Overgangsetappe van het zuiverste water. Dat betekent: saaie kilometers vreten. Gewoon omdat het moet. En dan ga je ook nog een snelweg onderdoor. Daarna wordt het gelukkig ouderwets genieten van stille bossen rond Lage Vuursche. Alwaar pannenkoeken en/of appeltaart lonken.
Vanaf het station van Hilversum loop je het stadje uit. Heel onaangenaam is dat niet. Maar de kilometers langs drukke straten rijgen zich wel aaneen. Gelukkig valt er genoeg te zien. Zo ontdekten wij dat Hilversum vergeven is van de kappertjes. En van de villa's.
Wat leuk is: je komt langs Museum Hilversum. Gevestigd in een zeer bezienswaardige villa: het voormalige raadhuis van Hilversum. Het markante gebouw op de Kerkbrink is één van de oudste gebouwen van Hilversum. Het werd ontworpen als ‘regthuis’ na de grote brand van 1766, die de toenmalige Hilversumse binnenstad nagenoeg geheel in de as legde.
Een kijkje binnen is aan te raden. Museum Hilversum biedt een goed bewaarde schat van Gooise kunst en kunstnijverheid. Juweeltjes zoals Dudok Mobilia en de schitterende fotocollectie van persfotograaf Stevens kun je er ook zien. Soms hebben ze geweldige expo's. Elk jaar bijvoorbeeld de foto-expo Canon Zilveren Camera, met de beste persfoto's van dat jaar.
Na nog een lang recht stuk langs steeds mooiere villa's, duiken we eindelijk het bos in en de razende snelweg A27 onderdoor. We ontmoeten een uitgelaten hardloopgroep en dito Nordic Walking-club. Een van de leden herkent mij van mijn website! “Bent u... Frank?”, vraagt ze. Daarna hoort deze BN'er alleen nog... aarzelende vogelgeluiden. Ahhhhhh!
Mag ik nog even doorklagen? Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar tenzij het spathelder vriesweer is, vind ik bossen in de winter wel een beetje saai. De bomen hebben weinig kleur op de wangen en dieren zie je bijna niet. Ondanks dat is het best genieten van de stille, gevarieerde bossen rond Lage Vuursche.
Vlak voor Lage Vuursche komen we langs het Pluismeer. Daar moet je echt even een kijkje nemen. Mooi verstild meertje, met behalve heide en zand ook wat gemengd bos en vennetjes.
Het meertje houdt je een beetje voor het lapje. Het oogt natuurlijk, maar is ooit gegraven. In 1996 is het flink onderhanden genomen. Het voedselrijke slib is afgevoerd, waardoor de oorspronkelijke venvegetatie weer lucht kreeg: zonnedauw, witte snavelbies, klokjesgentiaan en veenpluis.
De flora en fauna bij het Pluismeer zijn kwetsbaar. Een deel van het meer is daarom voor mensen én koeien afgesloten. Rond het meer was een paar eeuwen terug ook landbouw, nog steeds te zien aan gegraven sleuven. Bij het meertje staat een observatiehut. Wij observeren een handvol watervogels in de verte. Die ongetwijfeld ons weer observeren.
Als je in Lage Vuursche arriveert, kun je direct op de bus springen. Mocht je inwendige mens protesteren dan heb ik nog een gratis tip. Verreweg de leukste horeca is café-restaurant De Lage Vuursche, het oudste etablissement van het dorp. De appeltaart is van grootmoeders kwaliteit, de bediening ouderwets goed.
Ik heb het al elders geschreven maar het is horeca met historie. De oorsprong ligt in het jaar 1648. Jonkheer van Reede liet toen een boerderij bouwen. Die zou ook dienen als tolhuis voor de pas aangelegde weg van Hilversum naar De Bilt. Zijn vrouw Geertruid vond de tolheffing geen prettige regeling. Zij had medelijden met de toch al zo arme boeren. Daarom liet zij er jenever en bier schenken om het tol-leed te verzachten. Het begin van de huidige herberg. Leuk om te weten toch?
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.