Trek wandelschoenen aan

Boven de wandeling in het (prachtige!) gidsje staat: “wandelschoenen aangeraden”. Meestal doe ik dat ook, het is alweer een tijdje geleden dat ik op pumps ging wandelen. Maar ik kan je verzekeren: als je geen laarzen draagt of waterdichte schoenen met Gamaschen kom je thuis met doorweekte schoenen.

Hard ehhh.. nat gras

Je loopt namelijk over gras dat ook na een droge periode flink nat kan zijn. Zeker op plekken waar niet gegraasd of gemaaid wordt en het gras twee kontjes hoog is. M’n broek was tot m’n knieën zeiknat. Waterdichte schoenen helpen niet: het vocht sijpelt via je sokken je schoenen in en je loopt de soppen in je sokken.

Schapen: wat erin gaat...

Nog een waarschuwing: op de dijken waar schapen grazen is het gras rijkelijk voorzien van... stront. In Nederland heb ik me niet eerder op de terugtocht per trein hoeven schamen. Nu wel. Met natte, bemodderde broekspijpen stonk ik een uur in de wind en ik was me daar pijnlijk bewust van. Dat rode signaalhoofd was dus niet van de zon, want die scheen amper op deze muisgrijze dag.

95 procent onverharde paden

Misschien is het een idee om in een plastic zakje extra sokken, broek en schoenen (pumps?) mee te nemen? Positief is dat de wandeling voor 95 procent over onverharde paden gaat....

Rust, ruimte & weidsheid

Ondanks de lengte en het natte gras heeft de wandeling veel te bieden. Je ervaart de rust, de ruimte en de weidsheid van Wieringen ten volle. Zeer weinig mensen gezien, en geen enkele medewandelaar.

Den Oever

De start in Den Oever is leuk: het kleine maar bedrijvige haventje brengt me direct in een sfeer die ik goed ken van de Wadden. Zeedijk, vissershaven, zicht over zee, zilte geuren, krijsende meeuwen. Het ziet er alleen wat armer uit allemaal, wat armoediger en minder toeristisch dan bijvoorbeeld op Texel.

Talloze overstapjes

De graspaden: ik zeur er een beetje over, maar ze zijn natuurlijk ook wel heel leuk. Waar heb je dat nog in Nederland, dat je vele kilometers lang over dijken loopt, met voor je en achter je niets dan leeg land. Je laveert tussen schapen en klimt over talloze hekjes. Het Noord-Hollandpad biedt hier het echte, niet aangeharkte, wandelen. Bijna on-Nederlands.

Vikingen

Nee, Asterix en Obelix bezochten Wieringen niet, maar wel... de Vikingen. Het eiland lag in de vroege Middeleeuwen aan de handelsroute tussen Denemarken en Engeland. Waar nu Den Oever ligt, meerden toen Deense drakkars aan. Sommige Vikingen bleven plakken op het schapenrijke Wieringen, bouwden boerderijen en vermengden zich met de lokale bevolking. In 1996 werd in een weiland een zilverschat gevonden die daar door Vikingen is begraven. Bij de start van deze etappe kom je langs het Vikingmuseum, vlak naast de VVV.

Weet je?

De naam Wieringen heeft niets met (zee)wier te maken. Waarschijnlijk is de naam afgeleid van het oud-Friese 'wîr' dat hoogte betekent. Het landschap van Wieringen is namelijk wat heuvelachtig: opgestuwd door Scandinavische gletsjers tijdens de voorlaatste ijstijd, het Saalien. Wieringen betekent dus zoiets als heuvelland. Verwarrend is natuurlijk dat hier vroeger veel op wier werd gevist. Snap je het nog?

Haventje van de Haukes

Halverwege de etappe kun je wat drinken bij het authentieke biljartcafé De Postboot in het dijkdorpje De Haukes. Vroeger legde de postboot van het vasteland hier aan, naast de vissersschepen. In het café hangen nog oude foto’s van die tijd. Het sfeervolle De Haukes is de enige plaats op Wieringen waar je nog een typerende oude wierschuur kan zien: een grote houten schuur met zwart geteerde planken waar wier (eigenlijk zeegras) in balen werd opgeslagen.

Mooiste deel

Na De Haukes krijg je het mooiste deel van deze etappe. Je loopt (natuurlijk over gras) langs het prachtige Amstelmeer, terwijl vele ganzen voor je opvliegen. Oorspronkelijk vormde het Amstelmeer een overgang tussen de Waddenzee en de Zuiderzee. In het noorden grenst het nog aan de Waddenzee. Het Amstelmeer is zeer geliefd bij watersporters. Vooral windsurfen is populair, maar ook kitesurfers vertonen hier hun kunsten. Die zag ik allemaal niet, wel vloog een witte reiger majesteitelijk weg naar de einder.