Ook deze etappe kent weer een tweedeling. Het eerste deel voert je over wegen waar nogal wat auto’s overheen gaan. Het riviertje de Angstel kronkelt gelukkig idyllisch. En ook de mooie landhuizen langs de route maken veel goed. Deel 2 voert over onverharde paden dwars door het fotogenieke plassengebied en door het mooie dorpje Vreeland. Dan wordt het Noord-Hollandpad – eindelijk! – Genieten met een grote G.
Die vele kilometers ‘asfalt shuffle’, dat is echt too much. Vooral dat traject langs de Rijksstraatweg is doorbijten. Was er geen list te bedenken, beste routemaker? Maar misschien kon de route hier echt niet anders.
Je wandelt door het sympathieke binnenstadje van Abcoude, mooi gelegen op het kruispunt van Gein en Angstel. Langs dat laatste riviertje voert het Noord-Hollandpad kilometerslang, en dat is (afgezien van het asfalt) geen straf. Weidse uitzichten over polderland, in taartpunten gesneden door slootjes en bespikkeld met knotwilgen.
De A2 is gelukkig niet hoorbaar, alleen zichtbaar in de verte, met z’n onafzienbare stroom speelgoedautootjes. Verderop, stampend over de drukke Rijksstraatweg, heb je nog iets moois in het vooruitzicht: vlak voor Loenersloot tref je Kasteel Loenersloot op je pad, en dat ligt er echt heerlijk bij, verscholen tussen de bomen. In de kasteeltuin aten wij ons broodje en voelden we ons even de Koning te rijk.
Het kasteel domineert sinds het jaar 1250 het dorp Loenersloot. Begonnen met alleen een donjon (toren), is in de loop der eeuwen veel aan- en bijgebouwd, maar ook veel afgebroken. In 2012 is het kasteel ingrijpend gerestaureerd.
In en na Vreeland wordt de route goddelijk. Wij gingen een petitfourtje eten in het bekende restaurant De Nederlanden, dat op Iens.nl geweldige beoordelingen krijgt en (zagen wij later) een heuse Michelinster heeft. En inderdaad, de ontvangst is zeer gastvrij en ook de prijzen doen die ster eer aan.
Vreeland, schitterend gelegen aan de Vecht, is sowieso een genot om doorheen te lopen. Mooie huizen en oude straatjes met klinkertjes. Vreeland, hoe klein ook, had van 1265 tot 1560 stadsrechten, maar die zijn het stadje ontnomen. Ooit stond hier Slot Vredelant, gebouwd rond 1253 in opdracht van de Utrechtse bisschop Hendrik van Vianden.
Het slot is meermalen belegerd, onder meer door Graaf Floris V, om de gebroeders van Aemstel uit het slot te krijgen. Helaas is Vredelant met de grond gelijk gemaakt in 1528. Tegenwoordig ligt het archeologische monument onder een grastapijt, in de jaren 70 nog in gebruik als voetbalveldje.
Nederhorst den Berg, een stuk verderop, ligt ook al mooi langs De Vecht. Je ziet er verder niet veel van. En wat je vooral mist als je de route braaf volgt, is de grootste troef: Kasteel Nederhorst. Onbegrijpelijk dat de route er niet even langs voert, zoals ik wel meer onbegrijpelijk vind aan de ‘mooiste wandelroute van 2012’. Met alle respect. Anyways: noemenswaardig voor liefhebbers van het Sinterklaasjournaal is nog dat Dieuwertje Blok hier is geboren (8 augustus 1957).
Als het weer eens vriest dat het kraakt zijn de Ankeveense Plassen topfavoriet bij schaatsend Holland. Doordat de plassen een prima waterkwaliteit hebben, ligt er snel prachtig, zwart natuurijs. De eerste kortebaanwedstrijden worden vaak in Ankeveen verreden. Ook voor toertochten en marathonafstanden lenen de plassen zich uitstekend.
Dan volgt het mooiste stuk: je trekt dwars door het plassengebied, met onder andere de Ankeveense Plassen, geliefd bij vogels: we zagen vele ganzen, zwanen en een hele troep ooievaars zich opmaken voor de winter.
De Ankeveense Plassen maken deel uit van de Vechtplassen. Het veenlandschap met plassen, smalle slootjes en stroken land is ontstaan door het afgraven van veen. Je wandelt over smalle paden en dijkjes dwars door het gebied. Aan weerszijden heb je weids uitzicht op de plassen.
Op Natuurhuisje.nl vind je unieke vakantiehuisjes midden in de natuur. In een natuurhuisje kun je je heerlijk terugtrekken van het drukke, dagelijkse bestaan. Je komt helemaal tot rust.