Weinig betreden paadjes

Uiteraard zijn we niet de enigen op deze zonnige zondag. De route voert deels over bekende en druk belopen routes als het Trekvogelpad en NS-wandeling Utrechtse Heuvelrug. Maar de stokoude route kiest daarnaast gelukkig ook vele weinig betreden paadjes.

Voor bosliefhebbers

Als je niet van bos houdt, sla deze etappe dan maar over. De route van vandaag is zeer bosrijk. En die bossen zijn ook bijzonder gevarieerd. In de herfst levert dat schitterende kleurschakeringen op: de vele soorten bomen gaan elk in hun eigen tempo en op hun eigen manier groots en meeslepend ten onder.

Genieten van de dood

Stervende Drama Queens zijn het. En wij maar genieten van de dood. Over het Kippenlaantje wandelen we de fraaie buitenplaats Hoog Beek en Royen binnen, met z'n mooie witte landhuis dat zich spiegelt in een slingervijver met dobberende herfstbladeren. Veel kippen zijn er 's ochtends vroeg niet te bekennen.

Zeister Bos: stokoud

Via kleine paadjes slingeren we vervolgens door het Zeister Bos, voor Nederlandse begrippen een stokoud bos. De bomen zijn meer dan 200 jaar oud, terwijl de meeste bossen in Nederland net hun 65plus-pas op zak hebben. De ondergroei is hier dicht en zeer gevarieerd. Dat trekt veel vogelsoorten. En ook reeën kunnen lekker dekking zoeken in de struiken.

Superschattig goudhaantje

Op een roodborstje-met-adhd na merken we niet veel van al die vogels. Maar in de lente zitten ze hier met een beetje geluk schouder aan schouder: de gekraagde roodstaart, de bosuil, het superschattige goudhaantje en de glanskop. In diezelfde lente is de bosbodem hier rijk begroeid met onder meer salomonszegel, blauwe bosbes, lijsterbes en kamperfoelie. Nu zien we vooral varens op sterven liggen. Da's ook allemachtig prachtig.

Appeltaart & Duivelshoek

Bij het beetje chique hotel Oud-London maken we een tussenstop voor koffie met appeltaart (aanrader). En verzamelen we moed. We komen namelijk straks langs de onheilspellende Duivelshoek. En de drukte rond de beroemde Pyramide van Austerlitz.

Hooge beuken en dennenboschen

Gelukkig gaat dat over het schitterende Treekerpad. De oude routebeschrijving uit 1914 rept hierover: “Breede lanen met hooge beuken wisselen af met donkere door dennenboschen voerende paden, met hier en daar een mooi kijkje in het verschiet.” En verdomd, veel veranderd is er niet in 100 jaar.

Pyramide tegen de verveling

Die Pyramide, het zei me nooit zoveel. Een kinderverzamelplaats, dacht ik. En ja: dat is zo. Maar toch: hij ziet er indrukwekkend uit. In 1804 is de piramide gebouwd op een van de hoogste punten van de Utrechtse Heuvelrug. Door napoleontische soldaten, naar verluid om de verveling tegen te gaan. Boven op de 36 meter hoge piramide staat een stenen obelisk uit 1894.

Geweldig uitzicht (maar niet voor mij)

Leuk: je kunt hem beklimmen. Moet je wel 3 dure euro's voor neertellen (in 1914: 5 cent). Maar dan heb je ook geweldig uitzicht. Bij helder weer kun je ver kijken. Mits je ogen goed zijn natuurlijk. De Dom van Utrecht zie je dan. De masten van Radio Kootwijk. En de windmolens bij het Eemmeer. Die zag ik allemaal niet. Zelfs niet na het schoonpoetsen van m'n brillenglazen met een beetje spuug. Wel herfstbos met een toef nevel erboven. Waar kan ik m'n 3 dure euro's terugkrijgen?

Razend druk

Rond de Pyramide kan het op zonnige zondagen razend druk zijn. En dat is het vandaag ook. Maar even verder op onze route is het weer lekker stil en hebben we de bossen nagenoeg voor onszelf.

Theekoepel van Stoop

Dan wordt het opeens weer dringen tussen de bomen. We wandelen hier namelijk gelijk op met de schitterende NS-wandeling Utrechtse Heuvelrug. Samen met vele NS'ers wandelen we langs een schattig koepelvormig gebouwtje. Het is de Theekoepel van Stoop, genoemd naar de Amsterdamse bankier J.B. Stoop die de koepel in 1840 liet bouwen. De pilaren zijn afkomstig van de voormalige Koopmansbeurs in Amsterdam, die in 1836 werd afgebroken. De koepel was vroeger een theehuis.

Buitenplaats De Hoogt

Verderop duik je het bos uit en sta je voor de enorme, druppelvormige weide van De Hoogt, een van de buitenplaatsen van de Stichtse Lustwarande. Als wij er zijn rennen twee hengsten briesend over het gras richting het idyllische gelegen landhuis in de verte. Prachtig gezicht. We eten er ons lunchpakketje op. Als we daar toch zouden wonen...

Maarnsche Berg

Verder gaat het. We scheren langs Maarn, waar we even een lawaaiige snelweg onderdoor moeten. En we wandelen over het heerlijke natuurgebied Stameren, dat op een van de hoogste toppen van de Utrechtse Heuvelrug ligt, de Maarnsche Berg. Gevarieerd bos, heideveldjes, verwilderde rododendrons. Wat een schoonheid. En wat een rust hier!

21 prachtige kilometers

Vlak voor Doorn vinden we het wel mooi geweest. Met 21 prachtige kilometers in de benen springen we bij halte Woestduinlaan Zuid op de bus.