Café-terras aan het spoor

Een felblauwe ijsvogel die op nog geen meter afstand voorbij flitst, dat gebeurt me niet elke dag. Wel op deze mooie landgoedwandeling van de Twentse routemaker Marycke Naber. Maar dan ben ik al in het hart van deze tocht aanbeland. Eerst trapt de wandeling af bij – heel handig – het stationnetje van Dalfsen, met café-terras aan het spoor.

Anders dan de wandelgids

Van een start in Dalfsen is nog geen sprake in de gids ‘De mooiste landgoedwandelingen in Salland’, waaruit ik deze wandeling plukte (eerste druk, juni 2017). In de gids is dit nog een rondwandeling vanuit het dorpje Hoonhorst. Blijkbaar heeft Marycke de route uitgebreid zodat je bij het station kunt starten, omdat Hoonhorst slecht bereikbaar is met het OV (het kadertje hierboven linkt naar de uitgebreide versie).

Huva Ten Berghe

Die start in Dalfsen is een goed idee. Nadeel: je wandelt de eerste kilometers veel over vrij eentonige fietspaden, al is het door gevarieerd bos. Een voordeel heeft het ook: je komt snel na de start langs het verstilde landhuis Den Berg, met slotgracht. De oudste vermelding van 'Huva Ten Berghe' dateert uit 1483, maar het huidige huis is uit 1705.

Regen in het rabattenbos

Inmiddels zijn de Hollandse wolkenluchten waar de dag mee startte samengepakt tot een dreigende grijze klont die voortdurend spetjes loslaat boven mijn hoofd. Even later komt de paraplu eraan te pas, want het begint serieus te regenen. Door een rabattenbos gaat de tocht – een bos met greppels en heuveltjes – maar veel krijg ik er niet van mee, want het plenst. Met kunst- en vliegwerk probeer ik onder m’n mini-paraplu te blijven. Kletsnatte runderen staren me aan vanaf een open plek in het bos.

IJsvogel

Een fraai bomendijkje leidt naar een even fraai bruggetje en als ik dat overga, vliegt een ijsvogel op minder dan een meter aan me voorbij. Van schrik geven we allebei een gil. Hij zwenkt, scheert over het water en duikt het oeverstruweel in. Nog een hele tijd staar ik in het groen of ik hem nog ergens zie. Tevergeefs.

Bungelen boven het water

De zon breekt weer door. De tocht vervolgt langs het snelstromende beekje dat met waterlelies is bezaaid. In de verte grazen lome zwarte runderen met kleintjes in het hoge gras. Even verder kom je langs iets grappigs: een bankje dat boven het snelstromende beekje hangt. Je kunt ernaar toe klimmen en je benen boven het water laten bungelen.

Oeverbankje voor durfallen

Het ‘Oeverbankje’ is het eindproject aan de Design Academie Eindhoven van kunstenaar Petra Hekkenberg. Een kunstwerk dus. En op het bankje klimmen is ook een hele kunst en brengt risico’s met zich mee, schrijft Petra op een begeleidend bordje. Gelukkig heb je ook echte durfallen, kijk maar.

Mammoetboom van 140 jaar

Mocht je dit avontuur overleven, dan vind je even verder nóg iets bijzonders. Via een smal ophaalbruggetje naast het pad beland je in de intieme tuin van huize De Horte. Een bloemrijke tuin, met bijenkasten, een druivenkas en een enorme sequoia (mammoetboom) van bijna 140 jaar oud. Een perfecte plek voor een pauze want er staat een bankje bij de boom. Achter in de tuin zie je het tussen bomen verscholen landhuis uit 1760, nu in gebruik als kantoor van Landschap Overijssel.

Uitzichttoren

Je komt bij 't Witte Huis uit 1905, een soort hans-en-grietje-huisje, maar dan in het wit. Oorspronkelijk was dit de biljartkamer van landhuis De Horte, nu kun je het huren als vakantiehuisje. De wandeling gaat de bossen in over kleine paadjes, en al snel kom je, even van het pad af, bij een uitzichttoren. Een mooie plek om – bij schemering – grazende reeën en wilde zwijnen te spotten.

Landgoed Mataram

De route gaat landgoed Mataram op, pal langs het roestige toegangshek en de slotgracht van het landhuis. Dat is in 1901 afgebroken omdat het torentje was ingestort. Vlak erbij is een nieuw mooi landhuis gebouwd. De opvallende naam van het landgoed is bedacht door de eigenaar, die resident was van het hof te Mataram in Nederlands-Indië.

Landhuis van familie Lubbers

Dat het een landgoedrijke wandeling is moge inmiddels duidelijk zijn. Landgoed Mataram wisselt stuivertje met landgoed Berkenhorst, in bezit van de familie van oud-premier Ruud Lubbers. Het is afgesloten, dus veel zie je er niet van. Niet getreurd, want al snel wandel je het dorpje Hoonhorst binnen, met de molen van Fakkert uit 1868 en een café met terras.

Natuurakkers

Over zanderige eiken- en beukenlanen, sommige met drie rijen bomen aan weerszijden, wandel je langs vruchtbare landerijen – overal in dit gebied zie je maisvelden en graanakkers. Door openingen in het struikgewas kijk je uit over bloemrijke natuurakkers, en verderop krijg je zicht op een rij rietgedekte boerderijen, schuren en een spieker – een oude opslagplaats voor graan.

Den Aalhorst en gran canal

De boerderijen maken deel uit van Den Aalhorst, een landgoed dat al uit 1394 stamt. Je komt even later voorbij het landhuis, idyllisch gelegen aan het eind van een met bomen omzoomd grand canal dat met kroos is overdekt. Dat canal wandel je af over een grassige oever. Kijk af en toe achterom naar de ansicht die mooier en mooier wordt.

Engels Werk

Even later wandel je door het Engels Werk, een tuin in de romantische Engelse landschapsstijl die de eigenaar van Den Aalhorst liet aanleggen. Kronkelpaadjes leiden je over heuveltjes, langs een vijver en een ijskelder annex vleermuizenverblijf. Nu zijn de hoogtepunten wel op. Over zanderige bomenlanen en een bospaadje wandel je terug naar station Dalfsen.

Wandeldatum en routebeschrijving

Deze wandeling heb ik gedaan in augustus 2023. In het kadertje hieronder zie je meer informatie over de gids waaruit de wandeling afkomstig is. De meest recente versie van routebeschrijving, kaartje en gps-track kun je downloaden op Wandelzoekpagina.nl.

Bekijk op Wandelzoekpagina.nl >>