De mooiste wandeling van 2015, die moet ik natuurlijk lopen. Al gaat er nogal wat reistijd mee heen naar landgoed Hof Espelo in Twente. Maar als collega-wandelaars deze route tot winnaar hebben gebombardeerd, rol ik graag om 6 uur uit de veren. En niet voor niets: het is echt een magnifieke tocht. Via onverharde paadjes loop je over prachtige landgoederen, langs meanderende beekjes en verstilde meertjes.
Deze wandeling is uitgeroepen tot mooiste wandeling van 2015 door bezoekers van Wandelzoekpagina.nl. Via deze site zijn vorig jaar 800.000 wandelingen gedownload. De veertien populairste zijn genomineerd, Hof Espelo kwam als winnaar uit de bus. IJzersterke punten van deze wandelroute zijn volgens wandelaars de veelzijdigheid van het landschap en de vele diersoorten.
Als parels aan de kroon ligt om Enschede een gordel van landgoederen. In de 19de eeuw zijn ze ontworpen in opdracht van rijke textielbaronnen. Deze wandeling voert je over twee ervan: Hof Espelo en Lonnekermeer. Je loopt hier op een steenworp afstand van de buitenwijken van Enschede en de wandeling komt ook nog eens over de soms drukke campus van de Universiteit Twente.
Toch, het mag niet deren. Het overgrote deel van de wandeling heb je helemaal voor jezelf. De paden zijn bijzonder rustig, al klinkt in de lente kabaal uit de bomen. Het wemelt hier namelijk van de zangvogels. En meerdere malen ben ik uitgelachen door een groene specht, die zich akelig goed had verstopt in eeuwenoude bomen.
Alleen de start van deze wandeling is al bijzonder leuk: het bezoekerscentrum van landgoed Hof Espelo, gevestigd in het mooie oude koetshuis van het landgoed. Het ligt aan de rand van dicht bos waar tal van wandelroutes doorheen voeren. Helaas was het bezoekerscentrum gesloten – na 2,5 uur in de trein snakte ik naar koffie. Maar op het terras genoot ik in stilte van mijn boterhammetje in het zonnetje.
Heerlijk wandelen is het over oude lanen en slingerpaadjes langs akkers en weilanden. Je gaat door bos met kastanjebomen van ruim 100 jaar en langs monumentale boerderijen. Dood hout laten ze gewoon staan. Ideaal voor holenbroeders als boomklevers en spechten. Ook boommarters en watervleermuizen voelen zich hier senang. Af en toe opent het eeuwenoude bos zich voor glooiende heidevelden.
Dan kom je bij iets bijzonders: het sterrenbos. Acht paden lopen vanuit het middelpunt straalsgewijs naar de uiteinden en vormen zo een ster. Het werd aangelegd naar ontwerp van landschapsarchitect Wattez. Sterrenbossen, afkomstig uit de barokke tuinarchitectuur, raakten in de 18de eeuw in zwang. Ze waren bij uitstek geschikt voor de jacht: vanuit het centrum kon je overstekend wild op alle paden afschieten.
Op dat middelpunt heb ik een kwartiertje staan wachten op overstekend wild. Zodat ik het kon schieten. Met m’n camera. Maar geen wild gezien. En dat terwijl we ons hier wel in een gebied bevinden dat luistert naar de naam ‘De Wildernis’.
Even verder, terwijl ik een oude boerderij kiek, duikt opeens een olijk wandelgroepje op, dat ik gelijk als decoratief element vastleg. Wat oudere wandelaars, in een opperbeste stemming. “Ben je van de Story?”, lacht een van de vrouwen, wijzend op m’n fikse camera. “Nee, van een roddelblad over wandelen,” grap ik maar terug.
Om nog even bij hoogstaande literatuur te blijven: heerlijke gedichten van tukker Willem Wilmink vind je her en der op bordjes rond het Lonnekermeer, het tweede landgoed waar deze wandeling doorheen voert. Je scheert langs twee intieme meertjes, verstopt tussen hoog riet. Bij eentje staat een vogelkijkhut, waar ik een grote zilverreiger zie wegzeilen over spiegelglad water.
Het Grote en Kleine Lonnekermeer zijn rond 1860 met de hand gegraven. Er was namelijk zand nodig om de spoorlijn Almelo – Salzbergen aan te leggen. Ruim 150 jaar later tiert de natuur hier welig. Liefst 27 soorten libellen voelen zich hier thuis, waaronder de zeldzame gevlekte witsnuitlibel. Ook zeldzaam is de grote weerschijnvlinder, met z’n bijzondere blauwe vleugels. IJsvogel en kleine karekiet zijn vaste bezoekers. In de lente kleuren de oevers zachtgeel van de dotterbloemen.
Na het Lonnekermeer volgt een van de allermooiste stukjes van deze topwandeling. Je loopt hier over een smal aarden paadje langs de wild meanderende Eschbeek. Met de steile oevers is het een geweldige plek voor ijsvogels, al heb ik deze kleurrijke flitsen niet gespot helaas.
Wel spot ik nog twee dames met nordic walking-stokken die met besliste pas over het modderige pad stampen. “Bent u ook de mooiste wandeling van 2015 aan het lopen?” vragen ze vrolijk. Jawel, maar die loopt toch de andere kant op? vraag ik. Afijn, ze blijken finaal van het pad te zijn afgedwaald en aan de andere zijde van het rondje te zijn beland. Ze waren gezellig aan het beppen, zou het daardoor komen?
De route voert verder over de campus van de Universiteit Twente, waar het gezellig druk is vanwege een open dag voor nieuwe studenten. Let daar even op het centrale gebouw De Bastille, in 1969 ontworpen door de bekende architect Piet Blom. En tot slot loop je langs akkers, door een enorm waterwingebied en over kleine bospaadjes terug naar het startpunt. Begin goed, eind goed, al goed. Prachtige dag gehad. Terechte winnaar. Doe mij er nog maar zo eentje!
De route start officieel bij het bezoekerscentrum Koetshuis Hof Espelo van Landschap Overijssel. Zelf heb ik de trein gepakt naar NS-station Enschede Kennispark. Van daaraf kun je wandelen naar punt 6 in de route.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.