt het toch nog goed met een etappe die als een grijze muis begon. En het mooie is: de komende etappes hebben nog heel wat kastelen in petto.