Schitterende OV-stapper (= oude NS-wandeling)! Je doorkruist een immens heidegebied (bloei: vanaf half augustus). Daarna volgt een mysterieus dal vol jeneverbesstruiken. Soms is het pittig klimmen, waarna je kunt uitblazen over weidse verten. Frankwandelt-rating AAA+.
Zet op de heide je ogen en oren goed open: het is de enige plaats in Nederland waar nog een behoorlijke groep korhoenders voorkomt. Pessimist als ik ben had ik me er al van tevoren bij neergelegd dat ze zich voor me zouden verschuilen. En dat bleek terecht. Rothoenders!
Een schitterende wandeling in de buurt is de Sallandse Zandloper. Een tweedaagse wandeling van Nijverdal of Holten naar Olst. Aanrader!
Bekijk de Sallandse Zandloper >>
De wandeling voert door Nationaal Park Sallandse Heuvelrug. Zo’n 150.000 jaar geleden kwam hier een enorme landijsgletsjer met piepende remmen tot stilstand. IJs dat kwam afzakken uit Scandinavië. De bevroren ondergrond werd door de enorme kracht van het ijs omhoog gedrukt, waardoor stuwwallen ontstonden.
Het smeltwater van ijs en sneeuw vormde het landschap verder. Zo ontstond door het vele water dat van de heuvelrug afstroomde de Rietslenk die je halverwege oversteekt. Op de flanken van de Sallandse Heuvelrug is een aantal van deze smeltwaterdalen te vinden.
Let bij die Rietslenk even extra op: de helling van dit dal staat bomvol Jeneverbesstruiken, die niet veel meer te zien zijn in Nederland. Met hun typische vorm geven ze het landschap een betoverend aanschijn. Een ansichtkaart is er niets bij.
Je kijkt op twee uitzichtpunten uit over de glooiende heuvels. Ach, het is geen Himalaya-gebergte natuurlijk. Hoogste punt ligt 75 meter boven NAP: de Grote Koningsbelt, die je zonder sherpa’s of stijgijzers kunt bedwingen (maar je moet wel even van de route af). Je kijkt uit over uitgestrekte bossen en heidevelden waar hier en daar een eenzame boom terugwuift.
De Sallandse Heuvelrug herbergt een van de grootste aaneengesloten droge heidegebieden in Europa. Ik was nog te vroeg om de hei in vol ornaat te zien bloeien. Af en toe kleurde het landschap al wat paarsig, wat mij weer deed blozen van genoegen.
Al sinds de Middeleeuwen is het gebied begroeid met heide, met wat verspreide zandverstuivingen en daarnaast uitgestrekte bossen. Die zijn aangelegd in de negentiende eeuw om verstuiving tegen te gaan. Door al die variatie ontstaat veel diepte en kleur in het landschap, zelfs als de heide niet bloeit.
Het gebied heeft ook een rijke flora en fauna. Zo komt de zeldzame nachtzwaluw er voor, met z’n nachtelijke lied bestaande uit een ratelende, spinnende triller. Verder zijn de heidevelden habitat van de levendbarende hagedis en de zandhagedis. Van de zoogdieren huppelen ree, vos en das rond, evenals steenmarter, bunzing, wezel en hermelijn.
Speciale vermelding verdient de laatste populatie korhoenders in Nederland die zich op en rond de heidevelden bevindt. Speciaal voor hen is het gebied met open heide uitgebreid. Het korhoen kwam tot begin vorige eeuw veel voor op de heide. In 1989 waren er in het hele land nog maar 29 hanen. Dit jaar zijn er voor de baltsperiode korhoenders uit Zweden bijgeplaatst om het korhoen in Nederland te kunnen behouden.
De korhoenders zijn bekend om hun baltsgedrag. De blauwzwarte hanen springen, draaien, steken de witte staartveren omhoog en maken typische klokgeluiden tijdens de balts. Dit schijngevecht tussen de hanen moet de hennen imponeren. Frankwandelt zou ook zwaar onder de indruk raken. Jammer alleen dat de hanen en hennen met vakantie waren.
Even van de route af vind je de Canadese erebegraafplaats, een prachtig, respectvol eerbetoon aan de gevallenen. Je schiet vol als je de vele graven ziet van jongens van 19, 20 jaar. Dankzij hen leven we nu in vrijheid en overvloed.
Op de Canadese begraafplaats, officieel Canadees grondgebied, worden slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog herdacht. Hier liggen de Canadese militairen begraven die tijdens de Tweede Wereldoorlog omkwamen in Oost- en Noord-Nederland en Noord-Duitsland.
Het is een van de grootste militaire begraafplaatsen in Nederland. De begraafplaats telt graven van 1394 soldaten. Naast 1355 Canadezen hebben er ook 36 Britten, 2 Australiërs en 1 Belg hun laatste rustplaats.
1394 stenen voor 1394 dode jongens en mannen. Achter elke steen schuilt een verhaal, besef je als je over de begraafplaats loopt. Er liggen ook Canadezen die omkwamen bij de bevrijding van Holten.
Neem de 35-jarige Canadese sergeant Ernest James England. Zijn regiment moest de omgeving onderzoeken op vijandelijke posities, voordat men overging tot de aanval. Op 8 april 1945 werd hun carrier op de Broekweg in Holten getroffen door een granaat. England was op slag dood. De granaat bleek afgeschoten te zijn door een tank van de Fort Garry Horse. England kwam dus om door eigen vuur.
In de laatste kilometers zak je via een fraaie beukenlaan af naar station Holten. Die beukenlaan is al een feestje. Dat wordt verder opgeluisterd doordat je over het Wereldtijdpad loopt.
Wereldtijdpad? Wat is dat nou weer voor nieuwigheid? Nee hoor, dit pad helpt je juist een duik in de geschiedenis te nemen. Het Wereldtijdpad loopt van Rijssen naar Holten en vormt een tijdlijn van het jaar nul tot nu. Langs het pad staan jaarpaaltjes met daarop grappige kubusjes waarop de belangrijkste gebeurtenissen van elk jaar staan.
Zo steek je al wandelend nog eens wat op. Omdat de NS-wandeling vlakbij het eindpunt van het Wereldtijdpad aanhaakt, beginnen de jaarpaaltjes hier in 1945. Ik ben dol op (onzinnige) weetjes, dus de laatste kilometertjes gingen in slakkentempo. Maar daardoor weet ik nu bijvoorbeeld:
Meer weten? Ga dan zelf de wandeling maar lopen!
OK, nog eentje dan:
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.