Hoogtemeters

Wie vlak wil wandelen is op de Sallandse Heuvelrug aan het verkeerde adres. De door een ijstijd opgestuwde heuvels zorgen voor heel wat hoogtemeters op deze Roots-wandeling, uit de gids ‘De 21 mooiste wandelingen door de Nationale Parken van Nederland’. Mooi is hij zeker, maar de vele mulle zandpaden maken het ook een vermoeiende tocht.

Bekijk deze wandelgids >>

Huis De Sprengenberg

De septemberhittegolf doet er vandaag nog een schepje bovenop. Daarom ben ik deze vrijdag extra vroeg gestart. De eerste kilometers gaan over een laan met Amerikaanse eiken en slingert door dennenbos. Die slinger leidt naar het eerste hoogtepunt: Huis De Sprengenberg, beter bekend als de Palthetoren.

Sprookjesachtige toren

Het huis heeft met z’n sprookjesachtige toren beslist kasteelallures. Het is gebouwd rond 1900 in opdracht van A.A.W. van Wulfften Palthe. Palthe bezat ook het land rond de heuvel, waar hij geregeld jaagde. In 1898 liet hij een theekoepeltje bouwen waar de jagers een beetje konden bijkomen van al dat geknal op herten en zwijnen. In de jaren daarna kwamen daar uitbreidingen bij, zoals de galerij en de toren, en Palthe plantte beukenlanen en rododendrons voor de sier.

Sterrenwacht en korhoen

Het ronde torentje bovenin gebruikten ze vroeger als sterrenwacht. Op de top prijkt een bijzondere windwijzer. Met je verrekijker kun je zien dat het niet de gebruikelijke weerhaan is, maar een korhoen. Logisch: de korhoen is de icoonvogel van Nationaal Park De Sallandse Heuvelrug. Met veel kunst- en vliegwerk, waaronder het invliegen van korhoenders uit Zweden, wordt de kleine populatie in stand gehouden.

Blauwvleugelsprinkhaan

Zien doe ik ze niet, waarschijnlijk houden ze zich schuil voor de warmte. Alleen de zeldzame blauwvleugelsprinkhaan laat z’n snuit zien. Als hij op het zand of een takje zit, is het een onooglijk grijsbruin insect, maar springt hij weg, dan snap je zijn naam: hij heeft exotisch ogende hemelsblauwe vleugels.

Paarse velden

Direct na de Palthetoren ga je de heide op. Eerst nog over een golvend pad door de schaduwrijke bosrand, maar al snel onder de blikkerende zon dwars over de glooiende paarse velden. Onderweg zie je goed hoe het landschap naar alle kanten glooit en plooit.

Wolfsslenk en Rietslenk

Oorzaak zijn de gletsjers die hier 150.000 jaar geleden kwamen afzakken uit Scandinavië en de bevroren ondergrond met enorme kracht omhoog drukten. Daardoor ontstonden stuwwallen. Het smeltwater van ijs en sneeuw dat van de heuvelrug afstroomde, polijstte het landschap verder. Zo ontstonden de gletsjerdalen waar deze wandeling doorheen voert, zoals de Wolfsslenk en de Rietslenk.

76 meter boven NAP

Over mulle zandpaden klimt de tocht de Wolfsslenk weer uit, de Grote Koningsbelt op, die liefst 76 meter boven NAP ligt. Een vermoeiende traject, maar de vergezichten zijn de zweetdruppels waard. Een panoramisch uitzicht zonder horizonvervuiling. Slechts wat vliegdennen, berken en een enkele jeneverbes breken de einder.

Boekweit en winterrogge

Tussen al dat paars zie je een patroon van gouden en witte vlekken: akkers met boekweit en winterrogge die als ze in bloei staan nectar en stuifmeel bieden voor insecten. In de winter vormen de akkers enorme voedertafels voor de vogels.

Pieterpad-drukte

De paden zijn hier zeer stil, alleen heel in de verte zie ik af en toe een wandelaar of fietser. Tot ik op het traject van het Pieterpad kom, dat ook over de Sallandse Heuvelrug loopt (etappe 11, van Hellendoorn naar Holten). Voortdurend komen wandelaars langs, voorzien van wandelstokken en het bekende Pieterpad-gidsje.

Bekijk deze etappe >>

Over de Haarlerberg

Als het Pieterpad verderop afslaat, keert de stilte terug. Op de heuvelige Haarlerberg zijn de paadjes zo mogelijk nog kleiner en muller, de uitzichten nóg fraaier. Een bankje, beschaduwd door een oude eik, biedt een ideale plek voor de lunch. Het enige nadeel van deze tocht is dat je alleen bij de start horeca hebt. Onderweg moet je qua eten en drinken zelf je broek ophouden.

Bossen vol bessen

De route daalt af naar de bossen, waar het aangenaam koel wandelen is. Niet alleen de heide is kleurrijk, ook de bossen zijn dat. De bladeren zijn al wat aan het verkleuren evenals de vele varens in de ondergroei. Bosbessen geven nog wat rode kleuraccenten.

Schaapskooi

Verderop kom je langs weilanden en een schaapskooi en dan komt het eindpunt alweer in zicht. Deze tocht is een echte aanrader in heidetijd: driekwart van de paden gaat over de heide. Als het paarse goud niet bloeit, is hij minder boeiend.