Baby-wolkenkrabbers

De aanloop naar de binnenstedelijke Vinex-wijk Oostelijk Havengebied is al leuk. Vanuit het station wandel je over een gloednieuwe promenade langs een indrukwekkende rij baby-wolkenkrabbers. Flats met luxe appartementen, een 4-sterrenhotel, plus de bekende Openbare Bibliotheek Amsterdam. Prachtig gebouw, bijzondere architectuur.

Java-eiland

Na het beroemde Muziekgebouw aan het IJ krijgen we Vinex in ons vizier: het Java-eiland. En hier ontmoet je de grondvorm van het Oostelijk Havengebied: lange vingers die diep het water insteken. Ooit speelde het Java-eiland een rol in de scheepvaart. Pakhuizen en loodsen stonden hier in lange rijen langs het water.

Gietijzeren bruggetjes & grachtenpandjes

Nu staan er op dezelfde manier moderne woonblokken in het gelid. Met een mooie groene binnentuin over de hele lengte van het eiland. Tussendoor weerspiegelen dwarsgrachtjes de Amsterdamse grachtengordel. Leuk om ze even op te lopen, met hun gietijzeren bruggetjes en schattige grachtenpandjes. Tussendoor schittert het weidse IJ.

Kan Niet Slechter Meer-eiland

Verder gaan we, over het KNSM-eiland. Letters die staan voor: Koninklijke Nederlandse Stoomboot Maatschappij. Ooit een grote rederij met 100 zeeschepen. 'Kan Niet Slechter Meer', grapten werknemers cynisch, toen die Maatschappij in het slob raakte en uiteindelijk het loodje legde.

Krakers, stadsnomaden & Rem Koolhaas

Jarenlang was dit een desolaat gebied, met lege kades en roestige havensporen. Alternativo's, krakers en stadsnomaden trokken in de vervallen pakhuizen. Dankzij een plan van stedenbouwkundige Rem Koolhaas kreeg het gebied nieuwe wind in de zeilen. Gevolg: de bijzondere woningbouw waar we nu van genieten.

IJburg voor 20.000 Amsterdammers

Bij het kunstwerk 'Voor de bijen' – immense houten tafels met bijenkorven erop – pakken we een trammetje. Na een boemel-kwartiertje vallen we een volstrekt andere Vinex-locatie binnen: IJburg. Hier klotste het IJmeer nog niet lang geleden. IJburg bestond namelijk niet. De eilanden die het vormen zijn aangeplempt. En uit de opgespoten grond stampten ze woningen voor 20.000 Amsterdammers.

Dansende gouden pijltjes

We komen langs de Diemerzeedijk die je een verbluffend uitzicht biedt op de skyline van IJburg. Leuk om te bedenken dat de schrijver Nescio hier ooit heeft gestaan, starend over het water: “En dan gingen we de zon zien opkomen aan de Zuiderzee, behalve Kees, die naar huis ging. Hoyer klaagde over de kou, maar Bavink en Bekker(s) wisten nergens van. Die zaten op de stenen onder aan de zeedijk met de ogen half dicht en keken tussen hun oogharen naar de dansende gouden pijltjes die de zon in 't water maakte.”

Woningen-op-palen

En mooi is het hier nog steeds. Zo mooi, dat Bavink met z'n vuist tegen z'n voorhoofd sloeg en uitriep: “God, god, dat schilder ik nooit, dat kan ik nooit.” Maar wij schilderen niet. Wij wandelen. En wij genieten. Van het Steigereiland bijvoorbeeld. Vanaf het robuuste Kadegebouw zijn de woningen-op-palen hier via steigers te bereiken.

Middelvinger naar de welstandscommissie

Vanaf diezelfde steigers hebben we zicht op drijvende villa's in alle soorten en maten. Ze zijn, zoals dat heet, 'welstandsvrij' gebouwd. Dat betekent dat de eigenaren een dikke middelvinger hebben opgestoken naar de welstandscommissie. Volledig legaal zijn ze volledig uit hun creatieve dak gegaan. Fototoestel paraat!

Complete wauw-ervaring

Verderop in de Noordbuurt wurmen we ons door nauwe straatjes en mini-pleintjes die doen denken aan de karakteristieke dorpjes aan de Zuiderzee. We beklimmen de dijk naar het IJmeer. En dan volgt een complete wauw-ervaring: schitterend weids uitzicht tot aan de horizon. Aan de verre overkant stooft het schilderachtige Durgerdam in de lentezon. Daarachter schemert de karakteristieke stompe kerktoren van Ransdorp. Een verrekijker komt van pas.

Nijlpaard in de sluis

Een brug leidt ons naar het volgende eiland. Let bij de Groenetunnel op het grappige, levensgrote nijlpaard dat drijft in het sluisje, een kunstwerk van Tom Claassen. En verderop zie je nog iets superleuks: de 100 meter lange, knalrode bank 'Space To Take Place' pal aan het IJmeer. Geen kunstwerk, maar een relatiegeschenk van het ministerie van Buitenlandse Zaken.

Neerploffen & nagenieten

We komen bij het eind: het Havenkwartier. Een fraaie jachthaven met aangename restaurants aan het klotsende water. Lekker om neer te ploffen en na te genieten van deze bijzondere wandeling.