Tussen Heelsum en Arnhem ligt een van de mooiste wandelgebieden van Nederland. De bossen zijn hier heerlijk heuvelachtig en gevarieerd, de uitzichten over de Nederrijn overweldigend. Jammer dat deze wandeling niet helemaal aan onze hooggespannen verwachtingen voldoet. Toch is hij zeker de moeite waard.
Deze slotetappe van de Oudste Wandelroute van Nederland laat wat steekjes vallen. Onnodige steekjes soms. Want waarom gaat hij zoveel over asfalt? Om een voorbeeld te noemen: de aanlooproute naar kasteel Doorwerth had ook prima door schitterende bossen kunnen voeren. Dat doet de concurrent – NS-wandeling Hemelse Berg naar Arnhem – immers ook.
En aan het eind zit een flinke uitschieter naar het noorden, waarna je vervolgens langs een drukke weg naar het zuiden afzakt. Geen idee waarom. Misschien om het oorspronkelijke traject van een eeuw geleden zo goed mogelijk te volgen?
Maar toen was die drukke weg misschien een prachtige lommerrijke laan waarover je heerlijk in je hoepeljurk kon flaneren. Nu loop je in je sexy wandelbroek tussen de herrie en de benzinedampen. Jammer.
Een pittige etappe is het. Aan het eind klokken we 23 kilometer op onze teller. De start is direct leuk, omdat je al snel bij het buitengewoon mooie kerkje van Heelsum arriveert, dat al 5 eeuwen dapper balanceert op een heuveltop.
Het hervormde kerkje staat dan ook in de omgeving bekend als het 'Kerkje op de Heuvel'. Buitengewoon parmantig ligt het erbij, gebouwd op een terp en opgepimpt door sierlijke oude linden.
Over het asfalt waar ik het eerder over had, wandelen we nu richting hoogtepunt 2: Kasteel Doorwerth. Het is echt een sprookjeskasteel dat weggelopen lijkt uit een Lord of the Rings-film. Met burchten, kantelen, torentjes, een slotgracht en een ophaalbrug. 100% kasteel.
Met z'n voeten staat het kasteel in de groene uiterwaarden van de Nederrijn. In de 13e eeuw is het gebouwd door ridder Berend. Loop zeker even de binnenplaats op, want daar vind je nog iets bijzonders: de oudste acacia van Nederland, geplant in 1579. Prachtige boom, echt een ouwe taaie.
Dan volgt een lekker bosrijk traject over landgoed Duno. Dat leidt ons over de Italiaanseweg, een slingerend, beklinkerd pad, met af en toe een heuse haarspeldbocht. De weg dateert uit 1848 en de grote beuken die je ziet zijn nog ouder: ruim 250 jaar. We klimmen en klimmen, terwijl mountainbikers over de hobbelige klinkers naar beneden suizen.
In Heveadorp komen we nu, een merkwaardig dorpje, ontstaan in 1915 toen fabrikant Wilhelmi hier een rubberbandenfabriek bouwde. De huizen met rieten kap zijn de voormalige arbeiderswoningen.
De echtgenote van de directeur schakelde destijds om 22 uur het licht in de woningen uit met een centrale schakelaar. Zodat de arbeiders de volgende dag weer fris op hun werk zouden verschijnen. De fabriek werd in 1962 overgenomen door Vredestein, maar werd door omzetverliezen in 1978 gesloten.
Over een hooggelegen paadje wandelen we nu, langs de zuidelijke rand van de Arnhemse stuwwal die steil afloopt naar de rivier. Hier krijgen we de mooiste uitzichten van deze tocht, over de Nederrijn, de uiterwaarden en Arnhem in de verte. Westerbouwing heet het hier, met een café met een superterras (alleen op zondag open). Fototoestel paraat!
Via een oud en hobbelig stenen trappetje daal je af naar de Nederrijn. De NS-wandeling Hemelse Berg loopt hier helemaal door naar het bijzondere oude kerkje van Oosterbeek, pal langs de uiterwaarden van de Nederrijn. Helaas slaan wij nu eerder af, en we moeten met pijn in het hart de heerlijke uiterwaarden gedag zwaaien.
Maar goed, hier in de bossen rond de Hemelse Berg is het zeker ook niet verkeerd. Jammer genoeg volgt de route hier voornamelijk de verharde paden. En dan bewijst mijn GPS weer eens fantastische diensten, want het is niet heel moeilijk om veel leukere, parallelle bospaadjes te vinden. Routebeschrijvers, letten jullie op? Wat ik kan, kunnen jullie ook...
Meer en meer naar het noorden gaan we, voor die merkwaardige omweg waar ik het in het begin over had. Met soms mooie stukken door bossen, doorsneden door glasheldere, klaterende beekjes. Maar ook mindere stukken door woonwijken en over verharde wegen.
Nadat we een flink stuk naar het zuiden zijn afgezakt komen we bij iets wonderschoons: Zypendaal. Deze 18de eeuwse buitenplaats is omgeven door een gouveneurshuisje, oranjerie, koetshuis en een fraai beekdal. Kapitale oude bomen en royale rododendrons slurpen schouder aan schouder uit borrelende bronnetjes en beekjes.
Even verder eindigt de Oudste Wandelroute van Nederland volledig in stijl, met een wandeling door Park Sonsbeek. Komt het toch nog goed. Want Sonsbeek staat bekend als 'Parel in de Veluwezoom'.
Het is echt een bijzonder mooi park in Engelse landschapsstijl. Fraaie glooiingen, kronkelende paden, mooie uitzichten, schitterende vijvers, pittoreske bruggetjes. Je moet hier alle zeilen bijzetten om niet in een romantische stemming te komen. Sonsbeek nodigt uit om te flaneren, al dan niet in je hoepeljurk.
En dan zijn we dus van Amsterdam naar Arnhem gewandeld in 9 etappes. Daar zitten een paar 'natural beauty's' tussen, vooral die over de Utrechtse Heuvelrug. Maar ook een paar lelijkerds. En dus wat etappes die flink voor verbetering vatbaar zijn, waaronder deze. Op naar 'De Oudste Wandelroute 2.0'!
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.