Na herfstige meidagen breekt de zon stralend door in het Reestdal. Prachtig is het hier, op de grens van Overijssel en Drenthe. Ik zou bijna zeggen: paradijselijk. Overdreven? Ga zelf een kijkje nemen en geniet intussen van deze gevarieerde wandeling door eeuwenoud cultuurlandschap. Misschien loop je de das nog tegen het lijf.
De wandeling start en eindigt bij Natuurinformatiecentrum De Wheem, een mooie, karakteristieke Reestdalboerderij. Die is alleen in de weekends beperkt open. Kijk voor actuele openingstijden op Landschapoverijssel.nl.
De Reest vormt kilometerslang de kronkelende grens tussen Drenthe en Overijssel. Deze veenbeek is de levensader van het eeuwenoude landschap van het Reestdal. In het ongeschonden beekdal liggen hooilanden en monumentale boerderijen. Maar ook heuvelachtige bossen en heidevelden op oude rivierduinen.
Het Reestdal kent vele buurtschappen en Oud Avereest is er één van. Een troepje huizen en boerderijen rondom een schattig kerkje uit 1236. Lange tijd was dit de enige kerk in de wijde omtrek, en je ziet nog enkele smalle kerkenpaden waarover gelovigen van heinde en ver toestroomden. Oud Avereest is een beschermd dorpsgezicht, en als je het ziet snap je waarom.
Het Reestdal, ik had er nog nooit van gehoord. Maar het is zeker een van de mooiste rivierdalen van Nederland. De afwisseling is enorm, de rust ongekend. Moeras, graslanden, hooilanden, bos, heide en veentjes. Bijzondere bewoner van het Reestdal is de das. Tegen de schemer verlaten dassen hun burcht en kun je ze zien rondscharrelen.
Ooit, in het Zwarte Woud, waggelde opeens een das naar m’n tentje. Schrok me een hoedje, maar toen hij mij zag, schoot hij ervandoor als een duveltje uit een doosje. Zou ik ook doen als ik mezelf tegenkwam...
Het Reestdal is rijk aan flora en fauna. Tal van vogels leven hier, waaronder wulp, graspieper en kwartel. Poelkikker en adder proberen elkaar te slim af te zijn. Zeldzame insecten als bruine vuurvlinder en weidebeekjuffer beconcurreren elkaar in schoonheid. En voor de ooievaars zijn ze allemaal meer dan welkom, want ze zijn spekkies voor hun bekkies.
Je wandelt een mooi stuk door de natuurreservaten Takkenhoogte en Meeuwenveen. Nog niet zo lang geleden werd hier grootschalig mais verbouwd, nu zijn ze omgevormd tot een uitgestrekt heide- en veengebied met fraaie eikenbosjes. Loop vlak na het begin even de ‘kijkheuvel’ op (met lekkere bankjes), dan kijk je prachtig uit over het hele gebied.
Het Meeuwenveen is een pingoruïne. Deze voormalige ijsheuvel uit het Weichselien (beter bekend als de laatste ijstijd) is ontstaan door bevroren grondwater dat omhoog is gekomen. De laag aarde die meekwam, is met het smeltwater van de ijsheuvel gegleden. Zo ontstond een ringwal rond de heuvel. Na het smelten van de ijskern is er binnen de wal een vennetje achtergebleven: het Meeuwenveen. Het ven heet zo omdat hier vroeger een grote kokmeeuwenkolonie zat. Die is allang verdwenen.
Takkenhoogte is vernoemd naar de familie Takken die hier in de negentiende eeuw woonde en boerde. Begin twintigste eeuw ging het bedrijf te gronde door een miltvuurbesmetting waaraan alle koeien bezweken. Het verhaal gaat dat ergens op Takkenhoogte de kadavers begraven liggen. Het gebied werd opnieuw ingericht als natuurreservaat. Oeverzwaluwen kregen daar blijkbaar lucht van, want een complete kolonie komt hier sindsdien broeden in het zand. In de winter verkassen ze naar tropisch Afrika. Die hebben het dik voor mekaar.
Deze wandeling heb ik gedaan in juni 2014. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je (met een abonnement of tegen betaling) downloaden op Wandelzoekpagina.nl.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.