Bijzondere wandeling

Tijdens onze wekelijkse wandelingen zien we heel wat fladderen. Libellen, waterjuffers, vlinders. Maar nooit kijken we zó bewust naar vlinders als vandaag op deze vlinderwandeling van Roots. En dat alleen al maakt deze route bijzonder.

Ga vroeg op pad

Op deze prachtige zondag in juni is het flink druk bij de start van de route aan het randje van het Noordhollands Duinreservaat bij Heemskerk. De parkeerplaats is groot, maar hij staat om 10 uur ‘s ochtends toch al bijna vol blik. Wil je deze wandeling maken in het weekend: ga vroeg op pad.

Vlinders fotograferen

Een vroege start is ook een goed idee als je vlinders wilt fotograferen. Deze koudbloedige insecten moeten hun vleugels opwarmen in de zon om goed te kunnen vliegen. Vroeg in de ochtend zijn ze nog koud van de nacht en is wegvliegen makkelijker gezegd dan gedaan. Goeie kans dat je ze dan met je camera dicht op hun voelsprieten kunt zitten.

Vlinder-paparazzi

Wij krijgen straf omdat we geen morgensterren zijn: 10 uur is echt te laat. En dat levert (voor omstanders) hilarische beelden op: volwassen mensen die met hun camera achter wild fladderende vlinders aanhollen. Toch scoren we heel wat: een icarusblauwtje, een bont zandoogje, een atalanta, een citroenvlinder (al is die over de houdbaarheidsdatum). Een fraai oranjetipje stalken we verbeten, maar hij houdt niet van paparazzi en duikt steeds behendig achter een bloem.

Aangename wandeling

Ondanks dat genieten we enorm van deze wandeling. Hij leidt ons via aangename schelpenpaden, prachtige lanen en mulle zandpaadjes door prachtig bos. Telkens wandelen we langs bloemrijke weides en ook heideveldjes, gevuld met onze gevleugelde vriendjes. Van de drukte bij de parkeerplaats is hier weinig te merken.

Heerlijke uitzichten en de zee

De eerste helft gaat deze vlinderwandeling door gevarieerde bossen en heb je niet het idee dat je in de duinen wandelt. Verderop verandert dat: we wandelen hogere, open duingebied in, maken vermoeiende klimmetjes, maar krijgen als beloning heerlijke uitzichten. Soms zien we de zee in de verte. Over golvende paden wandelen we door met meidoorns bespikkelde duinen.

Wat drijft de vlinder?

Hier in dit open duingebied zien we veel minder vlinders dan diep in de bossen. Houden vlinders niet van open vlakten? Komt het doordat hier minder bloemen zijn? Wat – zo vragen wij ons af – drijft de vlinder? We gaan toch maar het mooie Roots-gidsje aanschaffen, waarin dat soort informatie goed voor je op een rij staat.

Verdwaalde poes

We komen natuurlijk nog veel meer tegen. Akkers vol rabarber. Een pyjamawants. Vers geschoren schapen in de wei. Lieve wandelaars die zich ontfermen over een verdwaalde poes. Maar rabarber, wantsen, schapen en katten boeien ons momenteel niet. Want we zijn serieus aan het vlinderwandelen. Ik schiet achter een icarusblauwtje aan, die er alles aan doet om niet op de foto te komen. “En je bent juist zo mooi!” probeer ik. En hij geeft zich gewonnen.

Zeldzame soorten

In het Noordhollands Duinreservaat fladderen vele soorten vlinders. Volgens de Vlinderstichting zitten daar zeer zeldzame soorten tussen, en zij kunnen het weten.

Duinparelmoervlinder

Zo heb je kans om de duinparelmoervlinder te zien. In Nederland komt die nog maar op enkele plaatsen voor. Hier in de duinen, op de Waddeneilanden en op de hoge Veluwe. Je kunt hem in het Noordhollands duinreservaat vinden in droge graslanden of in het open duingebied.

Kommavlinder

De kommavlinder is ook zo’n zeldzaam exemplaar. Grappige naam ook. Minder leuk: hun aantal is de laatste jaren sterk afgenomen. Je loopt hem nog maar op een paar plaatsen in Nederland tegen het mooie lijfje, waaronder hier in de duinen. Hij is dol op droge, schrale graslanden, duinen en heidegebieden. Die naam is goedgekozen: het mannetje heeft een kommavormige streep op de voorvleugels.

Een van de mooiste tochten

Voor beide soorten moeten we nog een keer terug. Wat geen straf is, want inmiddels vinden we dit een van de mooiste tochten die je in het Noordhollands Duinreservaat kunt maken.

Steile trap

We wandelen verder door open duingebied, komen langs een hoorbaar kikkerrijke poel, met op de oevers de onvermijdelijke reigers. Staan even stil bij mysterieuze grafjes van honden uit 1910. En gaan even verder het bos weer in. Daar duwt de Roots-wandeling ons een steile trap op. Een fikse klim zonder beloning: boven belemmeren hoge bomen het uitzicht.

Gasterij Kruisberg

Aan de andere kant van het ‘uitzichtpunt’ duikt de trap de diepte weer in. Daar vind je Gasterij Kruisberg, met een lekker groot terras. De zondagse drukte schrikt ons af, dus we vervolgen de route door mooie bossen naar het eindpunt. Zeker voor herhaling vatbaar deze tocht, maar dan écht vroeg.