Welkom bij Hotel Gaia...

Vanaf de parkeerplaats van landgoed Nieuw Rande zien we Hotel Gaia lonken in een entourage van glooiende weilanden en eeuwenoude bomen. Het hotel ligt van de route af, maar omdat we snakken naar koffie hebben we de extra meters er wel voor over. ‘Welkom bij Hotel Gaia’ meldt een vrolijk gekleurd bord aan het begin van de lange oprijlaan.

Maar niet voor iedereen

Op het ruime terras stuiten we op een ober die ons negeert. Op onze vraag of we een kopje koffie kunnen drinken, zegt hij ongeduldig dat we niet mogen plaatsnemen “omdat we aan het overschakelen zijn naar de lunch”. Het is even na elf uur ‘s ochtends, alle gasten zijn volop aan de koffie en er zijn nog diverse tafeltjes vrij. Welkom bij Hotel Gaia. De website jubelt: “Bij Hotel Gaia houden we ervan om je te verrassen.” We wandelen de oprijlaan weer af.

Indische roots

Het chagrijn smelt weg als we even later over prachtige landgoederen wandelen. De eerste is landgoed Nieuw Rande, dat onderdeel is van het veel grotere landgoed Keizersrande. Het heeft Indische roots: in 1853 koopt Duymaer van Twist, de gouverneur-generaal in Nederlands-Indië, dit landgoed onder de rook van zijn geboorteplaats Deventer.

Heimwee naar een buitenplaats

Duymaer van Twist, bekend politicus en bestuurder, komt prominent voor in de klassieker Max Havelaar, en zeker niet in gunstige zin. Multatuli beschrijft diens ‘heimwee naar een Hollandse buitenplaats’. En aan dat heimwee hebben we de bosrijke paadjes, de fraaie vijvers en de mooie doorkijkjes te danken die we op Nieuw Rande treffen. Hiervoor tekende landschapsarchitect J.D. Zocher junior, die ook het Amsterdamse Vondelpark heeft ontworpen.

Bloementapijten

Op deze zonnige zondag is het eerst nog druk met wandelaars en spelende kinderen. Maar al na een kilometer of twee wandelen we in weldadige stilte. Onverharde paden wisselen af met statige beuken- en eikenlanen en af en toe een rustig asfaltweggetje. De uitzichten zijn schitterend. Weilanden met bloementapijten waar koeien van snoepen. Rietgedekte boerderijen, akkers met rogge.

Klaprozen & robinia’s

We passeren velden vol klaprozen. Een rijtje bloeiende robinia’s licht op tegen een donkergroen eikenbos in de verte. Dan komen we bij een bijzonder gebied: een ‘parkeerterrein’ voor water. De brede wetering die langs deze waterberging loopt, eindigt in Zwolle. Water-onthaasting voorkomt dat ze in die stad met natte voeten komen te zitten als het pijpenstelen regent. De rietgekraagde wetering is tegelijk een walhalla voor vlinders en libellen. We zien zelfs weidebeekjuffers over het water dansen.

Waterlabyrint Laage Diepenveen

Nog leuker wordt het als we ‘Waterlabyrint Laage Diepenveen’ binnenlopen, een landschapskunstwerk van kunstenaar Jeroen van Westen. Je wandelt inderdaad door een doolhof van waterlopen, graskades, moerassige velden vol bloemen, vlonders, bruggetjes. Een omweg – in het idee van de kunstenaar – die de tijd verlengt voor water én wandelaar. In het hart van het kunstwerk vind je een put omzoomd door twaalf knotwilgen. Op een bankje overzien we het labyrint en samen met het water vergeten we even de tijd.

Akkervogels

Dan beseffen we dat we nog twaalf kilometer voor de boeg hebben. Veel van die kilometers gaan langs bloemrijke akkers, waar het goed leven is voor akkervogels als veldleeuwerik, patrijs en kwartel. Kleinere vogels vinden beschutting in de talloze bloeiende meidoorns en sleedoorns langs de paden. Op de weilanden foerageren ooievaars. En de hele tocht begeleidt ons de koekoek die er nooit moe van wordt z’n eigen te roepen. Een eentonige mantra waar je lekker rustig van wordt.

Grootste zonnewijzer van de Benelux

We wandelen landgoed De Haere op, pal langs een zonnewijzer. Het mag dan de grootste zonnewijzer van de Benelux zijn, erg accuraat is hij niet. Het landgoed, ontstaan halverwege de 18de eeuw, biedt een mix van landgoedstijlen. Het lanenstelsel heeft de vorm van een uitgerekt wybertje, de Franse meetkundige stijl. Een eeuw later breken ze hiermee, en krijgt het landgoed elementen van de Engelse landschapsstijl, met fantasierijke ronde vormen en ook de zonnewijzer.

Gastvrij landhuis

We lopen het prachtige landhuis uit 1559 binnen. Enigszins angstig, want hoe gastvrij zijn ze hier? Maar de ontvangst is hartelijk. Op het charmante terras kijken we uit over een spiegelende vijver met rododendrons en een hobbelige wei met koeien. Ondertussen genietend van wat Hotel Gaia ons ontzegde: koffie met eigengemaakte appeltaart.

Nep-ruïne

Schilderachtig is de ruïne naast het landhuis. Je ziet een rijke historie voor je, vol ridders te paard en jonkvrouwen die gered moeten worden. Maar niets is minder waar. De ruïne is een ‘folly’ van 150 jaar oud. Rond 1870 was het namelijk über-hip om op je landgoed een nep-ruïne te bouwen. Stap je er binnen, dan klinkt muziek: een geluidskunstwerk van zanger en tekstdichter André Manuel uit Diepenveen.

Uiterwaarden van de IJssel

Eénpersoonspaadjes begeleiden je over boerenland, waar je nog een theetuin en een rustpunt-met-zelfbediening passeert. Dan bereik je een volledig ander landschap: de weidse uiterwaarden van de IJssel. De rivier zelf zie je helaas niet, maar leuk om te merken dat je al die tijd zo dicht langs het rivierengebied hebt gewandeld.